Στα χρονικά της ΕΕ δεν υπήρξε άλλη ταυτόχρονη κινητοποίηση αγροτών από τόσα πολλά κράτη μέλη, παρά την ουσιαστική ανυπαρξία ευρωπαϊκών διαστάσεων συνδικάτων.
Η αφορμή δίδεται από την Πράσινη Συμφωνία, η ουσία είναι ότι είμαστε σε βαθειά κρίση που εγκυμονεί απεριόριστα υψηλούς κινδύνους. Όταν οι αγρότες λένε ότι δεν μπορούν να φυτέψουν τους σπόρους ή να ετοιμαστούν για τις άμεσες εργασίες τους, οι επιπτώσεις φαίνονται στην απουσία συγκομιδής. Τα τελευταία 40 χρόνια πολλές κινητοποιήσεις αγροτών οδήγησαν την παρούσα ΚΓΠ εκεί που βρίσκεται.
Όμως οι κινητοποιήσεις αυτές ήταν για συγκεκριμένη θεματολογία που οδηγούσε σταδιακά σε βελτίωση τόσο της παραγωγής όσο και της λειτουργίας της εφοδιαστικής αλυσίδας. Οι σημερινές κινητοποιήσεις έχουν ένα ξεχωριστό στοιχείο που αφορά την επιβίωση των πληθυσμών των λαών της ΕΕ. Και αν θέλει να ψάξει κανείς την ουσία του θέματος θα καταλήξει ότι όπως έστρωσαν οι ηγέτες της ΕΕ έτσι θα κοιμηθούν οι λαοί τους.
Σε σειρά σημειωμάτων που έχουμε δημοσιεύσει από τις στήλες αυτές έχουμε κατακρίνει την απουσία διπλωματίας στη ρωσο ουκρανική σύρραξη, που οδήγησε στην εκτίναξη των τιμών ενέργειας και σε σοβαρές ελλείψεις πρώτων υλών, κυρίως λιπασμάτων, αναγκαία για την αυξημένη αντιμετώπιση των ευρωπαϊκών αναγκών.
Η επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας και η ευκολία με την οποία επιδόθηκαν όλοι αυτοί οι έχοντες και κατέχοντες οδήγησε ήδη δυο χρόνια μετά στην απελπιστική κατάσταση την αγροτική τάξη και στην αδυναμία εξεύρεσης των χρηματικών ροών που είναι αναγκαίες για τη συνέχιση της κάλυψης των πάγιων αναγκών διατροφής.
Παράλληλα, οι αυξημένες ανάγκες για τη διάσωση του πλανήτη που υποχρέωσε να ληφθούν αποφάσεις, εξαιρετικά δύσκολα εφαρμόσιμες, οδήγησε στη μαζική κινητοποίηση των αγροτών οι οποίοι είναι οι πρώτοι που πλήττονται, αλλά ακολουθούν και οι καταναλωτές που θα είναι οι τελεσίδικα πληττόμενοι από την απραξία και τη λανθασμένη επιλογή των πολιτικών του άξονα Παρίσι – Βερολίνο και των περιστρεφόμενων δορυφόρων τους.
Και δεν είναι τυχαία να διαβάζουμε τίτλους έγκυρων μέσων ενημέρωσης που λένε ότι «Οι αγρότες έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται – αλλά η Πράσινη Συμφωνία είναι λάθος στόχος»1 και οι αγρότες δεν είναι εναντίον της φύσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις τα τελευταία 15 χρόνια οι αγρότες μειώθηκαν κατά 40%, δεν είναι τυχαίο ότι οι δαπάνες του κοινοτικού προϋπολογισμού κοντεύουν να σπάσουν το ένα τρίτο εκεί που πριν δυο δεκατίες υπερέβαιναν το μισό προϋπολογισμό της Ένωσης.
Οι αγρότες σε όλη την Ευρώπη αγωνίζονται και βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Αλλά όταν οι πολιτικοί και τα μεγάλα αγροτικά λόμπι κατηγορούν την πράσινη νομοθεσία της Ευρώπης, δεν παραπλανούν μόνο τους αγρότες, αλλά διακινδυνεύουν την επιβίωσή τους. Η στροφή της ΚΓΠ δείχνει περίτρανα πλέον ότι δεν μπορεί να εξυπηρετήσει σε τίποτα τις αρχές της αυτάρκειας και της επισιτιστικής ασφάλειας.
