Όταν οι «Μάγιας» και οι «Αζτέκοι» με τα ημερολόγιά τους και τις κυκλικές τους θεωρίες επρόβλεψαν την συντέλεια του κόσμου για τις 21 Δεκεμβρίου 2012, ετότεσας εβάρυνε η κατάσταση της υγείας του Αρχανιώτη φίλου μας Δημήτρη Ψαραδάκη, που έχει από χρόνια μετοικήσει στην Αθήνα, αφήνοντας πίσω την καρδιά του…
Τα συμπτώματα της «ίωσης» του «νόστου» που τον είχε κυριεύσει , έγιναν ανυπόφορα και αναζήτησε «ματζούνια» και «γητέματα», μια και δεν τον επιάνανε φάρμακα του Μπακάκου. Κατά που λογαριάζω, από τη μια η συντέλεια του κόσμου και από την άλλη η «Αρχανονοστίτιδα» που τόνε κρατεί τα τελευταία χρόνια, εβάλανε στο μάγγανο το νου ντου και σκέφτηκε το φάρμακο:
-« Ρακομικίνη» συλλογίστηκε!!!
Μα νάναι από τον «λουλά» του καζανιού με όλα της τα «αξεσουάρ»: – καζάνι, φωτιά, θράκα, ρακομεζέδες, σίτινη παρέα, ασκομαντούρα, μαντολίνο και λυράκι, χωρατά, διάθεση ανθισμένη σαν τη ροδαρά του Μάη και σκάλα έτοιμη για τον Έβδομο Ουρανό που κατοικεί ο ίδιος ο Θεός παρέα με αθάνατους μερακλήδες.
-Να μου περάσουν οι ανησυχίες της συντέλειας του κόσμου και να πάω σκιάς ευχαριστημένος στις αγκάλες του Πανδοδύναμου, φορτωμένος με γεύσεις και μυρωδιές του τόπου μου… εξανασκέφτηκε.
Και ήστεσε τα πρώτα ντου καζανέματα, κατά Βαθύπετρο μεριά, παραμονές Δεκέμβρη του 2012…
Ετσά εβρήκε την γιατρειά του ο Ψαραδάκης, μα κρέμασε κι άλλους στο λαιμό ντου και εφόρτωσε καινούργιες έγνοιες στη κεφαλή ντου…
Η ίωση της Αρχανονοστίτιδας έγινε πάθηση βαρειά και μεταδοτική. Έγινε καζανοσεβντάς, καζανοσυνήθεια και καζανοπαρέα. Ο ιός μεταλλάχτηκε και μετονομάστηκε σε «ΨΒΔ» (Ψου-Βου-Δου από τα αρχικά των «κομιστών» καζανάρηδων (Ψαραδάκης, Βαρλάμης, Δακτυλίδης), άξιων εκπροσώπων της Λεβεντογέννας, της Ρούμελης και της Μυκόνου, που παίρνουνε το βάρος της οργάνωσης της «σίτινης παρέας» στο τέλος κάθε φθινοπώρου κάπου εκεί στην Τοσκάνη της Κρήτης …
Η πρόσκληση που κατέφθασε και φέτος στο ευάριθμο πλήρωμα της καζανομυσταγωγίας των ΨΒΔ, είναι αρκούντως ερεθιστική όλων των αισθήσεων… και αποδεικτική κυρίως στη θεωρία περί θεσμού… Αντιγράφω απλά, από το αφήγημα των ΨΒΔ: « Θεσμός: κάθε ομαδική ή ατομική ενέργεια ή κάθε σχέση ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας, που συνήθως ύστερα από μακροχρόνια και ομοιόμορφη επανάληψη παίρνει μια τυπική μορφή (βλέπε Καζάνι)… Οι θεσμοί είναι σταθερά, αξιακά, επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφοράς…».
Ποιός αμφιβάλλει πως τούτοι οι ορισμοί δεν πάνε «γάντι» στα κρητικά καζανέματα; Μόνο που στην περίπτωση των ΨΒΔ ο θεσμός μετεξελίχθηκε και σε δεσμό που ξεπερνά τα όρια μιας απλής φιλίας…
Οψόμεθα λοιπόν το Νοέμβριο στη θεσμική μας μάζωξη…