Τούτος ο πολύπαθος λαός έχει τραβήξει τα πάνδεινα τα τελευταία χρόνια.
Καπιταλιστική κρίση το 2010, φτωχοποίηση, μνημόνια, κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, πανδημία με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, μετανάστευση σχεδόν νέων παιδιών επιστημόνων κυρίως, στο εξωτερικό, λόγω καλύτερων μισθών και ποιότητας ζωής. Η Μάντρα,το Μάτι, η πανδημία που κατακερμάτισε το ΕΣΥ και οι νεκροί στα Τέμπη, η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί, η ανεργία, όλα με ευθύνη όλων εκείνων που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.
Από τους Σαμαροβενιζέλους μέχρι την κωλοτούμπα του ΣΡΖ, ενός κόμματος που πήγε να το παίξει ριζοσπαστική αριστερά, αλλά αντί γι’ αυτό, έγινε Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη, αντιγράφοντας το ΠΑΣΟΚ σε όλα συμμετέχοντας ακόμη και στο σοσιαλιστικό Ευρωπαϊκό κόμμα, κάνοντάς τα πλακάκια μαζί τους φέρνοντας το τρίτο μνημόνιο και πιο φαρμακερό με 350 προαπαιτούμενα και το ΤΑΥΠΕΔ να ξεπουλάει όλα τα φιλέτα και τις κοινωφελφείς επιχειρήσεις που απέμειναν.
Πολιτική που συνέχισε η ΝΔ αφού είχε ψηφίσει όλα αυτά τα μέτρα όταν ο ΣΡΖ τα έφερε στη Βουλή. Οι εκλογές που έγιναν, έφεραν πρώτο κόμμα την ΝΔ, χωρίς αυτοδυναμία, λόγω απλής αναλογικής, την οποία όλα τα αστικά κόμματα την έθαψαν πριν τις εκλογές για να πάμε στις επόμενες αμέσως με μπόνους 40 έδρες στο πρώτο κόμμα που φυσικά θα είναι πάλι η ΝΔ.
Είναι ξεκάθαρο ότι στην πολιτική που θα ασκήσει η κυβέρνηση της ΝΔ, συναίνεση στα κρίσιμα, στα σημαντικά και καθοριστικά θα ξαναβρεί από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να διαφωνούν στο ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος από το Ταμείο Ανάκαμψης, όχι όμως για τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενά του. Μπορεί να διαφωνούν αν τα ΝΑΤΟικά εξοπλιστικά προγράμματα θα υλοποιηθούν από γερμανικά ή γαλλικά μονοπώλια, όχι όμως για τη ΝΑΤΟική δέσμευση να συνεχίσει να δίνει η Ελλάδα πάνω από 2% του ΑΕΠ σε αυτά τα εξοπλιστικά.
Μπορεί να διαφωνούν για το αν θα μειωθεί ή θα αυξηθεί ο ένας ή ο άλλος φορολογικός συντελεστής, αλλά όχι για το ότι το 95% των φορολογικών βαρών θα συνεχίσουν να το σηκώνουν οι μισθωτοί, την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα απολαμβάνουν φοροελαφρύνσεις και απαλλαγές.
Τέτοια «αντιπολίτευση» δεν την έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές δυνάμεις. Ο λαός ξέρει καλά ότι μόνο το ΚΚΕ στάθηκε στρατηγικά, μαχητικά, αταλάντευτα απέναντι στην αντιλαϊκή και επικίνδυνη πολιτική της ΝΔ, όπως και σε κάθε άλλη κυβέρνηση του συστήματος. Και ότι το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει από τις 26 Ιούνη. Γι’ αυτό ακόμα πιο ισχυρό το ΚΚΕ! Η ελπιδοφόρα άνοδος της Κυριακής να συνεχιστεί στις επόμενες εκλογές! Για να είναι ακόμα πιο δυνατός ο λαός την επόμενη μέρα.
Για να μπορεί να αναντρανίσει ο λαός και να μπει μπροστά ο τροχός της ιστορίας, μέχρι εκείνη τη μέρα που θα αποφασίσει να ανατρέψει αυτή τη βρωμιά και σαπίλα, μεχρι τότε μόνοι τους και όλοι μας.