Και όχι μόνο αυτό αλλά διοχέτευσαν τα βασικά κονδύλια προς τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες και τις πιο βιομηχανοποιημένες γεωργικές εκμεταλλεύσεις, και επέτρεψαν ταυτόχρονα στις πολυεθνικές του αγροχημικού τομέα να σφίγγουν το σκοινί στους αγρότες για τους σπόρους, τα φυτοφάρμακα, τα λιπάσματα και τα ζωικά φάρμακα.
Και με την ανοχή των εθνικών αρχών οι ισχυροί λιανοπωλητές και οι εταιρείες τροφίμων είναι σε θέση να επιβάλλουν χαμηλές τιμές στους αγρότες.
Γίνεται κατανοητό λοιπόν, γιατί δυστυχώς έχουμε δίκιο στην αναφορά μας ότι η ενέργεια και τα λιπάσματα, τα φυτοφάμακα και τα ζωϊκά φάρμακα ακριβώς δίπλα στις λανθασμένες αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας (Κομισιόν) οδηγεί από το κακό στο χειρότερο. Και βέβαια δραματικά αρνητικό όλο έπαιξαν τα αγροτικά συνδικάτα στην καρδιά της Κομισιόν (Copa-Cogeca) που υπερασπίστηκαν με δόλιο τρόπο τα συμφέροντα μικρής μερίδας αγροτών, μέσα σε ένα άδικο σύστημα τροφίμων και μιας παραπαίουσας εφοδιαστικής αλυσίδας.
Λύσεις όπως η αγρανάπαυση ή η εγκατάλειψή της ακούγονται ως ανέκδοτο πλέον από τους αγρότες, και από χώρες σαν τη δική μας, όπου έχουμε προβεί σε εκτίναξη προς τα πάνω των εδαφών σε διαρκή και μόνιμη αγρανάπαυση!
Αν δούμε όμως πώς εξελίχθηκε και ο πλούτος των πληθυσμών στην ΕΕ, θα κατανοήσουμε εύκολα ότι έχει διαβρωθεί η ευρωπαϊκή κοινωνία και έχει γυρίσει σε τρομακτικά επίπεδα φτώχειας2 μέσα σε όλα τα κράτη μέλη. Και πληθαίνουν οι ονομαζόμενες δράσεις «Καταπολέμηση της φτώχειας» και της εκκίνησης διαλόγου για την υπεράσπιση του ελάχιστου εισοδήματος.
Και τώρα που αντιμετωπίσαμε μια παγκόσμια πανδημία, και τον πόλεμο στη γειτονιά μας, τα συστήματα κοινωνικής προστασίας, αποδεικνύονται ανίκανα να αντέξουν τους κλυδωνισμούς της φτώχειας.
Άρα ήλθε η ώρα να επιτύχει η αμερικάνικη Μονσάντο με τους ΓΤΟ ότι είχε αποτύχει τα τελευταία 50 χρόνια: Τη «διάνθιση» της ευρωπαϊκής παραγωγής με τους ΓΤΟ που η πρόεδρος της Κομισιόν μεταλλάσσει σε Βελτιωμένους οργανισμούς, για το οποίο θα επανέλθουμε σε προσεχές σημείωμά μας.
Οι δυο διαπιστώσεις που προηγήθηκαν συνοψίζονται στην αδυναμία συνέχισης της λανθασμένης πολιτικής κατά του αγροτικού τομέα και στην ανάγκη σοβαρής αντιμετώπισης της αυξανόμενης φτώχειας στους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.
Οι αγρότες πρέπει να δουν ότι ικανοποιούνται τα αιτήματα επιστροφής στη σπορά πριν είναι αργά γιατί τα αποτελέσματα θα φανούν στο άμεσο μέλλον, οι κανόνες από το αγρόκτημα στο πιάτο πρέπει να παρακάμψουν την αρπάγη του λιανικού εμπορίου και να τη βάλουν μέσα σε πλαίσια, και τέλος να αναληφθούν πρωτοβουλίες τερματισμού των πολεμικών ταραχών στη γειτονιά μας.
Μόνο έτσι θα σταματήσει η ραγδαία αύξηση των ακροδεξιών και φασιζουσών πρακτικών που βλέπουν να χρυσίζει η αυγή για τα δόλια συμφέροντά τους.
1 https://euobserver.com/opinion/158051?utm_source=euobs&utm_medium=email
2 https://www.socialeurope.eu/fighting-poverty-directive-on-mimimum-income-needed