Οι ευρισκόμενοι σήμερα στην κυβέρνηση σε ένα πράγμα έχουν πραγματικά διακριθεί: στον πολιτικό τακτικισμό. Προηγούνται παρασάγγας από τους υπόλοιπους, έχοντας την ικανότητα (και προτεραιότητα) να τρέπουν κάθε πολιτικό θέμα σε τακτική, ανεξαρτήτως εθνικών συνεπειών και με αποκλειστικό σκοπό την πολιτική εκμετάλλευσή του για την παράταση της παραμονής τους στην εξουσία.
Εξαίρεση προφανώς για τα δυo κυβερνητικά συνεταιράκια δεν θα μπορούσε να αποτελέσει το θέμα της ονομασίας των βόρειων γειτόνων μας. Ένα πραγματικά εθνικό ζήτημα, το οποίο επιζητεί εδώ και παραπάνω από 25 χρόνια τη λύση του. Για να βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους, πρέπει να τα πάρουμε απ’ την αρχή: Τι τους έπιασε ξαφνικά τους Συριζανελαίους και θέλουν να λύσουν ένα τόσο δύσκολο και «επικίνδυνο» εθνικό ζήτημα, που «απειλεί» μάλιστα να χαλάσει την αγαστή και απρόσκοπτη μέχρι σήμερα συνεργασία τουςq
Πρώτον δεν τους «έπιασε», διότι η όλη ιστορία της επίλυσης του Σκοπιανού δεν γίνεται με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά κατόπιν ισχυρότατων πιέσεων του λεγόμενου «διεθνούς παράγοντα», ήτοι: κατ’ αρχήν των Αμερικανών, ούτως ώστε το μικρό αυτό προτεκτοράτο τους να μπεi στο ΝΑΤΟ, αποφεύγοντας έτσι τη ρωσική αρκούδα που καραδοκεί.
Είναι γνωστό ότι το μόνο εμπόδιο εδώ και χρόνια για την είσοδό τους στο ΝΑΤΟ είναι το ελληνικό βέτο και ο Τσίπρας στην επίσκεψή του στην Αμερική τον περασμένο Οκτώβρη αφού τα άκουσε για τα καλά, «έλαβε ην εντολή» να έχει επιλύσει το ζήτημα της ονομασίας μέχρι την προσεχή σύνοδο του ΝΑΤΟ τον επόμενο Αύγουστο. Κατά δεύτερον, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία επίσης πιέζει πολύ για την εξεύρεση λύσης ούτως ώστε να ανοίξει ο δρόμος της εισδοχής των Σκοπίων στην Ε.Ε. και να ομαλοποιηθεί το νοτιανατολικό τμήμα της με τη μελλοντική είσοδο της Σερβίας και της ακόμα πιο μελλοντικής εισόδου της Αλβανίας, ούτως ώστε να κλείσει επιτέλους μια και καλή το κεφάλαιο «Ευρωπαϊκή διεύρυνση», ούτως ώστε να μπορέσουν στο μέλλον να ασχοληθούν απρόσκοπτα με την ευρωπαϊκή εμβάθυνση.
Δεύτερον, το θέμα όντως είναι εθνικό, αλλά η διαδικασία με την οποία επισπεύδεται η λύση του από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι όντως εθνική; Κάθε άλλο θα λέγαμε, αφού στις εθνικές λύσεις των εθνικών θεμάτων, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης η οποία διεξάγει τις διαπραγματεύσεις, καλούνται όλα τα κόμματα (οι αρχηγοί τους) και ο ΠτΔ., συζητούν, ανταλλάσσουν απόψεις, θέτουν ενδεχομένως κόκκινες γραμμές, αναζητούν την πιο καλή εθνικά λύση, την οποία στο τέλος προτείνουν στους αντισυμβαλλομένους και στον διεθνή παράγοντα. Συνέβη κάτι τέτοιο εδώ; Όχι βέβαια, αλλά αντίθετα επικρατεί… άκρα του Κοτζιά σιωπή!
