Κύριε Περιπατητή,
μισό λεπτό… να καθίσω, γιατί όπως τις δυσάρεστες ειδήσεις πρέπει να τις ακούμε καθήμενοι, το ίδιο συμβαίνει και με τις ευχάριστες. Το γιατί, το εξηγεί η παρακάτω ιστορία: Κάποιος, που είχε προβλήματα καρδιάς κέρδισε στο λαχείο ένα εκατομμύριο ευρώ. Λόγω της κατάστασής του, δεν το πληροφορήθηκε ο ίδιος, άμεσα, αλλά οι δικοί του. Προβληματίστηκαν, λοιπόν, πολύ, σχετικά με το πώς θα του το ανακοινώσουν, φοβούμενοι, μήπως το νέο, αν και ευχάριστο, του προξενήσει κακό στην υγεία του. Ένας εξάδελφός του, ο Σάκης, ευτραφής και με αθλητική κορμοστασιά, ανέλαβε να του το ανακοινώσει.
Μπήκε στο δωμάτιο του αρρώστου, έπιασε τη συζήτηση και σε κάποια στιγμή, όταν είχαν φτάσει σε θέματα περί τα οικονομικά, τον ρώτησε: «Ξάδελφε, ας πούμε πως σου πέφτει ο πρώτος αριθμός στο λαχείο και κερδίζεις ένα εκατομμύριο ευρώ… Τι θα τα κάμεις;». Και ο ασθενής του απάντησε: «Μα την πίστη μου, ξάδελφε, θα σου έδινα τα μισά…». Τέζα στο πάτωμα ο φίλος μας ο Σάκης. Δεν άντεξε στα καλά νέα!
Κάτι ανάλογο κινδυνεύει να συμβεί και με μας, τώρα. Και δεν μας είπε κανείς να καθίσουμε. Ευτυχώς, τα καλά νέα αυτή τη φορά, δεν μας ήρθαν απότομα. Ξέρετε, τώρα… Πρώτα κάτι φήμες, ακολουθεί δυσπιστία, μετά κάποιες ανακοινώσεις ημιεπίσημες, ανεπιβεβαίωτες και κάποια στιγμή «ήρθε το νέο έτσι απροσδόκητα», δια στόματος του πρωθυπουργού: Τον Αύγουστο του 2018, η χώρα μας θα βγει από τα μνημόνια!
Τηρουμένων των αναλογιών, ισοδυναμεί με την ανακοίνωση του γιατρού προς τον άρρωστο, ότι σε λίγες μέρες θα βγει από το νοσοκομείο. Εκεί που πριν λίγο καιρό, η επιστήμη τον είχε ξεγράψει, τώρα πληροφορείται ότι η θεραπεία τελειώνει, η αρρώστια υποχωρεί και η όψη του τείνει προς το καλύτερο.
Έτσι, λοιπόν και με την ανακοίνωση αυτή, που τυπικά δεν φαίνεται να την αμφισβητεί κανείς. Ισοδυναμεί με την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού, την απελευθέρωση από τους Γερμανούς ή την πτώση της Χούντας.
Το βέβαιο είναι ότι θα απαλλαγούμε από το βραχνά των μνημονίων και θα αποφασίζουμε εμείς για την πορεία της οικονομίας μας και για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Σωστά;
Δεν είναι ακριβώς έτσι, όμως. Αν και τυπικά θα είμαστε εκτός μνημονίων, η επιτήρηση θα υπάρχει, τα μέτρα που προβλέπονται από τα προηγηθέντα μνημόνια θα εφαρμόζονται ή θα εφαρμοστούν, όπως για παράδειγμα η μείωση των συντάξεων από το επόμενο έτος και άλλα προαπαιτούμενα (prior actions), νομίζω γύρω στα 70, που ήδη ισχύουν, με την ψήφιση του πρόσφατου πολύ-νομοσχεδίου.
Με λίγα λόγια, το μέλλον μας είναι προδιαγεγραμμένο από τα μνημόνια (από τα οποία εξερχόμαστε … αν και θα παραμένουμε), σε πρώτη φάση μέχρι το 2022 και μακροπρόθεσμα ως το 2060 !!! Με εξαίρεση τα δύο κόμματα που καταλαμβάνουν τις δύο ακραίες πτέρυγες της Βουλής, έχουν εμπλακεί με την υπογραφή μνημονίων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και έτσι ένα μεγάλο ποσοστό της δύναμής της, τα θεωρεί ως αναγκαίο κακό…
Πώς φτάσαμε, όμως, ως εδώ;
Το 2009, το δημοσιονομικό μας έλλειμμα είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που δεν μπορούσαμε, πια, να δανειζόμαστε από τις «αγορές» με «λογικά» επιτόκια. Χωρίς δανεικά, θα σταματούσαν οι πληρωμές (συντάξεις κ.λπ.) δηλ. χρεωκοπία.
Κάτι τέτοιο, όμως, πέρα από τη … μοναξιά του χρεοκοπημένου, θα προκαλούσε και κραδασμούς στο μηχανισμό του ευρώ. Αναγκαστήκαμε, λοιπόν, να καταφύγουμε στο Δ.Ν.Τ., στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (δηλ. στην «τρόικα» ή πιο ανώδυνα … στους Θεσμούς).
Η ανακοίνωση έγινε από τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Α. Παπανδρέου, ο οποίος, καλού – κακού, το ανακοίνωσε (μακριά από το κέντρο) από το Καστελόριζο, τον Απρίλιο του 2010.
Μέχρις εδώ, όλα… κακάαα! Οι φίλοι μας (η τρόικα και μετά τη συμμετοχή του ESM, κουαρτέτο –γράφε Θεσμοί), προκειμένου να αποφύγουν ανεπιθύμητους οικονομικούς κραδασμούς από τη δική μας χρεωκοπία, αλλά και επειδή είναι που είναι φίλοι μας, μας πήραν κατά μέρος και μας είπαν: «Κοιτάξτε, οι αγορές δεν σας δανείζουν κι αν το κάνουν θα είναι με 5%, 6% και βάλε, δηλ. σας είναι ασύμφορο. Εμείς θα σας δανείζουμε με 1%, το πολύ 1,5%.
Όμως, επειδή στα οικονομικά είστε άτακτα παιδιά, θα υπογράψουμε μια συμφωνία (που έγιναν, τελικά, τρεις… και τις λέμε «μνημόνια»), όπου θα αναφέρεται τι μέτρα πρέπει να λάβετε, για να μην χρεοκοπήσετε και σταδιακά να μπείτε στον ίσιο δρόμο.
Καλώς, θα βγούμε τον Αύγουστο από τα μνημόνια και τη στενή επιτήρηση και θα ζητάμε δανεικά από τις αγορές, που δεν είναι κατηχητικό, αλλά θα μας δανείζουν με πολύ ψηλά επιτόκια. Το ερώτημά μου είναι: Έχουμε βάλει τους μηχανισμούς της οικονομίας σε μια τάξη, την κρατική μηχανή στο σωστό της ρυθμό, ώστε η χώρα να παράγει και να μπει στην ανάπτυξη, ή σε λίγα χρόνια, δάνεια και ξανά δάνεια, θα φτάσουμε πάλι σε ελλείμματα δυσθεώρητα, όπως και στο παρελθόν;
Μήπως, δηλ. αναγκαστούμε, στο μέλλον, να πούμε: «Τα μνημόνια αυτά… ήσαν μια κάποια λύσις;»!
Ευχαριστώ πολύ
Μ.Κ.Μ.