Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων εξαντλήθηκε, μέσα σε λίγη ώρα, με διαδικασίες express, και αποφάνθηκαν ΟΜΟΦΩΝΑ -και οι 27- ότι, “αντί για κυρώσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε κίνητρα” στην Τουρκία, όπως σχολίαζε πικρόχολα η γερμανική (!) “Zeit online”. Ο ίδιος ο γερμανικός -κι όχι μόνο- τύπος, δηλαδή, επέκρινε τη Σύνοδο Κορυφής για τις κυρώσεις που, ομόφωνα, δεν επέβαλε, κι εμείς, στην Ελλάδα, επιχαίρουμε γι’ αυτό, ως να επρόκειτο για ελληνικό θρίαμβο! Γιατί, αλήθεια, επιχαίρουμε; Γιατί δίνουμε τη χαρά στον κ. Ερντογάν να μας κοροϊδεύει για την επιτυχία του και να μας απειλεί;

Μήπως, αντίθετα, θα έπρεπε να θυμούνται οι εταίροι μας μερικά, μόνο, από τα πιο πρόσφατα εγκλήματα του προστατευόμενού τους, ώστε μελλοντικά να γίνουν πιο συνετοί και φειδωλοί σε προστασία απέναντί του; Ας επιχειρήσουμε να τους τα υπενθυμίσουμε πολύ συνοπτικά.

Η ηγεσία της Τουρκίας έχει ξεφύγει από κάθε λογική. Τώρα, πλέον, διεκδικούν και άλλα νησιά μας στο Αιγαίο, τη Λήμνο, τα Ψαρά και ζητούν την αποστρατικοποίησή τους· ο κ. Ερντογάν, όλος θράσος και έπαρση, ομιλεί για τουρκική μειονότητα στη Θράκη και είναι σίγουρο πως, σε λίγο, θα τη διεκδικεί ολόκληρη ως να ήταν τουρκική· ο ακροδεξιός εταίρος του στην κυβέρνηση, Ντ. Μπαχτσελί, μας απείλησε, ανήμερα της Εθνικής μας Εορτής της 25ης Μαρτίου, πως “θα εκδικηθεί η Τουρκία για την Εξέγερση του Μοριά” (!) , επειδή, δηλαδή, οι Έλληνες επαναστάτησαν, το 1821, αλλά οι Τούρκοι το θυμήθηκαν 200 χρόνια αργότερα (!!), «άφεριμ Ντεβλέτ»· κάθε μέρα βάζουν στο τραπέζι οι γείτονες καινούργιες αξιώσεις για να επιτύχουν όλο και περισσότερα οφέλη· ο κ. Ερντογάν κατήργησε τ’ ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα του και αποχώρησε από τη Διεθνή Συνθήκη για τα δικαιώματα των γυναικών, την οποίαν (Συνθήκη), όμως, ο ίδιος είχε υπογράψει, το 2011, ως Πρωθυπουργός !! Αυτά είναι ολίγα, μόνον, απ’ τα “έργα του” των τελευταίων, μόλις, ημερών.

Σταδιακά, όμως, με μέθοδο και βία, έχει καταφέρει να ελέγχει όλους τους αρμούς της εξουσίας στην Τουρκία. Δικαιοσύνη, Στρατός, Αστυνομία, Τράπεζες. Δημόσιες αρχές, που στηρίζουν διαχρονικά κάθε κράτος δικαίου και αποτελούν καταφυγή κι ελπίδα των αδικουμένων σε κάθε σοβαρή Δημοκρατία, τις έχει μετατρέψει σε πειθήνια όργανά του και λειτουργούν -υπό καθεστώς βίας- κατά τις επιταγές και ορέξεις του! Κλείνει το Συνταγματικό Δικαστήριο (!), φυλακίζει Βουλευτές, φοιτητές, δικαστές, στρατιωτικούς, ακαδημαϊκούς, βαπτίζοντάς τους -κατά το δοκούν- “γκιουλενιστές”, εξοντώνει πολιτικούς του αντιπάλους και καταπνίγει κάθε αντίθετη φωνή, για να επιβιώσει πολιτικά!

Οι Τούρκοι -ο απλός, εργαζόμενος λαός- στερούνται ακόμα και των αναγκαίων αγαθών προς βιοπορισμόν τους. Στο παρελθόν, ο Ερντογάν υπήρξε ο αγαπημένος τους ηγέτης. Σήμερα συγκεντρώνει το μίσος και την αποστροφή τους, με τη δημοτικότητά του να κατρακυλά ! Αιτία; Η μυθώδης περιουσία του και η χλιδάτη ζωή του στα δυο υπερπολυτελή παλάτια του, την ώρα που η οικονομία τής Τουρκίας καταρρέει, η λίρα έχει χάσει το 90% της αξίας της τα δύο τελευταία χρόνια (!) και ο Τούρκος πολίτης αδυνατεί να αγοράσει ακόμα και ψωμί.