Γιατί τούτο; Διότι, όπως είπαμε, η κυβέρνηση ενεργώντας όπως πάντα τακτικιστικά και προς ίδιο κομματικό όφελος, ακόμα και στα εθνικά ζητήματα, και με το «μάτι» στις επόμενες εκλογές, σκοπεύει να φέρει στη Βουλή την τελευταία στιγμή τη λύση που η ίδια και μόνον θα έχει επιλέξει, με αποκλειστικό σκοπό να φέρει την αντιπολίτευση (και ιδιαίτερα την αξιωματική) σε δύσκολη θέση με την προσφιλή μέθοδό της του πολιτικού εκβιασμού: Ή ψηφίζεις, άρα αναλαμβάνεις και τις σχετικές ευθύνες (θυμάστε το «εσείς τα ψηφίσατε τα μέτρα του Γ’ Μνημονίου» του Τσίπρα προς την αντιπολίτευση τον Σεπτέμβριο του 2015), ή δεν ψηφίζεις, άρα σε καταγγέλλω για εθνική μειοδοσία.
Τρίτον, μεταξύ Τσίπρα και Καμένου δεν υπάρχει… αιματοχυσία, αλλά συμπαιγνία. Διότι το ζητούμενο και από τους δυό δεν είναι να λυθεί το ζήτημα ντε και καλά, αφού δεκάδες κυβερνήσεις πέρασαν μέχρι σήμερα χωρίς να το λύσουν. Αλλά, με το θέμα αυτό κυρίαρχο (και ελλείψει άλλων, αφού οσονούπω καταπίπτει και το νέο ψευτοσύνθημα του Τσίπρα περί δήθεν εξόδου από τα μνημόνια τον Αύγουστο 2018) να πάνε ενδυναμωμένοι στις εκλογές το δεύτερο εξάμηνο του 2018.
Έτσι εάν μεν το ζήτημα λυθεί (με την ψήφο και της αντιπολίτευσης), ο Τσίπρας θα πάει στις εκλογές νικητής και τροπαιούχος εθνάρχης, εάν, δε, δεν λυθεί λόγω άρνησης της αντιπολίτευσης να ψηφίσει, θα πάει στις εκλογές κατηγορώντας την αντιπολίτευση και ιδιαίτερα τη ΝΔ για εσχάτη προδοσία και εθνική μειοδοσία. Ο δε Καμένος σε κάθε περίπτωση θα πάει στις εκλογές με τον τίτλο του Μακεδονομάχου, που είναι και το μόνο κυριολεκτικά που μπορεί να τον μπάσει στη Βουλή.
Η αντιπολίτευση συνεπώς δεν πρέπει να πέσει στη λούμπα που της ετοιμάζουν οι Τσιπροκαμένοι, και ο μόνος σωστός τρόπος είναι να τους προειδοποιήσουν από τώρα, βάζοντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση: Ή το ζήτημα είναι εθνικό, οπότε για τη λύση του αρμόζει, όπως παραπάνω εκθέσαμε, εθνική στάση απ’ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, άρα και λόγος όλων – κυβέρνησης και αντιπολίτευσης – στη διαμόρφωση της κόκκινης γραμμής και της εθνικής πρότασης η οποία θα κατέβει προς διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση, άρα οι υποχρεώσεις άπτονται και της αντιπολίτευσης, η οποία μη συμπεριφερομένη εθνικά υπέχει εθνικές ευθύνες.
Ή το θέμα δεν είναι εθνικό, οπότε το σωστό και δίκαιο είναι τα κάστανα απ’ τη φωτιά να τα βγάλουν αποκλειστικά οι κυβερνητικοί συνεταίροι «ιδίαις δυνάμεσι» ή αλλιώς αναλαμβάνοντας τις αποκλειστικές ευθύνες που ως κυβερνήτες υπέχουν. Διότι, πώς να το κάνουμε, δεν μπορεί να κυβερνάς εσύ αποκλειστικά και τις ευθύνες να τις χρεώνεις σε άλλον αποκλειστικά.
Εάν συνεπώς, κ.κ. της κυβέρνησης, για ένα εθνικό ζήτημα θέλετε εθνική λύση, θα πρέπει να ακολουθήσετε και εθνική διαδικασία και διαπραγμάτευση! Στην αντίθετη περίπτωση, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες σας, θα πρέπει και μόνοι σας να ψηφίσετε τη λύση που μόνοι σας διατυπώσατε, μόνοι σας προτείνατε, μόνοι σας επιλέξατε, μόνοι σας διαπραγματευτήκατε και μόνοι σας συνομολογήσατε!
ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ: ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ – ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΣΗ!
* Ο Θανάσης Καραγιάννης είναι δικηγόρος