Κύριε δήμαρχε, ως πολίτης του Ηρακλείου, σας καταθέτω μια ιδέα που με τριγυρίζει και με τυραννά εδώ και καιρό.
Ένας δρόμος, ένας μικρός δρόμος μέσα στην πόλη, να γίνει η «Οδός Ονείρων», που θα φιλοξενεί ονόματα νέων, άξιων πολιτών στη μικρή της επιγραφή. Στην κλασσική, μικρή μπλε επιγραφή στην αρχή και στο τέλος του δρόμου, όπως αυτή υπάρχει σε κάθε άλλη οδό. Με τη διαφορά ότι αυτά τα ονόματα και επιγραμματικά το έργο τους, θα αλλάζουν ανά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. Και εξηγώ από την αρχή αυτό που θέλω να πω, την ουσία του καθώς και το απλό, τεχνικό μέρος.
Η πόλη διαθέτει νέες και νέους φερέλπιδες πολίτες, πραγματικά άξιους στους τομείς με τους οποίους έχουν ασχοληθεί. Πολίτες που τιμούν ήδη την πόλη, την Κρήτη και την Ελλάδα, χωρίς απαραίτητα να έχει πάρει ακόμα η εργασία τους διεθνείς διαστάσεις και φυσικά, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Έχουν δείξει, όμως, τις αξίες τους σε τομείς ανθρωπιστικούς, ερευνητικούς, τεχνολογικούς, πολιτιστικούς, κοινωνικούς και άλλους, έστω και σε τοπικό επίπεδο. Μιλώ για ηλικίες κάτω των σαράντα ετών.
Κι αυτό, χωρίς να θέλω να παραβλέψω πολλούς άξιους συμπολίτες μας. Αναφέρομαι στο μέλλον που είναι σε εξέλιξη και θα είναι μπροστά μας τα επόμενα χρόνια λειτουργώντας ως οδηγός για ακόμα νεώτερους, άξιους πολίτες. Το ερώτημα είναι: «Γιατί να γίνει αυτό; Έτσι κι αλλιώς, αν επιτευχθεί κάτι σε έναν τομέα, γίνεται ευρύτερα γνωστό».
Συμφωνώ και επαυξάνω. Έχω όμως μια ερώτηση. Πόσο γνωστά γίνονται απλά, άξια επιτεύγματα, μικρά ή μεγαλύτερα, από ανθρώπους νέους ή με ταπεινότητα που περισσεύει, που δεν ασχολούνται με την προβολή; Αυτό όμως έχει και το ανάλογο κόστος. Δεν προβάλλεται κατάλληλα και στο μέγεθος που πρέπει το έργο τους.
Εγώ όμως ως συμπολίτης, επιθυμώ να μάθω τη δουλειά τους και να γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους. Το άρθρο αυτό, δεν έχει στόχο απλά να αναρτηθούν σε μια οδό που ονομάζεται «Οδός Ονείρων» τα ονόματα άξιων νέων ανθρώπων για κάποιο χρονικό διάστημα.
Έχει σκοπό να γίνει γνωστότερη η προσπάθειά τους, ο στόχος τους και το μικρό ή μεγάλο επίτευγμά τους. Ως πολίτης, προσωπικά, το έχω ανάγκη. Όχι μόνο γιατί ζούμε σε μια εποχή διαφήμισης τρύπιων προτύπων αλλά και γιατί η πόλη, η χώρα και ο κόσμος έχουν ανάγκη να γνωρίσουν τέτοιους ανθρώπους, την προσπάθεια, το έργο, την ελπίδα, τις αξίες και το ήθος τους. Και ειδικά, τη νέα γενιά και τις προσπάθειές της.
Η άλλη ερώτηση είναι: «Μα, η αναφορά ενός νέου επιστήμονα, καλλιτέχνη και γενικότερα δημιουργού σε μια οδό, αρκεί για να δείξει το έργο του;»
Η απάντηση είναι «Όχι, δεν αρκεί». Είναι όμως αρκετό το ερέθισμα για να ψάξουμε, να δούμε ποιος είναι, τι έχει κάνει κι από πού προέρχεται. Εκτός τούτου, είναι η λιγότερη τιμή γι’ αυτόν και το έργο που κάνει και που μας χαρίζει.
Κλείνω με το τεχνικό μέρος για την κατανόηση αυτού που προτείνω. Στην μπλε κλασική επιγραφή της οδού, στο κάτω μέρος, η κατασκευή μιας εσοχής όπου θα αλλάζουν ανά διαστήματα τα ονόματα των τιμώμενων προσώπων καθώς και επιγραμματικά το έργο τους.
Για μένα, η «Οδός των Ονείρων» δεν πρέπει να είναι μόνο στη σκέψη μας. Πρέπει να είναι μπροστά μας, στην καθημερινότητά μας και πρέπει να στηρίζεται απ’ όλους μας γιατί κυρίως αφορά νέους ανθρώπους-δημιουργούς. Γιατί αυτοί είναι ο δρόμος που περπατάμε τώρα και που θα βαδίσουμε στο μέλλον.