Κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι οι δύο κορυφαίοι θεσμικοί ρόλοι που προκύπτουν απ’ ευθείας από την κρίση του λαού, προκειμένου να επιλεγούν εκείνοι που θα αναλάβουν να διαχειριστούν με επιτυχία και με τον καλύτερο δημοκρατικό τρόπο τα προβλήματα της καθημερινότητας, της ασφάλειας και της πορείας ανάπτυξης της χώρας.
Παρακολουθώντας η κοινή γνώμη τα τεκταινόμενα στη δημόσια ζωή την τελευταία περίοδο από την αλλαγή σκυτάλης στη διακυβέρνηση της χώρας, με ευκολία ο κάθε ένας πολίτης θα μπορούσε να διαπιστώσει τα παρακάτω: Βλέπουμε μία κυβέρνηση να «τρέχει» με σχέδιο και μεθοδικότητα εφαρμόζοντας με τη σειρά εκείνα όσα είχε υποσχεθεί από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε δείχνοντας ότι δεν ζητάει καμία περίοδο χάριτος. Μέσα σε σαράντα ημέρες έκανε και τους πλέον κακόπιστους να παραδεχθούν ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες είχαν έτοιμα νομοσχέδια για την υλοποίησή των, δεν έσβησαν την επομένη των εκλογών, δεν ήταν μύθος, ήταν πραγματικότητα.
Είναι φυσικό να γίνονται συζητήσεις παντού μέσα στην κοινωνία και το ερώτημα που τίθεται με αρκετή συχνότητα σε διάφορες μορφές είναι πότε πρέπει να κριθεί από τους πολίτες η επιτυχία ή η αποτυχία της νέας κυβέρνησης.
Η απάντηση είναι απλή. Η κυβέρνηση θα δίνει εξετάσεις και θα κρίνεται συνέχεια κάθε μέρα που περνά. Μετά από 10 χρόνια οικονομικής και κοινωνικής κρίσης ο λαός κουράστηκε, δεν αντέχει άλλο να ακούει λόγια με πολιτικές οικονομικές αναλύσεις, θέλει να δει αποτελέσματα.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, από την πλευρά της αντιπολίτευσης φαίνεται να έχουν αιφνιδιαστεί από τις πρώτες γρήγορες και αποτελεσματικές κινήσεις της κυβέρνησης και απροετοίμαστοι ασκούν λανθασμένη αντιπολιτευτική κριτική χωρίς πυξίδα. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να μην καταλαβαίνουν αυτή τη διαφορά που προκύπτει από την εντυπωσιακή κυβερνητική εκκίνηση, αποστερώντας από τις δηλώσεις τους κάθε ίχνος σοβαρότητας και λογικής.
Στο χώρο της κεντροαριστεράς ζουν εν αναμονή των πρωτοβουλιών Τσίπρα για την συγκρότηση της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης».
Προφανώς στο ΚΙΝΑΛ να μην πρόλαβαν να κάνουν αντιπολίτευση γιατί ετοιμάζονται για αποκρούσουν τις νέες κινήσεις και να αγωνιστούν να συγκροτήσουν στελέχη και ψηφοφόρους να μην πέσουν θύματα της γοητείας της νέας Αριστεράς.
Η αντιπολίτευση που ασκείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν διαφέρει από τη συνηθισμένη δογματική και αμετακίνητη θέση κατά του κεφαλαίου, του καπιταλισμού, της εκμετάλλευσης και εναντίον της πολιτικής αποκλειστικά μόνο της Δύσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Λίγοι είναι εκείνοι που υπολογίζουν ή ενδιαφέρονται να μάθουν για την αντιπολίτευση που ασκεί το κόμμα ΜΕΡΑ 25 αφού όλοι ενθυμούνται την περήφανη κυβερνητική διαπραγμάτευση του 2015, τα capital controls, ενώ κανείς δεν έχει καταλάβει και επιπλέον αδιαφορεί να πληροφορηθεί ακόμη τι σημαίνει αυτό το περίεργο όνομά του.
Η Ελληνική Λύση, το κόμμα του Άρη Βελόπουλου, πέτυχε το σκοπό της να πάρει τη θέση της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό Κοινοβούλιο, προκαλώντας ικανοποίηση στις τάξεις του πολιτικού συστήματος, αφού η εκλογή του στη νέα Βουλή ως νέο ακροδεξιό κόμμα θεωρείται διαχειρίσιμη, ήπιας πολιτικής παρουσίας και αβλαβούς πολιτικής διέλευσης.
Αυτή είναι περίπου η σημειολογική περιγραφή της εικόνας που παρουσιάζουν σήμερα στην ελληνική Βουλή κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η επιτυχία της σημερινής κυβέρνησης, η οποία όμως θεωρείται εξαρτώμενη απαραιτήτως από τη σπάνια για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα καλοπροαίρετη και υπεύθυνη κριτική που επιβάλλεται να ασκήσει η σημερινή αντιπολίτευση στην Ελλάδα.