Μια από τις πλέον εμβληματικές φωτογραφίες του 2021, ήταν αυτή που τράβηξε κάποιος Γάλλος φωτορεπόρτερ στην Ουάσιγκτον στις 20 Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια της τελετής ορκωμοσίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν. Στο ιστορικό πλέον ενσταντανέ απεικονίζεται ένας ηλικιωμένος άνδρας που είναι καθισμένος στην πτυσσόμενη καρέκλα του, έχοντας το ένα πόδι πάνω στο άλλο και είναι εμφανώς μαζεμένος γιατί προσπαθεί να προφυλαχτεί από το κρύο που εκείνη τη μέρα ήταν τσουχτερό. Φοράει γυαλιά, ένα χοντρό σκούρο χακί χειμωνιάτικο μπουφάν που έχει αγκαλιάσει το σώμα του, μια χειρουργική μάσκα που καλύπτει το πρόσωπό του και τα κατάλευκα μαλλιά του «πετάνε» ακατάστατα.
Εκείνο όμως το ενδυματολογικό αξεσουάρ του εικονιζόμενου, που μάλλον τράβηξε και την προσοχή του εμπνευσμένου φωτορεπόρτερ για να τον κάνει διάσημο, ήταν τα χοντρά πλεχτά και τεράστια μάλλινα γάντια, μέσα στα οποία κατέληγαν τα δυο του χέρια που έσφιγγε δυνατά και σταυρωμένα μπροστά από το στήθος του.
Η φωτογραφία αυτή έγινε σύντομα viral σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, η οποία αφού υπέστη το απαραίτητο φωτομοντάζ, απελευθέρωσε τη φαντασία, το χιούμορ και τη σατυρική διάθεση των χρηστών τους, που ως συνήθως περίσσευε κι ετούτη τη φορά…
Ο συμπαθητικός αυτός γεράκος, χωμένος ολόκληρος μέσα στο φτηνό πανωφόρι του, καθόταν εκεί ήσυχος, αμίλητος και συγκεντρωμένος, παρακολουθώντας με προσοχή την τελετή της ορκωμοσίας του 46ου προέδρου των ΗΠΑ. Κατάφερε όμως, αψηφώντας τον άρρητο ενδυματολογικό κώδικα της περίστασης, με την απέριττη εμφάνισή του και χωρίς καθόλου να το επιδιώξει ο ίδιος, να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του, επισκιάζοντας όλες εκείνες τις απαστράπτουσες, αν και λιγοστές, παρουσίες του χώρου με τα πανάκριβα κοστούμια, τα φανταχτερά φορέματα διάσημων οίκων μόδας, και τα χρυσά κοσμήματα που αστραποβολούσαν γύρω του, συμπληρώνοντας την αίγλη της τελετής.
Ομολογώ ότι, στην επαναλαμβανόμενη θέαση αυτής της φωτογραφίας στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπέκυψε και η δική μου περιέργεια. Αναρωτήθηκα, ποιος να ‘ναι άραγε αυτός ο «τύπος» που, με την κάπως γραφική του εμφάνιση, κατάφερε «να κλέψει την παράσταση» της ορκωμοσίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ; Έτσι αποφάσισα να απομυθοποιήσω όλες τις υποτιθέμενες εκδοχές που εξέπεμπε το φωτογραφικό στιγμιότυπο, ανακαλύπτοντας μετά από επίμονη αναζήτηση τα πραγματικά στοιχεία της ταυτότητας του πρωταγωνιστή της εικόνας.
Πρόκειται για τον ηλικιωμένο γερουσιαστή της Πολιτείας του Βερμόντ των ΗΠΑ, Μπέρναρντ Σάντερς, γνωστό και ως «Μπέρνι». Διαβάζοντας το βιογραφικό αυτού του ανθρώπου, το οποίο μπορεί να βρει ο καθένας στον παγκόσμιο ιστό, διαπίστωσα πως η όλη διαδρομή του συνάδει με την αύρα της σεμνότητας, της ταπεινότητας και της ευγένειας που εξέπεμπε ο ίδιος στη συγκεκριμένη φωτογραφία.
Ο Μπέρνι ήταν ένα Εβραιόπουλο από το Μπρούκλιν, παιδί μεταναστών από την κεντρική Ευρώπη, που κατάφερε με την επιμονή, με την εργατικότητα και με τις ικανότητές του να ανελιχθεί στο στερέωμα του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, αλλά και να επιβιώσει μέσα σε αυτό. Η μεγάλη μου όμως έκπληξη προκλήθηκε λίγο αργότερα, όταν διάβασα για τις αριστερές-υπερβολικά αριστερές για την Αμερική- πεποιθήσεις του. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο σε τούτη τη ζωή και όλα εξηγούνται…
Ο μικρός Μπέρναρντ Σάντερς στη δεκαετία του ’40, έπαιζε αμέριμνος μαζί με όλα τα παιδιά της ηλικίας του στους δρόμους μιας λαϊκής γειτονιάς Εβραίων στο Μπρούκλιν των ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, πολλοί από τους συγγενείς του που βρίσκονταν τότε στην γερμανοκρατούμενη Πολωνία, πέθαιναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί. Αυτά τα βιώματα δεν άφησαν ανεπηρέαστο τον μικρό Μπέρνι, με αποτέλεσμα να τον ωθήσουν να εισέλθει από νωρίς στην πολιτική.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή που ένιωσε την ανάγκη της ανάμιξής του στα κοινά, τάχθηκε στο πλευρό των φτωχών και των ανυπεράσπιστων ανθρώπων, διαμορφώνοντας μια αμιγώς αριστερή συνείδηση. Αργότερα, μεγαλώνοντας σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Σικάγου, όπου εκεί, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε εμφατικά, «υπέστη τη σημαντικότερη πνευματική ζύμωση της ζωής του».
