Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου τα έζησα στις άκρες μιας βουνοπλαγιάς, κοντά σε δάσος που είχε δέντρα ζωηρά. Εκεί υπήρχε άγρια ζωή.
Στους βράχους και τα χόρτα ανάμεσα στα δέντρα, ζούσαν φίδια και σκαντζόχοιροι, χελώνες και λαγοί. Πουλιά κελαηδούσαν στα κλαδιά των δέντρων. Και τα νερά της ρεματιάς από κάτω ήταν γεμάτα με βατράχους που κόαζαν χαριτωμένα.
Πρόσφατα επισκέφθηκα τον τόπο, μετά από χρόνια πολλά. Το δάσος έχει κατά ένα μέρος καεί. Ασθενικά και διψασμένα τα δέντρα, όσα έχουν απομείνει. Χορτάρι πράσινο πια ανάμεσά τους δεν φυτρώνει. Στέρεψαν και τα νερά του ποταμού.
Κάποιες πολυκατοικίες έχουν χτιστεί παράνομα. Και ζέστη αφόρητη το καλοκαίρι. Σου έρχεται λιγοθυμιά.
Πόσο αλλαγμένο βρήκα το περιβάλλον! Πόσο γενικώς έχουν αλλάξει οι καιροί! Οι παλαιά ευεργετικές βροχές έχουν ήδη μετατραπεί σε ξαφνικές καταστρεπτικές καταιγίδες που δημιουργούν πλημμύρες παρασύροντας τα πάντα.
Εξαιτίας των άσκεφτων ενεργειών μας, ανεβαίνει συνεχώς η θερμοκρασία της γης. Ξηρασία. Λιγόστεψαν τα χιόνια στα βουνά. Στέρεψαν οι ποταμοί που τροφοδοτούνταν από αυτά. Ξεράθηκαν οι λίμνες. Πυρκαγιές.
Εκτάσεις που έσφυζαν από άγρια ζωή μετατρέπονται σε ερημότοπους. Το οικοσύστημα αλλάζει. Εξαφανίζεται η άγρια ζωή. Μόνο τα νοήμονα όντα μακροημερεύουν και πληθαίνουν, αναγκασμένα όμως να ζουν σε ατμόσφαιρα γης αποπνικτική.
Και γίνεται μόνο εκτροφή ζώων σε στάβλους προς εκμετάλλευση και σφαγή, για να τραφούμε εμείς, οι άνθρωποι, οι πολιτισμένοι. Φλέγεται η γη από ήλιο καυτό, κάθε χρόνο και χειρότερα. Λειψυδρία, πυρκαγιές.
Αιτία: η ασύνετη εκμετάλλευση των πόρων ζωής από τον άνθρωπο, τον νοήμονα κάτοικο τη γης. Χάλασε εξαιτίας μας η ηπιότητα του κλίματος του πλανήτη μας. Χάνεται η παλιά ομορφιά που είχε η γη μας.
Με αφάνταστα ταχύ ρυθμό προχωρεί η φθορά.