Είπα στον εαυτό μου, κάποια στιγμή πολιτικής απελπισίας μου, αν και δεν είμαι πολιτικός κι ούτε σκέφτηκα ποτέ να ασχοληθώ με την πολιτική, γιατί είναι ξένη για το χαρακτήρα μου και τις εν γένει αντιλήψεις μου, πως θα πάψω πια να ασχολούμαι με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τα απερίγραπτα κατορθώματά τους, όλα αρνητικά για την πατρίδα, το λαό και το έθνος μας, αφού “ούτε κεφάλι άλλαξαν ούτε μυαλό έβαλαν”, παρόλο που ολόκληρος σχεδόν ο λαός έχει ξεσηκωθεί εναντίον τους, κυρίως στο σκοπιανό πρόβλημα. Όμως, θα επανέλθω για τελευταία ίσως, φορά.
Αιχμάλωτοι, ο ένας των κομμουνιστικών αναμνήσεων και ιδεοληψιών του και ο άλλος της υπουργικής καρέκλας του και της υποκρισίας του, και έχοντας ως γνώμονα και πυξίδα αυτά, πορεύονται πολιτικά σαν να αγνοούν παντελώς τις αρετές, τις αξίες και τα ιδανικά αυτού του λαού, τα οποία δεν κατάφεραν αιώνες σκλαβιάς να εξαφανίσουν.
Δεν μπορώ να ξέρω, αν κάποια στιγμή συνέλθουν και μετανιώσουν για την πορεία και τα πεπραγμένα τους, πράγμα λίαν αμφίβολο, αλλά τότε μπορεί να ‘ναι βράδυ και γι’ αυτούς και για μας.
“Ο ύστερος μετανιωμός”, λέει ο σοφός λαός μας “τίποτε δεν αξίζει”.
Ύστερα, δεν γνωρίζω αλήθεια, αν συνεχίσουν να βάζουν στο περιθώριο ιερά και όσια, πώς θα τολμήσουν να ξαναζητήσουν στις εκλογές που έρχονται την ψήφο του λαού και ιδίως των Μακεδόνων; Είμαι σίγουρος πως τότε ο λαός θα υποδεχτεί τον καθένα τους, Τσίπρα και Καμμένο, ρωτώντας τους: “πού ήσουν και που γύριζες κι εδά (τώρα) ‘ρθες να μου πέσεις (να μου ζητήσεις συγχώρηση χωρίς αξιοπρέπεια); Χέρια και πόδια να φιλείς, συγχωρεμό δεν έχεις!”.
Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους προαναφερθέντες αρχηγούς, αλλά και για οποιοδήποτε βουλευτή ήθελε ποδοπατήσει τη συνείδησή του, προκειμένου να διατηρήσει την ιδιότητά του για λίγο χρόνο ακόμη, μέχρι τις εκλογές. Αλλά και αν ακόμα δεν πολιτευτεί, ας γνωρίζει ότι η ξεφτίλα θα τον συνοδεύει σ’ όλη του τη ζωή.
Ξανάπιασα, όμως, το μολύβι, φίλε αναγνώστη, γιατί αισθάνομαι φοβερή πίεση. Αναγκάζομαι, γιατί δεν αντέχω κάποιους άσχετους να παίζουν με την εθνική μου συνείδηση.
Δεν αντέχω, λοιπόν, να ακούω κάποιους που άκριτα και ανεύθυνα ισχυρίζονται για το Σκοπιανό, πως μια κακή συμφωνία είναι προτιμότερη από μια μη συμφωνία κι ακόμη, ότι η συμφωνία που υπογράφτηκε, θα κριθεί, λέει στο μέλλον, αν είναι καλή ή κακή!
Βγαίνω κυριολεκτικά από τα ρούχα μου ακούγοντας αυτά τα παράλογα και αναρωτιέμαι, αν οι άνθρωποι αυτοί βασανίζουν ποτέ το μυαλό τους πριν ανοίξουν το στόμα τους και μιλάνε έτσι, εκτός κι αν όντας συριζαίοι ή κρυφοσυριζαίοι, προσπαθούν να περάσουν στους αφελείς τη χρησιμότητα, λέει, της συμφωνίας ύπουλα, πλάγια και μαλακά.
Και επανέρχομαι στο άλλο ζήτημα, ότι δηλαδή η συμφωνία θα κριθεί στο μέλλον, αν είναι καλή ή όχι, τουτέστιν, αν αποδειχτεί λανθασμένη και επικίνδυνη, θα δούμε τότε τι θα κάνουμε και πως θα θεραπεύσουμε τα κακά που θα προκύψουν εις βάρος μας. Με άλλα λόγια λένε: ας αντιμετωπίσουμε τώρα το πρόβλημα όπως όπως για να τελειώνουμε και αργότερα βλέπουμε!
