Στο σπίτι της Ευσεβούλας είχε μαζευτεί η γυναικοπαρέα και, μετά από συζήτηση για τα καθημερινά, παρά τις διαμαρτυρίες της οικοδέσποινας, άρχισαν πάλι να συζητούν για την πολιτική κατάσταση της χώρας.
-Ο Τσίπρας τελικώς κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να αναμετρηθεί με τον Μητσοτάκη. Και παραιτήθηκε. Και το κόμμα του έπεσε από τότε σε περιπέτειες και ανωμαλίες, είπε η Μαρία τονίζοντας ιδιαίτερα την λέξη “ανωμαλίες”. Και συνέχισε.
-Μερικοί συνετοί τότε είπαν “Πάμε να φύγουμε. Εδώ γίνεται της ανωμαλίας”.
Πάλι τόνισε την τελευταία της λέξη. Και συνέχισε.
-Και άρχισε να διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι στην πολιτική σκηνή το κόμμα του Ανδρουλάκη – δεν ξέρω πώς να το ονομάσω, ΠΑΣΟΚ ή Κίνημα Αλλαγής – πάει να διαδεχτεί τον ΣΥΡΙΖΑ, ως δεύτερο κόμμα στην Βουλή, ως αξιωματική αντιπολίτευση. Μακάρι να βρεθεί κάποια λύση. Και να ομαλοποιηθεί η πολιτική κατάσταση. Μας χρειάζεται να έχουμε μια υγιή αντιπολίτευση.
Στο μεταξύ, στο άκουσμα της λέξης “ανωμαλίες” άρχισε να γελά η Αναστασία “χαχαχά… χουχουχού…” Δεν μπορούσε να κρατηθεί. Παρεξηγήθηκε η Χάρις η συριζαία.
-Τι γελάς εσύ σαν χαζή; της παρατήρησε οργισμένη. Και συνέχισε.
-Εσείς μιλάτε για επιτυχίες του Μητσοτάκη σας. Εγώ όμως καλυτέρευση στην ζωή μου μ’ αυτόν δεν βλέπω.
-Για εξήγησέ μας, είπε ξεσπαθώνοντας η Αναστασία.
-Να σας εξηγήσω, απάντησε η Χάρις. Να μιλήσουμε για την ακρίβεια στην αγορά, κάτι πολύ αρνητικό στην ευτυχία του λαού. Προσέξτε. Εάν η αύξηση μισθών και συντάξεων είναι, ας πούμε, μόνο 3%, ενώ η αύξηση των τιμών στην αγορά, το κόστος ζωής, εξαιτίας της ακρίβειας, του πληθωρισμού που ασταμάτητα τρέχει, ανεβαίνει, ας πούμε, στα 4%, αυτό οφθαλμοφανώς είναι όχι βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των πολιτών, αλλά χειροτέρευση και δυστυχία. Το κόστος ζωής είναι μεγαλύτερο από τις απολαβές. Το σκεφτήκατε αυτό;
Εδώ η Χάρις βρήκε αδιάβαστες τις νεοδημοκράτισσες. Τις ξάφνιασε.
-Γιατί; Εσύ το σκέφτηκες; Το μελέτησες; ρώτησε η Αναστασία.
-Εγώ δεν το μελέτησα. Ρωτήστε γι’ αυτό τον δικό σας, τον Αυτιά. Αλλά περίπου το συμπεραίνω ζώντας ως πολίτης που εργάζεται για να κερδίσει χρήματα και ξοδεύει για να ζήσει. Η χώρα δεν είναι μόνο αεροπλάνα και πολεμικές φρεγάτες. Είναι και οι πολίτες της, που, μολονότι εργάζονται φιλότιμα, δεν τα βγάζουν πέρα. Και υποφέρουν. Και μάλιστα ένας λόγος της υπογεννητικότητας, που παρατηρείται τελευταία στην Ελλάδα, είναι η ακρίβεια ζωής. Στην Ελλάδα πέντε γεννιούνται και δέκα πεθαίνουν…
Και οι νεοδημοκράτισσες σκέφτονταν “Μήπως πραγματικά είναι έτσι όπως τα λέει αυτή;”