Μετά από έξι, περίπου, χρόνια παραμονής, ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ, αναχώρησε από τη χώρα μας με κατεύθυνση υψηλότερα αξιώματα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αντικαταστάθηκε από τον ελληνικής καταγωγής και γνωστό στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και στους κύκλους της ανθούσας ελληνικής ομογένειας, επιχειρηματία στην ουσία κ. Τζωρτζ Τσούνη. Η πορεία και η θητεία του απελθόντος πρέσβη κρίνεται από τους περισσότερους εξαιρετικά επιτυχής. Τουλάχιστον για τα συμφέροντα της δικής του χώρας και υπερδύναμης.
Κρίνοντας την όλη θητεία του εις τα καθ’ ημάς, μάλλον πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η όλη συμπεριφορά του υπήρξε υποδειγματική απέναντι στη χώρα που τον φιλοξενούσε. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε και αποτελεσματική για κάποιες δύσκολες στιγμές που γνώρισε το έθνος, όπως εκείνη η περίφημη κρίση με το Ορούτς Ρέις. Πέρα από αυτή, όμως, ο απελθών πρέσβης υπήρξε πανταχού παρών σε ό,τι ελάμβανε χώρα εδώ και πίστευε έχει σχέση και με τη χώρα του.
Η δουλειά του ήταν, άλλωστε. Σωστά! Βρέθηκε σε πολλά μέρη και απόμακρες γωνιές της Ελλάδας, είτε αυστηρώς με τον ρόλο του σε στρατιωτικές ασκήσεις, σε επισκέψεις Αμερικανών αξιωματούχων εδώ, σε παραλαβή κάποιου στρατιωτικού υλικού και εξοπλισμού, σε δραστηριότητες που αφορούσαν το εμπόριο και τις μεγάλες επιχειρήσεις αλλά με πιθανές κάποιες γενικότερες και διεθνείς εμπλοκές και παραμέτρους, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, και σε μερικά απίθανα μέρη της χώρας μας ως επισκέπτης.
Από τον Σεπτέμβριο του 2016, που αφίχθηκε στη χώρα μας μέχρι σήμερα, βίωσε δύο ελληνικές κυβερνήσεις με διαφορετικούς φαινομενικά πολιτικούς και κοινωνικούς στόχους, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Κι αυτό ισχύει και για τον ίδιο αφού υπηρέτησε και επί προεδρίας Τραμπ και Μπάιντεν στις ΗΠΑ. Ουδέποτε ήρθε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τους κυβερνώντες αλλά πάντοτε με τον ήπιο λόγο του εξέφραζε απλώς τη θέση της δικής του χώρας.
Μάλλον πρέπει να του χρεώσουμε την ανανέωση και την προέκταση της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας και αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας η οποία αναμφίβολα υπήρξε καίριας σημασίας για τη δική του χώρα, αφού παρέδωσε τη Σούδα όχι για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αλλά επ’ αόριστον στους Αμερικανούς πατριώτες του, αλλά και άλλα κομβικής σημασίας μέρη και τοποθεσίες όπως Λάρισα, Στεφανοβίκειο και Αλεξανδρούπολη, για εγκατάσταση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, αυξάνοντας έτσι σε σημαντικό βαθμό το αμερικανικό αποτύπωμα στην Ελλάδα.
Πριν δύο χρόνια όμως με την άφιξη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, τότε, Μάικλ Πομπέο, ακούσαμε κάποια περίεργα πράγματα και δηλώσεις περί μείωσης του ελληνικού αποτυπώματος στις εσχατιές της χώρας μας με παράλληλη μείωση της τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου που βρίσκεται αναπτυγμένη εδώ και χρόνια στα μικρασιατικά παράλια.
Ο Πάιατ τότε γνωρίζοντας τις ελληνικές θέσεις και αντιδράσεις, έξυπνα και με διπλωματικό τρόπο έκλεισε το θέμα που άνοιξε ο αμερικανός υψηλός αξιωματούχος, γιατί άραγε, τονίζοντας ότι μια ισχυρή Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ.
Η συνέχεια, φυσικά, είναι σε όλους γνωστή. Δηλώσεις καθημερινές από την απέναντι ανατολική χώρα, ευθείες απειλές στην ουσία προς τη δική μας για αποστρατικοποίηση των νησιών μας, κι όλα αυτά που ακούμε από τους υπουργούς της τουρκικής κυβέρνησης εδώ και λίγους μήνες σε συνεχή βάση.
Σε λίγες μέρες ο Έλληνας πρωθυπουργός θα μεταβεί στον Λευκό Οίκο για να συναντηθεί με τον αμερικανό πρόεδρο ενώ θα εκφωνήσει και ομιλία στο Κογκρέσο, προσκε-
κλημένος από την πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων σε κοινή εκδήλωση με τη Γερουσία. Τιμητική αναμφίβολα πρόσκληση! Δεν συνηθίζεται να γίνεται συχνά. Το αντίθετο!
Όμως, πέρα από τα συνηθισμένα που θα ακούσουμε, όπως την τουρκική απειλή και όλα τα συναφή, δεν θα ακούσουμε τι συγκεκριμένα πήραμε εμείς από την συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες μας, γιατί από ευχολόγια και δηλώσεις άνευ αντικρίσματος, είμαστε συνηθισμένοι.
Ούτε βεβαίως θα ακούσουμε τι άλλο θα μας ζητήσει ο αμερικανός πρόεδρος όσον αφορά τη διένεξη στην πολύπαθη Ουκρανία. Κάτι που δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ. Ή ίσως μετά από πολύ καιρό, σύμφωνα με τη συνήθη τακτική!
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι χειρουργός και διευθυντής του χειρουργικού τομέα στο ΠΑΓΝΗ