Όπως έχει ήδη γραφτεί, η είδηση που δημοσίευσε πρόσφατα η εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ», για τη διδασκαλία της κρητολαλιάς, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης από την καθηγήτρια κ. Μαρίνα Τζακώστα-Θεοδωράκη, έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα.
Ασχολήθηκαν, μάλιστα, και τα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης, αλλά ας μη σχολιάσομε την αρνητική παρουσίαση του θέματος, αφού τα δείγματα που προβλήθηκαν ήταν απο κωμικές και κάθε άλλο παρά αντιπροσωπευτικές σειρές. Είναι βέβαιο ότι οι υπεύθυνοι της προβολής δεν έχουν ιδέα από τον «Ερωτόκριτο», την «Ερωφίλη», τα «Δίφορα», τον «Τρόχαλο» και από τα άλλα αριστουργήματα της διαλέκτου μας.
Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να μειώσει τη χαρά και την ικανοποίηση των γηγενών Κρητικών. Ολόκληρη η Κρήτη, ανατολική και δυτική, ζει στον αστερισμό των αθάνατων διαλεκτόφωνων λογοτεχνών της. Κι όπως ήταν αναμενόμενο, η σκέψη όλων στρέφεται στον σπουδαιότερο σύγχρονο εκπρόσωπό τους, τον Κωστή Φραγκούλη, τον αδιαμφισβήτητο διάδοχο της Βιτσέντζου Κορνάρου.
Πρόκειται, εν προκειμένω, για εκτίμηση των διασημότερων γλωσσολόγων του κόσμου, αφού ο Κωστής Φραγκούλής υπήρξε ο τέλειος χειριστής του κρητικού λόγου και μάλιστα του ανατολικού γλωσσικού ιδιώματος, όπως και ο Βιτσέντζος Κορνάρος. Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο που και οι δύο γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Σητεία.
Ο Κωστής Φραγκούλης δεν υπήρξε μόνο σπουδαιότερος σύγχρονος παραδοσιακός ποιητής της Κρήτης, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών για τα περίφημα «Δίφορα», το “Ευαγγέλιο” της γνήσιας κρητικής διαλέκτου, αλλά και μοναδικός δάσκαλος της ντοπιολαλιάς σε πολλούς, εν ζωή, διαλεκτόφωνους Κρήτες συγγραφείς.
Δεν θα κομίσω, βέβαια, «γλαύκα εις Αθήνας» αν θα πω ότι ο Φραγκούλης, χωρίς περγαμηνές ιδιαιτέρων σπουδών, μόνο με τα γράμματα του δημοτικού σχολείου, πέτυχε να περάσει τις πύλες του μαγαλύτερου πνευματικού ιδρύματος της χώρας, της Ακαδημίας Αθηνών. Οι συγκεκριμένες αναφορές απευθύνονται στους πολύ νεώτερους.
Βρίσκομαι, όμως, κι εγώ στον κατάφωτο αστερισμό του μεγάλου μας ποιητή και νιώθω να με συνεπαίρνει το θάμπος του.
Το μεγαλείο του θεϊκού του ταλέντου, του πηγαίου και ανεξάντλητου. Του ταλέντου που καταγοήτευσε τα μεγαθήρια των γραμμάτων, που έκανε την ελληνόφωνη Γαλλίδα καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Τατιάνα Μιλιέξ να γράψει, πως όταν διάβαζε τα «Δίφορα» του Κωστή Φραγκούλη, νόμιζε πως διάβαζε Ερωτόκριτο.
Και οι δικοί μας καταξιωμένοι πνευματικοί ταγοί, Στέλιος Αλεξίου και Μενέλαος Παρλαμάς, τον έχουν κατατάξει στους μεγαλύτερους παραδοσιακούς λογοτέχνες.
Με κατακλύζουν αξέχαστες αναθυμιές από τον «Πατριάρχη των κρητικών γραμμάτων». Είχα τη μεγάλη τύχη να ζήσω πολύ κοντά του ανεπανάληπτες συγκινήσεις. Και τώρα σκέφτομαι, με την ίδια συγκίνηση, πως εκεί στη γενέθλια γη του, στη Λάστρο Σητείας, που αναπαύεται, η ωραία του ψυχή θ’ αναγαλλιάζει, με την πραγμάτωση της σφοδρής του επιθυμίας, η πολύτιμη προγονική κληρονομιά μας να πάρει τη θέση που της αξίζει.