Βρισκόμαστε μέσα σε μια εποχή ιστορικών αλλαγών. Ζούμε σε ένα νέο-αναδυόμενο πολυπολικό τοπίο, το οποίο συνδιαμορφώνεται από τους μεγάλους παγκόσμιους παίκτες (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, ΚΙΝΑ) με βάσει τη δυναμική που αναπτύσσουν στο ενεργειακό, πολιτικό, πολιτισμικό, γεωστρατηγικό πεδίο. Ο σημερινός κόσμος, διαμορφωμένος μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αλλά και μετά την πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και την ανάδειξη μιας μόνης υπερδύναμης, έχει τελειώσει.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η χώρα μας δεν κατανόησε τις ιστορικού τύπου αλλαγές τα προηγούμενα χρόνια και αγνόησε ζητήματα που τα βρίσκει τώρα μπροστά της. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και όταν τα προβλήματα δεν τα λύνεις, η ιστορία τα φέρνει μπροστά σου. Δυστυχώς το ελληνικό κράτος μετά το 1920 συρρικνώνεται: αφανισμός του ελληνισμού της Ρωσίας (μετά το 1919), της Μ. Ασίας (μετά το 1922), των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής (ιδίως μετά το 1945), εκδίωξη Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης (1955), της βόρειας Κύπρου (1974), μαζική φυγή του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.
Οι καταστροφές αυτές δεν επιδέχονται αναπλήρωσης. Το ελληνικό κράτος δεν στάθηκε σε καμία φάση ικανό να προστατεύσει αποτελεσματικά τον ευρύτερο ελληνισμό και να αναστείλει τη συρρίκνωση ή τον αφανισμό του.
Σήμερα πλανάται το ερώτημα εάν μπορεί να προσταεύσει και το έθνος που βρίσκεται εντός των συνόρων του.
Η Ελλάδα μέσα σε αυτή τη νέα παγκόσμια φάση που διαμορφώνεται, μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική.
Το σύστημα Ελλάδα δεν παρήγαγε μια αυτόχθονη πρόταση-απάντηση ως προς τον ρόλο του στις γεωπολιτικές αλλαγές των προηγούμενων ιστορικών χρόνων αλλά το ίδιο συνεχίζει και σήμερα. Σέρνεται πίσω από εκτός των συνόρων προτάσεις και δεν κατευθύνει αλλά κατευθύνεται.
Είναι προφανές πως βρισκόμαστε σε ένα νέο κύκλο διευθετήσεων και γεωπολιτικών ανακατατάξεων και στην περιοχή των Βαλκανίων με την συμμετοχή και της χώρας μας.
Η χώρα μας οφείλει να κινηθεί με συνέπεια και οξυδέρκεια σε αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι που δείχνει να κορυφώνεται. Λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφική της οντότητα, την ιστορική της ταυτότητα και πρωτίστως την ηθική της ευθύνη όχι μόνο έναντι του Οικουμενικού Ελληνισμού αλλά και έναντι των αξιών του Δικαίου και της πανανθρώπινης ειρηνικής συνεργασίας που υπηρέτησε διαχρονικά η Ελληνική Ψυχή.
Η εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας δημιουργεί de facto ανιστόρητες και επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης και υπόστασης των Βαλκανικών λαών σε μία περιοχή η οποία αποτέλεσε στο πρόσφατο παρελθόν την “πυριτιδαποθήκη” της Ευρώπης. Και η αιτία υπήρξε ακριβώς η αλλοίωση της ιστορικής αλήθειας με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό ή ετεροπροσδιορισμό ενός λαού έναντι άλλου.
«Η πρόταση που πρέπει η Ελληνική πλευρά αταλάντευτα να προτείνει είναι η Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία.
Κεντρική, γιατί η απόσταση ανάμεσα στα Σκόπια και το νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής, το ακρωτήριο Ταίναρο και τα Σκόπια μέχρι το βορειότερο άκρο, τον Προύθο ποταμό, είναι ίδια.Βαλκανική, γιατί αναφέρεται και αντιπροσωπεύει μια κοινή σε όλες τις εθνικές ομάδες του νέου κράτους συνείδηση ταυτότητα και προσδοκία.
Δημοκρατία, γιατί αυτό το κράτος για την επιβίωσή του και μόνο πρέπει να είναι δημοκρατικό. Να εξασφαλίζει σε όλες τις εθνικές θρησκευτικές ομάδες συνθήκες ισότητας, ισονομίας, ισοπολιτείας».**
Με αφορμή την επικείμενη επικύρωση μιας εθνικά επιζήμιας συμφωνίας, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, έστω και την ύστατη στιγμή θα πρέπει να εμποδίσουν την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και να καταλήξουν με ένα πνεύμα συνεννόησης- συναίνεσης στην στήριξη της παραπάνω πρότασης.
Η πρόταση αυτή είναι μια πρόταση αξιοπρέπειας και για τις δύο χώρες. Μια πρόταση συγγένειας, σεβασμού της ιστορικής αλήθειας. Μια πρόταση που βάζει και τις δυο χώρες με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ασφάλεια στο νέο ιστορικό κύκλο και τις νέες γεωπολιτικές εξελίξεις. Μια πρόταση που υποστηρίζει και διαφυλάττει την ακεραιότητα και της Ελλάδας αλλά και των Σκοπίων.
Οι ευθύνες είναι μπροστά και αναλογούν σε όλους μας, πολίτες και κόμματα.
** Αυτή η πρόταση υπάρχει από το 1993 όταν την κατέθεσε με σχετικά κείμενα ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και υιοθετήθηκε από τις Παμμακεδονικές Ενώσεις στις 19/06/2017.
*Ο Πέτρος Ινιωτάκης είναι δημοτικός σύμβουλος Δήμου Ηρακλείου, πρώην αντιδήμαρχος.