Μέσα καλοκαιριού, ήταν γραφτό να μας επισκεφτεί και η πανώλης. Όχι εμάς, αφού δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο, αλλά τα αιγοπρόβατα του πολύπαθου, και ακόμη πληγωμένου από την γνωστή πλημμύρα, Θεσσαλικού κάμπου, αφού εκεί έκανε την εμφάνισή της η ασυνήθης αυτή ασθένεια των αιγοπροβάτων.
Συγκεκριμένα στα χωριά της Καλαμπάκας και της Ελασσόνας, και στη συνέχεια, όπως είδαμε, και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Ήταν για τους περισσότερους κτηνοτρόφους της χώρας η χαριστική βολή, όπως λένε οι ίδιοι, την περίοδο που κάποιοι από αυτούς προσπαθούσαν απεγνωσμένα να ανακάμψουν από τις δυσοίωνες επιπτώσεις της τρομακτικής πλημμύρας που ακόμα βασανίζει, όπως μου εκμυστηρεύτηκαν τηλεφωνικά συγγενείς, μεγάλα τμήματα πληθυσμού και σε πολλές περιοχές του θεσσαλικού κάμπου.
Τώρα, λοιπόν, σε όλα εκείνα ήρθε να προστεθεί και η πανώλης. Να υπενθυμίσουμε ότι και οι δύο αναφερόμενες περιοχές είναι σημαντικές για την κτηνοτροφία της χώρας, αφού εκεί φιλοξενούνται πολλές μονάδες αιγοπροβάτων και επίσης αρκετές εταιρείες και μονάδες με αντικείμενο τα τυροκομικά προϊόντα.
Τα μέτρα που ελήφθησαν για τον έλεγχο της δημιουργηθείσας κατάστασης είναι λίγο πολύ γνωστά. Ο νυν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Τσιάρας είναι Θεσσαλός και είναι σίγουρο ότι θα κάνει το καλύτερο τόσο για τους κτηνοτρόφους όσο και για να λειάνει όσο γίνεται τα υπάρχοντα οξυμένα προβλήματα του μεγάλου κάμπου.
Για τα δυστυχή ζώα, δυστυχώς η μοίρα τους έλαχε να είναι στην πυρά και ακολούθως στην υγειονομική ταφή, σύμφωνα πάντοτε με τις οδηγίες των υπεύθυνων κτηνιάτρων που εκλήθησαν συμβουλευτικά ώστε αφενός να ελεγχθεί τοπικά η κατάσταση και αφετέρου να μην εξαπλωθεί και αλλού.
Παρά τα ληφθέντα μέτρα, όμως, η πανώλης εξαπλώθηκε και φυσικά και τα προσβληθέντα ζώα θανατώθηκαν με τους ιδιοκτήτες τους να αναμένουν αποζημίωση κατά τα ειωθότα και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, με κάποιο χρηματικό ποσό.
Όμως, οι εικόνες θανάτωσης των ζώων ειδικά στα τηλεοπτικά κανάλια, ενόχλησε πολλούς, με δεδομένη την γνωστή καταναλωτική συνήθεια των Ελλήνων και την προτίμησή τους στο αρνίσιο κρέας. Κάποιοι άλλοι θα ενοχληθούν από το μικρό ποσό αποζημίωσης που θα λάβουν και επ’ αυτού ακούστηκαν και συνέβησαν πολλά και ενδιαφέροντα.
Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, ορισμένοι επιτήδειοι βρήκαν ξανά την ευκαιρία να αισχροκερδήσουν δανειζόμενοι και δανείζοντας αρνιά σε συναδέλφους τους και φυσικά με πολλούς άλλους τρόπους. Ετούτη τη φορά, λοιπόν, την τιμητική τους είχαν τα αιγοπρόβατα.
Κάποια άλλη φορά, πολύ πίσω χρονικά, οι σκύλοι και οι γάτες! Αναφέρομαι στην μακρινή δεκαετία του ’50, μάλλον στις αρχές του ’60, στην γενέτειρα πόλη των Τρικάλων.
Το πιθανότερο είναι ότι δεν είχα πάει ακόμα στο σχολείο, αλλά όπως και να ήταν τα πράγματα, εκείνο το καλοκαίρι είχε επισκεφτεί την πόλη μας ένα δημοφιλές τσίρκο από γειτονική χώρα που κατασκήνωσε και εκπτύχθηκε έξω από την σιδηροδρομικό σταθμό Τρικάλων, στη μεγάλη πλατεία που βρίσκεται και σήμερα.
Κάποια στιγμή μέσα στον καλοκαιριάτικο θεσσαλικό καύσωνα στη γειτονιά με τους σκονισμένους δρόμους, όλοι οι μικροί ακούσαμε ένα τρίτροχο να διαλαλεί ότι το τσίρκο χρειάζεται επειγόντως σκύλους και γάτες.
Δεν δώσαμε σημασία, αλλά όταν επαναλήφθηκε την άλλη μέρα, αναρωτηθήκαμε τι τα θέλουν! Γρήγορα κυκλοφόρησε από τους μεγαλύτερους η είδηση ότι τα προορίζουν τροφή για τις τίγρεις και τα λιοντάρια που φιλοξενούσαν στα κλουβιά για την γνωστή επίδειξη στους θεατές του τσίρκου.
Μάθαμε ακόμα ότι η τιμή ήταν είκοσι δραχμές για τους σκύλους και πέντε, μόνο, για τις έρμες τις γάτες. Είναι περιττό να πω τί ακριβώς έγινε τις επόμενες μέρες στις γειτονιές της πόλης.
Πρωταγωνιστές ήταν οι μεγαλύτεροι από εμάς, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν γενναία την ευκαιρία, όπως διαλαλούσαν αργότερα την είσπραξη ενός καθόλου ευκαταφρόνητου ποσού από τη συγκομιδή και παράδοση στο τσίρκο των αθώων ζώων, ενώ παρακολούθησαν και την παράσταση χωρίς εισιτήριο.
Φυσικά ας μην συζητάμε για φιλοζωικές οργανώσεις πριν από τόσα χρόνια! Τα χρήματα, όπως έλεγαν, κατευθύνθηκαν για ενοικίαση ποδηλάτων και μοτοσικλετιστών, τις τότε ‘φλορέτες’ και τα ‘ζούνταπ’, για παρακολούθηση ταινιών στους καλοκαιρινούς κινηματογράφους, και βεβαίως για αγορά λίγων κάθε φορά τσιγάρων, όπως πωλούνταν τότε χύμα από τα περίπτερα.
Οι εποχές όμως αλλάζουν!
Σήμερα, οι σκύλοι και οι γάτες αναμφίβολα πήραν την ρεβάνς και μάλιστα δυναμικά!
Τουλάχιστον από τ’ άλλα ζώα!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής-συγγραφέας