Η πλειονότητα των άρθρων σήμερα σε εφημερίδες και ιστοσελίδες καταλαμβάνουν ικανό χώρο και αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας και του έθνους γενικότερα, στα οποία αναμένουν από την κυβέρνηση να δώσει εσπευσμένα την πλέον κατάλληλη και εφικτή λύση.
Βεβαίως το κάθε μέσο μαζικής επικοινωνίας έχει τον δικό του τρόπο και συνεργάτες οι οποίοι αναφέρονται σε αυτά τα θέματα από το πρίσμα της δικής τους, πάντοτε, θέασης των πραγμάτων. Όλοι όμως συνυπολογίζουν και το πολιτικό κόστος που ενέχει η συγκεκριμένη πρόταση που αφορά το σύνολο των πολιτών της χώρας μας, ειδικά πάνω σε κρίσιμα θέματα.
Κι ενώ ο φιλοκυβερνητικός Τύπος προσδίδει μια ηρεμία και βεβαιότητα στην αντιμετώπισή τους, σε αντίθεση ο αντιπολιτευόμενος ηχεί προκλητικά υποστηρίζοντας στην άμεση λήψη μέτρων υπέρ των αδύναμων πολιτών πάντοτε!
Όμως παρά τις διαφορές στις μεταξύ των θέσεις και απόψεις, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υφίστανται ζητήματα καθολικής φύσεως, τα οποία αφορούν όλους ανεξαιρέτως.
Στις μέρες και στη χρονική περίοδο που βιώνουμε, στα κρίσιμα θέματα θα μπορούσαμε να κατατάξουμε το Κυπριακό ζήτημα, το δημογραφικό που απειλεί την συνέχεια και το μέλλον του έθνους, την ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση μουσουλμανικού στοιχείου, τον συνεχή τουρκικό επεκτατισμό σε βάρος των νόμιμων συμφερόντων Ελλάδος και Κύπρου και σε δεύτερη μοίρα, αλλά όχι αμελητέα, το παραπαίον σύστημα υγείας και την διόλου αποτελεσματική πρωτοβάθμια και κυρίως δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Όλα μαζί, τα παραπάνω κι’ ακόμα περισσότερα, δεν προσφέρουν και μεγάλες ελπίδες για την παραπέρα πορεία τους έθνους μας σε έναν υγιώς και ψυχρά σκεπτόμενο πολίτη, γιατί είναι παράλογο να υποστηρίζουμε ότι ο θεός της Ελλάδας θα βρίσκεται πάντοτε μπροστά μας. Όλα αυτά φυσικά για να γίνουν πραγματικότητα, απαιτούν υγιή οικονομία και ανάπτυξη παντού, κι όχι αποκλειστικά και μόνο στο κλεινόν άστυ!
Στις πολλαπλές προκλήσεις όπως είπαμε υπάγεται και το δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο όμως δεν είναι τωρινό αλλά υφίσταται χωρίς να έρθει στην επιφάνεια και επικαιρότητα με δραματικό τρόπο μέχρι τώρα. Σε αυτό έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως και σίγουρα θα μας απασχολήσει όλους πολλές φορές, ακόμα.
Η δυστυχία είναι ότι υπάρχουν πολλοί ανεκδιήγητοι που υποστηρίζουν επιπόλαια, προφανώς, ή ίσως και εσκεμμένα, την άποψη ότι ένας από τους καλούς και αποτελεσματικούς τρόπους ανάσχεσης του φαινομένου, αποτελεί η μαζική υποδοχή στη χώρα μας παράνομων μεταναστευτικών ροών, χωρίς οι υποστηρίζοντες την άποψη να συνυπολογίζουν για διάφορους λόγους το απώτερο κόστος της συγκεκριμένης επιλογής.
Ήδη υπάρχουν πολλαπλές αναφορές και ερευνητικές εργασίες οι οποίες τονίζουν ότι το φαινόμενο προσεχώς θα λάβει εκρηκτικές διαστάσεις ειδικά στον ελκυστικό γι’ αυτούς και άκρως ευαίσθητο χώρο της Ευρώπης, κυρίως μέσω των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, αλλά και των βόρειων ακτών της Αφρικής.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί οι παράνομοι μετανάστες ουδόλως παρουσιάζουν τάσεις αφομοίωσής τους από την ελληνική κοινωνία ή προσαρμογής τους στα ήθη και έθιμα της κοινωνίας που απευθύνονται.
Όσα διαμείβονται τελευταία στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Σουηδία και αλλού, είναι χαρακτηριστικά και ενδεικτικά για το τι μέλει γενέσθαι και στη χώρα μας αργότερα.
Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, η οποία μάλλον πέρασε στα ψιλά γράμματα και απαρατήρητη, είναι ότι ο πρωθυπουργός στο πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό άλλαξε τον καθ’ ύλην αρμόδιο και λαλίστατο υπουργό Μετανάστευσης χωρίς περιέργως να δώσει επαρκείς εξηγήσεις, ή έστω να δικαιολογήσει κάπως την σχετική κίνηση.
Άγνωστον γιατί, αλλά άφησε πίσω της πολλά υπονοούμενα με δεδομένο το στοιχείο ότι ο αποπεμφθείς υπουργός τους τελευταίους μήνες δήλωνε επαναλαμβανόμενα με συγκεκριμένα αριθμητικά στοιχεία, σε συνεχείς τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές του εμφανίσεις, ότι μειώθηκαν αισθητά και σε μεγάλο βαθμό οι μεταναστευτικές ροές στη χώρα μας.
Κι’ ύστερα ακούσαμε από ξένα μέσα, αυτή τη φορά, ότι η κυβέρνησή μας συμφώνησε να υποδεχτεί και μετανάστες από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, κι’ ακόμα ακόμα χειρότερο πολλούς από την κεντρική Ευρώπη, έναντι κάποιου χρηματικού ποσού!
Η ίδια κατά την προσφιλή της τακτική σωπαίνει σε όλα αυτά, ή τα απορρίπτει έντεχνα, αλλά αν ισχύουν, δεν την εξουσιοδότησε απολύτως κανείς να προβαίνει σε επιλογές τις οποίες θα πληρώσει και θα επωμισθεί εις το διηνεκές το έθνος! Γιατί θα έχει ακέραια την ευθύνη και γι’ αυτό!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής-συγγραφέας