Τότε αποκρυσταλλώθηκε η ιδεολογική του ταυτότητα και στη συνέχεια γράφτηκε στη Νεολαία του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αμερικής. Ξέρω, μπορεί να ακούγεται σαν ανέκδοτο όταν αναφέρεται κάποιος στον αμερικανικό σοσιαλισμό, μέσα στη Μέκκα του καπιταλισμού, όπου κυριαρχεί και επικρατεί ο πλέον παγιωμένος δικομματισμός του πλανήτη, με τους δημοκρατικούς και τους ρεπουμπλικάνους να εναλλάσσονται στην εξουσία.
Όμως ο Μπέρναρντ Σάντερς δεν το είδε έτσι. Αυτοπροσδιορίστηκε ως σοσιαλδημοκράτης. Υπερασπίστηκε σε ολόκληρη την πολιτική του διαδρομή τα πιστεύω του και κέρδισε τον σεβασμό και την καταξίωση στις συνειδήσεις των ανθρώπων που πίστεψαν σε εκείνον. Έδωσε το παρών, στην κορυφαία στιγμή του αμερικάνικου έθνους, όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ εκφωνούσε τον ιστορικό του λόγο, «Έχω ένα όνειρο…», το καλοκαίρι του 1963.
Η αγωνιστική του δράση ήταν πλούσια, στο πλευρό πάντα των φτωχών, αδύναμων και ανυπεράσπιστων πολιτών, υπηρετώντας ευσυνείδητα την ειρήνη, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η συμμετοχή του σε διαδηλώσεις κατά των φυλετικών διακρίσεων τον οδήγησε αρκετές φορές στη σύλληψή του από την αστυνομία, αλλά αυτό δεν τον απέτρεψε από το να συνεχίσει να διεκδικεί, να αγωνίζεται και να υπερασπίζεται το δίκαιο.
Όταν κάποτε ερωτήθηκε «γιατί μπήκε στην πολιτική;», απάντησε: «Ένας τύπος ονόματι Αδόλφος Χίτλερ κέρδισε τις εκλογές του 1932 και το αποτέλεσμα αυτής της νίκης ήταν να πεθάνουν πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζί με έξι εκατομμύρια Εβραίους. Έτσι, αυτό που έμαθα από μικρό παιδί ήταν πως, η πολιτική είναι πράγματι κάτι πολύ σημαντικό». Οι παππούδες του κατάγονταν από την Πολωνία και ήσαν εργάτες ενώ οι γιαγιάδες του ήταν υπηρέτριες. Εκείνος γεννήθηκε το 1941 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και τίμησε το προλεταριακό παρελθόν της οικογένειας Σάντερς.
Υπήρξε δυο φορές υποψήφιος για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την Προεδρία των ΗΠΑ, στις εκλογές του 2016, αλλά και στις εκλογές του 2020, με αντίπαλο τον Μπάιντεν, το οποίο δεν έλαβε ποτέ. Δεν δίστασε να βιοποριστεί με πολλά διαφορετικά επαγγέλματα, μεταξύ των οποίων, του αγρότη, του κινηματογραφιστή, του δημοσιογράφου και του συγγραφέα, μέχρι που εκλέχτηκε δήμαρχος στην πόλη Μπέρλινγκτον.
Ο ανεξάρτητος γερουσιαστής του Βερμόντ Μπέρνι Σάντερς, αποφάσισε να αξιοποιήσει δημιουργικά το θόρυβο που προκάλεσε η δημοσιότητα που πήρε η επίμαχη φωτογραφία του και πούλησε μπλουζάκια, πουλόβερ και διάφορα άλλα είδη με τη γραφική ενσταντανέ, μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας, συγκεντρώνοντας έτσι το ποσό των 1,8 εκατομμυρίων δολαρίων, μέσα σε πέντε μόνο μέρες, το οποίο όμως διέθεσε για φιλανθρωπικούς σκοπούς στην Πολιτεία των Βορειοανατολικών ΗΠΑ που εκπροσωπεί.
Ο Μπέρναρντ Σάντερς δεν ξεχώρισε ούτε για τις ιδέες του, ούτε για το έργο του, ούτε για το ήθος του, αλλά ούτε και για την ιστορία του. Ξεχώρισε όμως για τα τεράστια πλεχτά μάλλινα γάντια του! Αυτό, επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά, τον τρόπο με τον οποίο ιεραρχεί τις προτεραιότητές της η κοινωνία μας, στην εποχή της εικόνας στην οποία ζούμε…
«Μια εικόνα χίλιες λέξεις», λένε! Για τη φωτογραφία του Μπέρνι Σάντερς, οι λέξεις είναι λίγο περισσότερες. Τη ζωή πάντως σε κάθε γάντι, του τη δίνει το χέρι που το φοράει.
https://moschonas.wordpress.com