-Εδά κατάλαβα, μπρε Κωνσταντή, γιάντα ορισμένοι άντρες δεν αφήνουνε τσι γυναίκες τους να βγαίνουνε στη γειτονιά, γιατί, λέει, όντε για- γέρνουνε, δεν μιλούνε με τσ’ άντρες τους.-Τώρα το κατάλαβες μόνο, Διογένη;-Mα γιάντα κοντό;-Απλό είναι. Γιατί ό,τι έχουνε να πούνε, τα λένε με τις φίλες, με τις γειτόνισσες και… ξεθυμαίνουνε.
Γυρνώντας στο σπίτι, έχουνε πει ό,τι είχανε να πούνε, χορτάσανε από κουβέντα, κουτσομπολιό και διασκέδαση και έτσι δεν έχουνε καμιά ανάγκη τον άνδρα τους, ούτε για κουβέντα,αλλά ούτε και για να βγούνε μαζί έξω να… περπατήσουνε και να συζητήσουνε.-Μα αυτές, μπρε, έχουν’ εδά και τα τηλέφωνα.-Ναι, Διογένη, όση ώρα δεν είναι στις φίλες τους να τα λένε στόμα με στόμα, τα λένε με τα κινητά, από το σπίτι της η καθεμιά…-Ντα, το μόνο καλό δα να ‘ναι για τους άντρες, να γλυτώνουνε τη… μουρμούρα, άμα είναι οι γυναίκες τως βαταλαλούσες, πολυμιλούσες ή κιαμιά φορά γκρινιάζουνε κιόλας!-Σπανίως, Διογένη.
Πολλές φορές απού το κακό, βγάζεις από μέσα και κάτι καλό.Οι γυναίκες, όπως και οι άνδρες, είναι πολλώ λογιώ. Άλλες γκρινιάζουνε πολύ, άλλες λίγο, δεν ξέρω για καθόλου. Άλλες είναι λιγομίλητες και γλυκομίλητες και χαρά τους που τις έχουν. Άλλες είναι πολυμίλητες και αντέχονται, άλλες είναι πάλι πολυμίλητες και δεν αντέχονται! Άλλες είναι λογικές, στοργικές, αλλά στα δάκτυλα. Άλλες είναι προικισμένες με καλό χαρακτήρα, με τρόπους καλής συμπεριφοράς. Άλλες είναι ευγενικές, πρόσχαρες, γελαστές με τους… ξένους και στο σπίτι την πληρώνει ο άνδρας με τον άλλο εαυτό τους!-Ναι, μα έχει όμως, μπρε, και άντρες που φέρνουνται ετσά λοής!
-Ναι, Διογένη, αλλά τώρα λέμε για τις γυναίκες… Τους χωρίζει και κάτι άλλο, Διογένη: Οι κουβέντες οι ανδρικές, που δεν ταιριάζουνε με τις γυναικείες. Οι άνδρες έχουνε άλλα ενδιαφέροντα, άλλη διαίσθηση, άλλη ψυχοσύνθεση κ.λπ. Ο άνδρας βλέπει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, η γυναίκα βλέπει το παρόν περισσότερο. Γι’ αυτό, όταν η γυναίκα πηγαίνει για ψώνια, ο άνδρας την… τραβάει προς τα πίσω!-Ε, οι άντρες, μπρε, κουβεδιάζουνε αλλιώς, γιατί πάνε και στα καφενεία!-Ναι, Διογένη.
Τα καφενεία είναι η… Ακαδημία του Πλάτωνα! Εκεί κάναμε εμείς οι παλιότεροι τη διατριβή σε όλα και παίρναμε τα… πλατωνικά διπλώματα. Άλλοι απέκτησαν εμπειρίες και δεν πήγαιναν στα καφενεία ή περιορίστηκαν στις οικιακές και κουτσομπολικές γνώσεις. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε τα ζευγάρια να περνούνε αρμονικά. Ιδού η εξήγηση: Ο άνδρας, όταν πάει στο καφενείο – για συνταξιούχους λέμε – μαθαίνει ό,τι έχει να μάθει, λέει ό,τι έχει να πει με τους φίλους του. Χορταίνει.
Η γυναίκα εντωμεταξύ χορταίνει κι αυτή με το κουτσομπολιό στη γειτονιά ή στο σπίτι με τις ατελείωτες ομιλίες με τα κινητά. Γυρίζουνε κι οι δυο στο σπίτι χορτασμένοι και από εκτόνωση ευχαριστημένοι. Τι τους μένει; Μόνο δυο μονολεκτικές κουβέντες: “-Να βάλω, μπρε, να φάμε; -Βάλε”. Το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος με τα πηρουνοκούταλα στα πιάτα. Δεν αλλάζει τίποτα στο βραδινό δείπνο.
Καμιά φορά τυχαίνει, αλλά σπάνια, να έχει μακρά γλώσσα η γυνή και να θέλει τη συνέχεια στο σπίτι, αλλά τότε ο άνδρας αποφεύγει να της μιλεί και πάλι ησυχία επικρατεί. Στη συνέχεια, καθίζει ο άνδρας στην ανδρική τηλεόραση και η γυνή στη γυναικεία. Τι να πούνε μετά στο κρεβάτι, αφού οι ειδήσεις και τα πολιτικά δεν ταιριάζουνε με τα σίριαλ και τα κουτσομπολιά. Όμως αυτό θεωρείται ότι είναι ένας τρόπος ζωής, κάτι το δεδομένο να συμβαίνει και παρόλ’ αυτά περνάνε μια χαρά, ήσυχα, ήρεμα και χαλαρά. Ναι, μα είναι λέει, μπρε, κι άλλοι που τωσε κακοφαίνεται…