Ο Μιχάλης Μαλανδράκης (Χανιά, 1996) μετά το πρώτο του βιβλίο ‘Patriot’ (Πόλις, 2019), επανήλθε τον Νοέμβριο του 2023 με το επόμενο πόνημά του ‘Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ’ από τις ίδιες εκδόσεις.
Πρωταγωνιστής του, ο πολλά υποσχόμενος νεαρός δημοσιογράφος Χάρης Αλεξιάδης με τις δραστικές αλλαγές και μεταμορφώσεις του στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Έμπλεος φιλόδοξων οραμάτων, γοητευμένος από τη λάμψη της τηλεόρασης και την ατομική του προβολή μέσω αυτής, μετακομίζει από τις παιδικές του γειτονιές του Παλαιού Φαλήρου στα μεγάλα επιχειρηματικά τηλεοπτικά συμφέροντα της Αττικής, αφού προηγουμένως περάσει ένα χρονικό διάστημα στις πολεμικές εστίες του μαρτυρικού Σεράγεβο ως πολεμικός ανταποκριτής του σταθμού όπου εργάζεται.
Ο αναγνώστης διασχίζει τις τοποθεσίες εναλλάξ, από το Σεράγεβο στην Αθήνα και αντίστροφα. Νέος με όνειρα και πολυποίκιλα ενδιαφέροντα, ελκύεται από τα συνταρακτικά γεγονότα της εποχής του και της βόρειας γειτονιάς μας, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και μεταβαίνει στην σπαρασσόμενη περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, όπου εκείνη την εποχή διακυβεύονταν και δρομολογούνταν πολλά και με πολλούς αποδέκτες.
Ο Αλεξιάδης βρίσκει την ευκαιρία μοναδική να προβληθεί, μέσω φυσικά του καναλιού που εργαζόταν, να γίνει μέρος της εκεί σύρραξης, στο κέντρο των δραματικών πολιτικών εξελίξεων, που μονοπωλούσαν για μεγάλο διάστημα το παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Όμως, η σύρραξη διήρκεσε περισσότερο του αναμενομένου με αποτέλεσμα να δαπανήσει περισσότερο χρόνο στην περιοχή. Ο συγγραφέας μας αφήνει σιγά-σιγά να πληροφορηθούμε τις αιτίες που ο Αλεξιάδης πήρε εκείνη την απόφαση, τις απόψεις του για την καθημερινότητα, τις συνθήκες εργασίας, τις σχέσεις του με το άλλο φύλο.
Ωστόσο, μετά την πολύχρονη, όπως αποδείχτηκε, παραμονή του στο Σεράγεβο, αποφασίζει να κάνει τη μεγάλη στροφή, να εγκαταλείψει τουτέστιν τη μαχόμενη δημοσιογραφία και να εισέλθει στον εκμαυλιστικό κόσμο των δημοφιλών τηλεπαιχνιδιών με ό,τι βεβαίως συνεπαγόταν αυτό για την επαγγελματική και κοινωνική του εξέλιξη. Φυσικά αυτή ήταν η δεύτερη φάση της πορείας του πρωταγωνιστή.
Ανάμεσα στα εκτυφλωτικά φώτα της δημοσιότητας, τις τηλεοπτικές κάμερες, τις ενδιαφέρουσες γνωριμίες με προσωπικότητες της Αθήνας, επέρχεται κάποια στιγμή η κόπωση, εμφανίζονται κάποιες δόσεις μελαγχολίας, κι’ ένα σωματικό πρόβλημα αναπάντεχο αλλά άκρως καθοριστικό για την παραπέρα διαδρομή του, επαγγελματική και προσωπική.
Το εξαντλητικό πρόγραμμα του πολεμικού ανταποκριτή και η εμπλοκή του σε ψυχαγωγικά παιχνίδια κάλυπταν παροδικά όλα αυτά, δίκην αδιάφορης άγνοιας. Ίσως ικανή εμπλοκή και μερίδιο ευθύνης σε όλα αυτά να είχε η στενάχωρη εμπειρία του στα μέτωπα του πολέμου, η καθημερινότητά του, οι ανθρώπινες απώλειες, η σταδιακή αλλαγή που επήλθε στο χαρακτήρα του.
Εξορκίζει το χάος και το φόβο του πολέμου με τη λάμψη των ισχυρών προβολέων, τις καταχρήσεις, τα γρήγορα αυτοκίνητα, τα ξενύχτια, τα νυχτερινά κέντρα, τις μοναχικές καντίνες των δρόμων, το αλκοόλ, τις γυναίκες, και τόσα άλλα που περιγράφει ζωντανά ο Μιχάλης Μαλανδράκης, σε μια πόλη που δεν επιτρέπεται στιγμή να μείνεις ακίνητος.
Η σωματική και ψυχική κατάρρευση έρχεται ως απότοκος όλων αυτών, άραγε; Τις οίδε, όμως; Η έννοια της ανθρώπινης αντοχής και οι όποιες επιλογές του, έρχονται αρκετά συχνά στο προσκήνιο.
Ο αναγνώστης που δεν έζησε τηλεοπτικά εκείνη τη σύρραξη πληροφορείται με κατακλυσμιαίο ρυθμό γεγονότα που σημάδεψαν το Σεράγεβο. «Στόχος μοναδικός είναι να μετατρέψουν την αιρετική Γιουγκοσλαβία σε καμένη γη. Θέλουν να μεταβάλλουν τη Σερβία σε μια έρημο, σε μια έρημο από σκόνη και αίμα», ισχυρίζεται ένας σκεπτόμενος πολίτης εκείνης της περιοχής.
Κι’ ένας άλλος, του λέει «…Να κρατάει απόσταση απ’ όλα και να παραμένει όσο πιο νηφάλιος γίνεται. Να μην εξοργίζεται, να μην μπαίνει στη θέση κανενός άλλου… Έτσι είναι πιο εύκολο…». Η ένταση της ‘μουσικής’ στο κείμενο προσφέρει ώστε να μείνουν στο περιθώριο πολλά αφορώντα στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και συμπεριφορά, ιδίως σε περιπτώσεις όπου η όποια επιλογή σηματοδοτεί την περαιτέρω πορεία του καθενός.
«Όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο. Όσοι ονειρεύονται τη νύχτα στις σκονισμένες εσοχές του μυαλού τους, ξυπνούν τη μέρα για να ανακαλύψουν ότι ήταν ματαιοδοξία, αλλά οι ονειροπόλοι της ημέρας είναι επικίνδυνοι άνθρωποι, γιατί μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τα όνειρά τους με ανοιχτά μάτια, και να τα κάνουν δυνατά», έλεγε με τη σειρά του κάποτε ο Τόμας Έντουαρντ Λώρενς!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής-συγγραφέας