Η Μάχη της Κρήτης
«Η λεβεντιά ‘ναι μια πληγή που πάντα αίμα τρέχει
θεέ μου και πώς τηνε βαστά εκείνος που την έχει»
(Κρητική μαντινάδα)
Τα ιστορικά γεγονότα ξυπνούν μνήμες λαϊκές και αξίες, που μπορούν να γίνονται υλική δύναμη των μαζών για το τράβηγμα της εξέλιξης της κοινωνίας προς τα μπρος. Όταν όμως πρόκειται για γεγονότα «ηρωικά κατορθώματα», τότε ορθώνονται φωτεινά αναλλοίωτα σύμβολα στους αιώνες. Και τέτοια κατορθώματα μόνο οι λαοί που πιστεύουν στο δίκιο και τη λευτεριά μπορούν να τα πετύχουν.
Ο κρητικός λαός το ‘δειξε πολλές φορές στην ιστορία του πως ακόμη και στις ήττες, ο ίδιος ήταν νικητής. «Τον αντρειωμένο μην τον κλαις», λέει το ριζίτικο τραγούδι και οι Κρητικοί το ‘ξεραν καλά όταν έγραφαν το δικό τους έπος το Μάη του 1941, στην πρώτη μάχη ενάντια στους χιτλερικούς κατακτητές. Αυτήν που έμεινε στην ιστορία ως «Μάχη της Κρήτης». Με τη συμβολή της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών.
«Στον αγώνα για την άμυνα της Κρήτης, που είναι ο αγώνας για την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι κομμουνιστές πρέπει να ‘ναι στις πρώτες γραμμές. Δεν υπάρχουν διαφωνίες ή επιφυλάξεις, που να μπορούν να τεθούν πάνω από το πρώτο, το κύριο, το μοναδικό για σήμερα αυτό καθήκον…».
Με τα χαρακτηριστικά αυτά λόγια, ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, με άρθρο του στην εφημερίδα του Ηρακλείου «Κρητικά Νέα» στις 16 Μάη 1941, καλούσε τους κομμουνιστές και όλους τους πατριώτες να πολεμήσουν με όλες τους τις δυνάμεις τη χιτλεροφασιστική επιδρομή.
Και, παράλληλα, αντικρούει τον ισχυρισμό των διαφόρων αντικομμουνιστών «διανοητών», που και σήμερα υποστηρίζουν ότι η προθυμία των κομμουνιστών να πολεμήσουν τους Γερμανούς αποτελούσε «ταχτικό ελιγμό»!
Ο εξόριστος στην Κίμωλο κομμουνιστής ηγέτης είχε κατορθώσει να περάσει στην Κρήτη παράνομα, για να συνεχίσει τον αγώνα. Το κάλεσμα αυτό είχε τεράστια ανταπόκριση στον κρητικό λαό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μια ομάδα Κρητών κομμουνιστών που δραπέτευσαν από τη Φολέγανδρο, με σκοπό να φτάσουν στην Κρήτη. Όταν έφτασαν στο νησί, οι ντόπιες αρχές τους συνέλαβαν και τούς οδήγησαν στα κρατητήρια της Ασφάλειας Ηρακλείου. Απέδρασαν και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Δεκα μέρες κράτησε η μάχη, να πολεμάνε οι Κρητικοί με τσουγκράνες, ξύλα, πέτρες και μαχαίρια, αφού οι Άγγλοι είχαν αρνηθεί να οπλίσουν το λαό.
Ο Βασιλιάς από τις 23 του Μάη μαζι με το επιτελείο του και τα πολιτικά κόμματα εγκατέλειψαν το λαό στη τύχη του και στις 27 του ίδιου μήνα μεσούστης της μάχης οι Άγγλοι, εγκατέλειπαν κι αυτοί το νησί παραδίνοντάς το στα νύχια του πιο αιμοβόρου καταχτητή.
Ακολούθησαν τα αντίποινα με πρώτο το ηρωικό χωριό Κοντομαρί που εκτέλεσαν σχεδόν όλους τους κατοίκους χωρίς καμία διάκριση και αμέσως μετά η Κάντανος.
Στα τέσσερα χρόνια κατοχής οι φασίστες δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Έκαψαν, λεηλάτησαν, έκλεψαν, βίασαν, σκότωσαν, το μαρτυρούν τα Ηρωικά μα και η αντίσταση του λαού της με τον ΕΛΑΣ και του μεγάλους Καπετανέους του Σαμαρείτη Ποδιά, Αγγουράκη (καπεταν Ψηλορείτης) Κοντάκη και άλλους.
Να μην ξεχνάμε, να θυμόμαστε, πως όταν ο λαός παίρνει την υπόθεση στα χέρια του, τότε τίποτα δεν τον σταματά.