«Όπου να γυρίσω τη σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, εσένα βλέπω, εσένα βρίσκω…
Λαχταρώ Τέχνη, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ είσαι μπροστά, πρώτος αξεπέραστος!
Αναζητώ Επιστήμη, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, εσύ είσαι οδηγός και ανυπέρβλητος!
Διψώ για Δημοκρατία, Εντιμότητα και Ισότητα, εσύ είσαι μπροστά μου αμίμητος και ασυναγώνιστος!
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση.
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, άσημος ασήμαντος;
Γιατί δεν με αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;»
Το ποίημα αυτό, το οποίο αποδίδεται στον Φρειδερίκο Σίλλερ, Γερμανό ποιητή, δραματικό συγγραφέα και πεζογράφο, και είχε την καλοσύνη να μου αποστείλει φίλος αναγνώστης, είναι ένας ύμνος περίλαμπρος, ύμνος – λατρεία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και του πολιτισμού μας. Ύμνος ενός Γερμανού, που, όμως, αγάπησε την Ελλάδα τους Έλληνες και κάθε τι ελληνικό, ως Έλληνας πραγματικός, και διεκήρυξε ανά την Υφήλιο αυτήν του τη λατρεία!
Αποτελεί σήμερα το ποίημα αυτό, αν και γραμμένο τον 18ο αιώνα (!), απάντηση αποστομωτική προς όλους όσοι βυσσοδομούν και υποσκάπτουν το μέλλον της Ελλάδας και θέλουν τους Έλληνες είλωτες και δεσμώτες τους, για να τους καθυποτάξουν, να τους αλώσουν, να τους εξαφανίσουν και να «διαμερίσουν εαυτοίς τα ιμάτια» και τον πλούτο μας!
Όμως ο Φρειδερίκος Σίλλερ τους διεμήνυσε, αν και τρεις αιώνες πριν (!), πως η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ ούτε και είναι, η χώρα της μιζέριας, της αθλιότητας, της έκπτωσης των αξιών, της παρακμής, της υλικής και ηθικής κατάπτωσης. Δεν υπήρξε, και δεν είναι, χώρα καταφερτζήδων και απατεώνων, όπως ασύνετα διαλαλούσε, αλλοτινός «προοδευτικός» ηγέτης, ο οποίος, ενώ οδήγησε τους Έλληνες «ως πρόβατα επί σφαγήν» στη μέγγενη του Δ.Ν.Τ., δήλωνε δυστυχής που «Κυβερνά μια χώρα απατεώνων»! Και, όμως, ο ίδιος αυτός «ηγέτης» φιλοδοξεί να ξανακυβερνήσει! Δεν υπήρξε, τέλος, ούτε και είναι η Ελλάδα χώρα της καρπαζιάς, της αρπαχτής, της απάτης ή του εύκολου χρήματος.
Υπήρξε και είναι η πατρίδα του Ομήρου, του Σωκράτη, του Ευριπίδη, του Ιπποκράτη, του Σόλωνα, του Αισχύλου, των μεγάλων αρχαίων και σύγχρονων σοφών! Είναι η γενέθλια «Γη» του Φίλιππου και του Μεγαλέξανδρου, των Ελλήνων της μοναδικής Μακεδονίας μας, την οποίαν άρον – άρον, μερικοί, μια μικρή ευτυχώς μειοψηφία, «γιαλαντζί προοδευτικοί», εντόπιοι και ξένοι, επιθυμούν να παραδώσουν στους άσπονδους γείτονές μας Σκοπιανούς! Και, αν μέχρι σήμερα δεν το έχουν καταφέρει, οφείλεται στον αυθόρμητο ξεσηκωμό των εκατομμυρίων Ελλήνων της Χώρας και της διασποράς, που υπενθύμισαν στους ισχυρούς της Υφηλίου πως Μακεδονία είναι η ίδια, η Ελλάδα, η ίδια η ψυχή του Έθνους (!) και το όνομά της δεν πωλείται, δεν χαρίζεται, ούτε παραχωρείται ποτέ και σε κανέναν!
Όσο και αν προσπαθούν, λοιπόν, και εργάζονται φιλότιμα γι’ αυτό μερικοί «καλοί φίλοι» – εταίροι μας στο κοινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα να μας καθυποτάξουν και να μας απαξιώσουν ως Χώρα, Λαό και Έθνος, δεν θα το επιτύχουν. Γιατί η αίγλη και η, παγκόσμια, αναγνωρισμένη ακτινοβολία και προσφορά του αρχαίου και του σύγχρονου ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού μας δεν θα μπορούσαν ποτέ να αγνοηθούν και ν’ απαξιωθούν.
Γιατί, το έχουμε τονίσει αυτό κατεπανάληψη, όταν οι Έλληνες έκτιζαν Παρθενώνες και Ερεχθεία στην Ελλάδα και Αλεξάνδρειες σ’ όλον τον τότε γνωστό κόσμο, πολλοί από τους ξένους αυτούς «φίλους» μας ζούσαν ακόμη ημίγυμνοι κατά μόνας ή νομάδες σε σπηλιές και τρέφονταν με ρίζες δένδρων! Γιατί, όπως υπενθυμίζει και ο Φ. Σίλλερ με το θαυμαστό ποίημά του, στους σύγχρονους αρνητές τής ιστορίας, στην Ελλάδα γεννήθηκαν η Δημοκρατία, οι επιστήμες, οι τέχνες, η ιδέα του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, που εξημέρωσαν και εκπολίτισαν τις γνωστές και ορισμένες εξ αυτών πανίσχυρες σήμερα, υπανάπτυκτες, όμως, και στα σπάργανα ακόμη ευρισκόμενες τότε, κοινωνίες! Όπως, επίσης, από εδώ ξεκίνησαν και οι οργανωμένες από τότε κοινωνίες, με τις περίφημες Αμφικτυονίες, τις θρησκευτικές και πολιτικές Ενώσεις των γειτονικών πόλεων γύρω από κάποιο κοινό ιερό, με σπουδαιότερη όλων τη Δελφική Αμφικτυονία! Αυτή ήταν και είναι στο διάβα των αιώνων η Ελλάδα• αυτοί είμαστε οι Έλληνες.
Αν κάποιοι, ακόμη, δεν το έχουν καταλάβει, θα το αντιληφθούν, σίγουρα, όταν πάψουν να είναι μικρόψυχοι, κοντόφθαλμοι και αρνητές τής Ιστορίας!
Γράφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης, δικηγόρος ε.τ.
* Οι απόψεις των συνεργατών της “Π” είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν τη διεύθυνση της εφημερίδας