Λυπάμαι πολύ για όλους αυτούς που έχουν αυτές τις ιδέες, γιατί αποδεικνύονται άνθρωποι του παρόντος και της τελευταίας στιγμής, χωρίς καμία προοπτική, αφού το μόνο που φαίνεται να γνωρίζουν είναι η θεραπεία και αγνοούν ή ουδόλως τους απασχολεί ότι σε όλες τις σοβαρές υποθέσεις και ιδίως στην πολιτική και μάλιστα την εξωτερική, το Α και το Ω αποτελούν το προνοείν και το προλαμβάνειν και όχι το θεραπεύειν, το οποίο μπορεί να οδηγήσει στην αποτυχία και την καταστροφή.
Όσον αφορά αυτούς που ισχυρίζονται ότι έπρεπε να υπογραφεί η συμφωνία όσο πιο γρήγορα γινόταν, προκειμένου να προλάβουμε μια διείσδυση της εχθρικής Τουρκίας στη χώρα των Σκοπιανών, τους πληροφορούμε ότι αν οι Σκοπιανοί κάποια στιγμή ξυπνήσουν μέσα τους τα επεκτατικά τους όνειρα και επιδιώξουν την υλοποίησή τους, ούτε τη φιλία θα σεβαστούν ούτε θα ντραπούν να συμμαχήσουν όχι μόνο με την Τουρκία αλλά και με τον ίδιο το διάβολο. Ας μην έχουν λοιπόν αυταπάτες οι υποστηριχτές της συμφωνίας των Πρεσπών. Και μιας και μιλήσαμε για την Τουρκία, δεν έπρεπε να μας προβληματίσει η στάση και η σιωπή της Βουλγαρίας στο συγκεκριμένο πρόβλημα; Μας απασχολεί μόνο η Τουρκία και η Αλβανία και δε λογαριάζουμε τους Βούλγαρους, των οποίων όνειρο ανέκαθεν ήταν η κατάκτηση της Μακεδονίας και η κάθοδός τους στο Αιγαίο; Ας μη διαφεύγει δε της προσοχής μας και το γεγονός ότι ανάμεσα τους πρωτοστατούντες για την αρπαγή του ονόματος της Μακεδονίας μας, είναι όλοι οι Βούλγαροι των Σκοπίων και όχι μόνο.
Αλλά, οι υπέρμαχοι της περιβόητης συμφωνίας προβάλλουν και το εξής ακόμα επιχείρημα: Ισχυρίζονται ότι το ΝΑΤΟ και η Ευρώπη δεν θα επιτρέψουν, λέει, οποιαδήποτε απόπειρα των Σκοπιανών για υλοποίηση των ενδεχομένως ανθελληνικών τους σχεδίων. Τις τους λες; Δεν βλέπουν ή δεν γνωρίζουν τη στάση και συμπεριφορά των παραπάνω της Δύσης στα προβλήματα που μας δημιουργούν αναιτίως οι “φίλοι” και “σύμμαχοι” Τούρκοι; Γιατί δεν παίρνουν θέση; Ύστερα, η υπογραφείσα συμφωνία μπορεί να εξυπηρετεί τα μελλοντικά σχέδια κάποιων αδίστακτων ανθρώπων της Δύσης, σ’ ό,τι αφορά τη Βαλκανική ή την πατρίδα μας.
Ας μην παρασύρουμε, λοιπόν το λαό μας και ας μην τον οδηγούμε σε δύσβατες ατραπούς που δεν γνωρίζουμε πού θα μας οδηγήσουν και πού θα μας βγάλουν. Και τούτο ακόμη: Οσοι δεν μπορούν να εκτιμήσουν ορθά τα πράγματα που αφορούν το έθνος, αλλά και όσοι παριστάνουν τους έξυπνους ενώ στην ουσία είναι αδαείς, καθοδηγούμενοι αποκλειστικά από τον κομματικό φανατισμό τους, ας κρατήσουν τη γνώμη τους για τον εαυτό τους, αλλά κλειστό το στόμα τους, γιατί όταν το ανοίγουν για να συμβουλεύουν άλλους, κάνουν ανυπολόγιστο κακό σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, αλλά και προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια των αποδεκτών της προπαγανδιστικής τους φλυαρίας.
* Ο Μανώλης Ροδιτάκης είναι τ. εκπαιδευτικός και ειδικός πάρεδρος του Παιδαγ. Ινστιτούτου, πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών.