– Γιαγιά, γιατί έχομε λιτότητα και υποφέρομε; ρώτησε ο Γιωργάκης, μαθητής πέμπτης δημοτικού. Η δασκάλα μας λέει ότι στο σχολείο μας υπάρχουν πολλές ελλείψεις.
– Γιατί, παιδί μου, δεν έχομε λεφτά, δηλαδή δεν έχει το κράτος μας λεφτά για να πληρώνει υπαλλήλους και να εξοφλεί δαπάνες και άλλες υποχρεώσεις και να εκτελεί τα απαραίτητα έργα, απάντησε η κυρα-Μαρία, παλιά δημόσιος υπάλληλος, συνταξιούχος τώρα.
– Και γιατί δεν έχομε λεφτά;
– Γιατί παλιότερα , όταν εσύ δεν είχες γεννηθεί ή ήσουν μωρό ακόμη, αυτοί που μας κυβερνούσαν, αφού ξόδεψαν όσα είχαμε, έπαιρναν δανεικά από το εξωτερικό και τα σκορπούσαν άσκεφτα, λεφτά του κράτους, δίνοντας συνεχώς αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις ,για να καλοπιάσουν τον λαό, χορηγώντας παράλογα δικαιώματα σε ορισμένες τάξεις εργαζομένων και κάνοντας παραπανίσιες γενικώς δαπάνες, δηλαδή έξοδα. Και με το να παίρνουν δανεικά συνεχώς, τα λεφτά που χρωστούσαμε έγιναν τελικά πάρα πολλά.
– Γιατί δεν παίρνομε και τώρα δανεικά;
– Γιατί όταν ο τελευταίος πριν από την λιτότητα πρωθυπουργός μας, ο Κώστας Καραμανλής, πήγε στο εξωτερικό να ζητήσει ξανά δανεικά από τους διεθνείς δανειστές, αυτοί του είπαν: «Μας χρωστάτε πάρα πολλά. Πάλι δανεικά ζητάτε; Αμφιβάλλομε αν θα μπορέσετε να τα εξοφλήσετε. Δανεικά δεν σας ξαναδίνομε. Πρώτα να εξοφλήσετε τα παλιά».
Και όταν επέστρεψε ο πρωθυπουργός στην χώρα μας, μας είπε: «Λεφτά δεν υπάρχουν. Εγώ δεν μπορώ πια να κυβερνήσω. Φεύγω». Παρουσιάστηκε τότε ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου που έχει και το όνομά σου, και είπε: «Λεφτά υπάρχουν!»
Τον κοίταξε με απορία ο Καραμανλής και του είπε: «Γίνε λοιπόν πρωθυπουργός και βρες τα». Και έγινε πρωθυπουργός μας ο Γεώργιος Παπανδρέου και άρχισε να ψάχνει για λεφτά. Αλλά λεφτά δεν βρήκε. Κανείς δεν ήθελε να δώσει πια δανεικά στην χώρα μας. Τότε ο Παπανδρέου κάλεσε για βοήθεια τους φίλους μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δου νου του που συνηθίζει να δανείζει σε τέτοιες περιπτώσεις. Και παρακαλούσε να μας βοηθήσουν.
Συμφώνησαν λοιπόν το δου νου του και οι φίλοι μας Ευρωπαίοι, οι εταίροι μας όπως λέγονται, να μας δώσουν κάποια δανεικά, αλλά λίγα λίγα και με αυστηρότατους όρους, δηλαδή να μειώσομε μισθούς και συντάξεις, να μειώσομε τον αριθμό των υπαλλήλων του κράτους, να μειώσομε τις δαπάνες (έξοδα του κράτους), να αυξήσομε την φορολογία, να μη δίνουν οι τράπεζές μας εύκολα δάνεια… και άλλα πολλά που έφεραν την ανεργία, την φτώχεια και την δυστυχία. Και σταματούν και αυτοί να μας δίνουν δανεικά, όταν διαπιστώνουν ότι δεν κάνομε αυτά που μας διατάζουν. Έτσι δημιουργήθηκε η λιτότητα. Δηλαδή η υποχρέωση να ζούμε φτωχικά, να συνηθίσομε στα λίγα…
– Τι είναι το δου νου του, γιαγιά;
– Είναι ένας διεθνής οργανισμός, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ΔΝΤ, που μπορεί να δώσει οικονομική βοήθεια, δηλαδή να δανείσει χρήματα, σε κράτη που έχουν μεγάλη ανάγκη. Σήμερα ποιος είναι πρωθυπουργός μας , ξέρεις;
– Ο κ. Τσίπρας! Λέει όμως πολλά ψέματα!
– Σσσσσς!
– Εγώ θα γράψω μιαν έκθεση για την λιτότητα. Η δασκάλα μας είπε να γράψομε στο σπίτι έκθεση με ελεύθερο θέμα.
– Καλύτερα να μη γράψεις τέτοιαν έκθεση. Βρες κάποιο άλλο θέμα.
* Ο Αιμίλιος Ψαθάς είναι εκπαιδευτικός