Ο Θεός, ως γνωστόν, έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, δίνοντάς του πνοή απ’ την πνοή του και ανάσα απ’ την ανάσα του! Ο Ύψιστος Δημιουργός, ως υπέρτατη κινητήριος δύναμη, ενεργοποιεί τους μηχανισμούς ενός ορθά μελετημένου “εργοστασίου” μέσω του οποίου, επιτελείται η δημιουργία του ανθρώπινου γένους! Το “εργοστάσιο” αυτό το ονόμασε μήτρα και το τοποθέτησε μέσα στο σώμα της κάθε γυναίκας, δίνοντάς της την ευλογία να μπορεί να γεννάει, να είναι μάνα με πολλές δυνάμεις ώστε να μπορεί ν’ αντέξει, πόνους, δεινά, συμφορές, πίκρες, μα και άπειρες χαρές.
Η μάνα ως παραγωγικός μοχλός της φύσης, είναι το αμάραντο άνθος της ζωής, του οποίου η μυρωδιά αναζωογονεί κάθε οργανικό κύτταρο, απαλύνει πληγές και ανατρέφει γενιές αμέτρητες!
Η μάνα, ένας υπερμεγέθης πυλώνας στήριξης και εμψύχωσης, αποτελεί την βασική θεμελίωση της οικογενειακής εστίας! Ένα γέλιο της αναζωπυρώνει τους δαιδαλώδεις ύφαλους της ψυχής, δημιουργώντας ουράνια τόξα ευτυχίας και χαράς! Μια ματιά της είναι αρκετή για να διώξει τα βάσανα και τις στεναχώριες μας!
Η μάνα, ένα πηγάδι αστείρευτης πηγής, το οποίο αναβλύζει συνεχώς αγάπη, ποτίζει τ’ αυλάκια των συναισθημάτων μας με θάρρος, και δύναμη, για να μην μαραθεί η ύπαρξή μας!
Η μάνα τροφός είναι εκείνη που θα θρέψει νέα βλαστάρια υγιή και εύρωστα!
Η μάνα, η ακούραστη αυτή κεντήστρα της ψυχής, δημιουργεί, με τα νήματα της καρδιάς της, τα υφάδια εκείνα όπου θα τυλίξει και θα προστατεύσει τα παιδιά της!
Η μάνα ξέρει μόνο να δίνει και όλο να δίνει, χωρίς ποτέ να ζητάει ανταμοιβές!
Η μάνα του πλούσιου, του φτωχού, του ξενιτεμένου, του αρρώστου, του φονιά, του επιστήμονα, μα και του κάθε πικραμένου, είναι εκείνη που θα συμβουλεύσει, θα καθοδηγήσει και ακόμη θα τιμωρήσει, όταν οι πράξεις και τα έργα μας, μας φθείρουν και μας οδηγούν σε ολέθριες καταστάσεις! Είναι εκείνη, που θα εξαντλήσει τις δυνάμεις της για να θωρακίσει όλα της τα παιδιά, χωρίς να υπολογίσει το κόστος!
Η αληθινή μάνα, διασχίζει συνεχώς εύφορες πεδιάδες, ήρεμα μα και άγρια ποτάμια, γαλήνιες και αγριεμένες θάλασσες, μυροβόλους κάμπους, δύσβατες βουνοκορφές, πύρινες λάβες και βουρκώδη μέρη! Ποτέ όμως δεν βαρυγκομάει! Γνωρίζει ότι σε κάθε δύση θα αντικρύσει και μια ανατολή και θα συλλέξει όλα της ζωής τα χαμόγελα για να τα κάμει φυλακτά για τα παιδιά της. Κι όταν τον κύκλο της ζωής της σαν ολοκληρώσει, θα γείρει να ξεκουραστεί, μα δεν θα ξεχάσει, το άσβεστο λυχνάρι της ζωής, για των παιδιών της το χατήρι ν’ ανάψει!
Μάνες όλου του κόσμου ευλογημένες, μην λησμονάτε ποτέ στο γαλαξία της ψυχής μας πάντα να φεγγοβολάτε!
* Η Ειρήνη Γιατράκη είναι μορφολόγος – ζωγράφος