Εκεί που λογαριάζαμε ότι είμαστε τυχερή γενιά, γιατί πέρασαν αρκετά χρόνια και δεν έγινε πόλεμος, μας έστησαν γύρω – γύρω διάφορες παγίδες με λοιμούς, λιμούς, καταποντισμούς, φωθιές, σεισμούς, διαφθορά, κλέφτες, μπαταξήδες κλπ.
Δεν ξέρω με ποιον να τα βάλω, με ποιον να τσακωθώ και σε ποιον να καταλογίσω ευθύνες. Μήπως στον εαυτό μου, με τα καμώματά μου και τις κραιπάλες μου; Έχω βέβαια μερίδιο ευθύνης, φταίω δε φταίω, γιατί και η ανοχή είναι συνενοχή.
Πάντως, αν και πιστεύω ότι είμαι πάνοπλος: Δηλαδή, προς το παρόν έχω τα σωστά μου, τα εμβόλια το ‘χω καμωμένα και τη μουστρούχα τη φορώ και προσέχω (μακριά κι αγαπημένοι) και δεν έχω λεφτά ούτε στην τράπεζα και έχω ένα μονόκαννο κυνηγετικό όπλο, μήπως βρεθεί μπροστά μου κανείς κλεφτοκοτάς, να του γεμίσω τον πισινό σκάγια.
Παρ’ όλα αυτά η ζωή μου παίζεται στο κρυφτό, στη χαραμάδα, στην κλειδαρότρυπα κορώνα γράμματα, παπάς εδώ, παπάς εκεί, πού είναι ο παπάς;
Και χωρίς να το καταλάβεις σ’ έχουνε μπουζουριάσει με τις ριγέ μπιτζάμες και κατ’ ευθείαν στο κρεματόριο για να πληρώσεις και όσα ήκαμες και όσα δεν ήκαμες. Τι στο διάολο παίζεται με μένα; Να σκοτώσω κανένα ή να επισκεφτώ κουζουλογιατρό; Εφτηνήναμε, μια πεντάρα τρυπημένη δεν αξίζομε. Τη ζωή μας την κοστολογήσαμε χαμηλά, φτηνά. Τώρα ο σκύλος πεθαίνει, ενώ ο άνθρωπος ψοφά.
Μήπως μας οργίστηκε ο Θεός; Δεν σας σε παλεύω μπλιο, γιατί δεν είστε αθρώποι, είστε αχόρταγοι, μπαταξήδες, κλέφτες. Δεν έχετε καταλάβει, ότι σαρακίζετε το κλαδί που κάθεστε. Όλα σας τάχω δώσει τζάμπα, όπως τον ήλιο, το φεγγάρι, τ΄ αστέρια με τη Γη (το σούπερ μάρκετ) που σας τροφοδοτεί και του πουλιού το γάλα, ενώ εσείς την κακομεταχειρίζεστε, την αναγκάζετε να γεννά πολλές φορές το χρόνο, τη δηλητηριάζετε με τα φάρμακα και της έχετε βγάλει τρύπες, να της ρουφήξετε και το μεδούλι ακόμη. Όλους σας έτρεφε πλουσιοπάροχα και ήμουν χαρούμενος.
Και ενώ είχα πειραματιστεί και είχα κάνει πέντε – έξι ράτσες (φυλές) άσπρους, μαύρους, κίτρινους κόκκινους κλπ για να δω ποια είναι πιο καλή, εσείς ανεκατωθήκετε και έχω χάσει το λογαριασμό. Τα ίδια σκατά είστε όλοι. Θα σας κάνω να φάτε ο ένας τον άλλο. Βαριές κουβέντες εξεστόμισε ο Θεός. Να βάλομε κανέναν παπά να μας κάνει σαρανταλείτουργο ή να μας σαραντίσει; Τα ύστερα του κόσμου.
Ή μήπως, επειδή ο άθρωπος είναι ένα από τα προϊόντα της φύσης, όπως τα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια, οι πατάτες κλπ. ΑΒΓΔ ποιότητας και επειδή επέσανε πολλοί αθρώποι στην αγορά, εφτηνήνανε (προσφορά – ζήτηση) και πρέπει να τους δώσομε όσο – όσο;
Να ξεβγούνε δηλαδή οι ΒΓΔ διαλογής (γέροι και οι πιο σαράβαλοι) τάζοντάς τους παράδεισους και φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Τα λίγα πρόβατα βόσκουν πιο καλά. Δεν εξηγείται διαφορετικά η προσπάθειά τους να επισπεύσουν τη μετανάστευση στο διάστημα, στ’ αστέρια. Οι πιο μπαταξήδες έχουν ήδη αγοράσει οικόπεδα και έχουν βγάλει και τα εισιτήρια. «Καλό ταξίδι, καλή παραμονή».
Ουφ… Ακάκιε μην ξεχάσεις… τη μάσκα, όπου να ‘ναι θα πετούμε πέτρες.
* Ο Μανόλης Σπανάκης είναι συν/χος καθηγητής