Ο Απρίλης με τον έρωτα χορεύουν και γελούνε,
κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
κι ολόλευκο εσύσμιξε με τ’ ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφτασε μ’ ασπούδα,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο,
το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα καλή κι εκείνο.
Μάγεμα η φύση κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι
με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει
όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β
Το λυρικό αυτό απόσπασμα από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, ποίημα το οποίο ο εθνικός μας ποιητής εμπνεύστηκε από την πολιορκία του Μεσολογγίου και την ηρωική Εξοδο τον Απρίλιο του 1826,ταιριάζει, νομίζω,με τη συγκυρία της επετείου των 200 χρόνων της επανάστασης του 1821,αλλά και την ημέρα της ποίησης, την εαρινή ισημερία και τον εγκλεισμό μας λόγω της πανδημίας. Σαν άλλοι ελεύθεροι στο φρόνημα,αλλά και πολιορκημένοι ταυτόχρονα από τις συνθήκες αποζητούμε τις χαρές της ζωής που στερούμαστε.
Η άνοιξη,όμως, που μπαίνει επίσημα με την εαρινή ισημερία στις 20 Μαρτίου σηματοδοτεί μια νέα ελπιδοφόρα αρχή για τη βελτίωση της ζωής και της καθημερινότητάς μας με στόχο την υγεία και την ευεξία μας.
Αξίζει να στρέψουμε τα μάτια μας να δούμε και να απολαύσουμε την όμορφη κρητική άνοιξη με την πλούσια χλωρίδα, τα όμορφα τοπία, τα ανθισμένα δέντρα, τους ανθούς που μοσχοβολούν. Ας κλείσουμε μέσα μας όλη αυτή την ομορφιά, το φυσικό κάλλος της Κρήτης μας, που καθόλου τυχαίο δεν είναι το ότι αποτελεί έναν από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς. Ας παραμερίσουμε τις ζοφερές σκέψεις και την απαισιοδοξία που μας ταλανίζουν.
Αλλά και η ημέρα της ποίησης μας δίνει την αφορμή να ξεφύγουμε απ’ αυτό το νοσηρό κλίμα διαβάζοντας ποίηση,η οποία μας χαρίζει λογοτεχνική απόλαυση, πνευματική ανάταση, στοχασμό και διεύρυνση των πνευματικών μας οριζόντων.
Η Ελλάδα μας έχει να επιδείξει εξέχοντες ποιητές,αναγνωρισμένους διεθνώς. Το αποδεικνύουν, εξάλλου, τα δυο Νόμπελ Λογοτεχνίας,του Σεφέρη(1963) και του Ελύτη (1979)και πλήθος διακρίσεων σε άλλους ποιητές μας.