Παρά ταύτα, ο κ. Ερντογάν, έμφορτος άκρας αλαζονείας και οδηγούμενος από τις φαντασιώσεις του περί “Γαλάζιας Πατρίδας”, αγόρασε ένα γηραιό αεροπλανοφόρο από τη Βραζιλία και διαπραγματεύεται την αγορά και δεύτερου, ενώ, ταυτόχρονα, καλεί τούς πολίτες να καταθέσουν στις τουρκικές τράπεζες όλες τις αποταμιεύσεις τους σε χρυσό και ξένο συνάλλαγμα, για να σώσουν αυτοί (οι πολίτες δηλαδή!) την οικονομία τής Τουρκίας, την οποίαν, όμως, ο ίδιος έχει διαλύσει!

Αυτός είναι ο “ευυπόληπτος” κ. Ερντογάν. Για τον οποίον -όπως μετέδωσαν τα μέσα ενημέρωσης- εισαγγελείς στις Η.Π.Α. διεξάγουν έρευνες για κρυμμένο σε 7 χώρες θησαυρό, που ξεπερνά τα 100 δις δολάρια και η Ουάσινγκτον προσπαθεί να τον στριμώξει! Δεν έχει άδικο, λοιπόν, ο νέος Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, ο οποίος τον απαξιοί και αποφεύγει επιδεικτικά να επικοινωνήσει μαζί του, έστω και τηλεφωνικά, ενώ έχει, ήδη, προσκαλέσει επίσημα τον Έλληνα Πρωθυπουργό, κ. Μητσοτάκη, να επισκεφθεί, το φετινό φθινόπωρο, τις Η.Π.Α.!

Η Ευρώπη, όμως, και η κ. Μέρκελ, του κάνουν τεμενάδες, στρώνουν χαλί στο πέρασμά του και ανέχονται τα πρωτοφανή καμώματά του ! Και οι μεν εταίροι μας έχουν, ενδεχομένως, τους δικούς τους λόγους γι’ αυτήν τους τη συμπεριφορά. Εμείς, όμως, γιατί τού παρέχουμε απλόχερα την εύνοιά μας και ετοιμαζόμαστε για τη διμερή συνάντηση, στις 17 Απριλίου, των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, όταν, αμέσως μετά τη λήξη της τελευταίας  Συνόδου Κορυφής, μας στέλνει συνεχώς, μέσω Αιγαίου, εκατοντάδες λαθρομετανάστες, με συνοδεία, μάλιστα, τουρκικών πολεμικών, τα οποία δύο φορές εμβόλισαν λιμενικό μας σκάφος, στην προσπάθειά του να τους εμποδίσουν; Μήπως θα πρέπει ν’ αναθεωρήσουμε την απόφασή μας για τη συνάντηση αυτήν, της 17ης Απριλίου; Μήπως θα πρέπει να του τρίξουμε λίγο περισσότερο τα δόντια μας;

Επιμένουμε, λοιπόν, και θα το υποστηρίζουμε με θέρμη, στην ανάγκη:

  1. α. Να αξιώσει η Ελλάδα από την Ε.Ε. να στοιχηθεί, επιτέλους, αποφασιστικά τόσο απέναντι στις προκλήσεις και τις ανομίες του Ερντογάν όσο και στο ύψος που τής επιβάλλουν οι υποχρεώσεις της έναντι της χώρας μας, ως κράτους – μέλους της και, ακόμα,

β. να σεβαστεί η Ευρώπη τις αρχές και αξίες της ευρωπαϊκής ιδέας, που έχει κληθεί -και οφείλει- να υπηρετεί και να αναδεικνύει!

  1. Η Ελληνική Πολιτεία, με τη σειρά της, η Κυβέρνηση, ο πολιτικός κόσμος και όλος ο λαός, ανεξαρτήτως πολιτικού “χρώματος”, οφείλουμε ομόθυμα, γιατί οι περιστάσεις το καλούν, να επιδείξουμε σιδηρά πυγμή στη γείτονα. Να ενισχύσουμε, παντί σθένει, την αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων, να τις καταστήσουμε άτρωτες. Να αποδείξουμε στα πεδία, αν ποτέ απαιτηθεί, πως τα οπλικά μας συστήματα και η πολεμική ικανότης των Ελλήνων είναι σε θέση να πλήξουν καίρια τη γείτονα, ακόμη και στην Άγκυρα ΚΑΙ να εξασφαλίσουν την εθνική κυριαρχία και τα εθνικά μας δίκαια!

Γιατί, “όταν και όπου δεν περνά η διπλωματία τού διαλόγου, παίρνει τον λόγο η ράβδος τής ισχύος”. Και οι Τούρκοι έχουν βιώσει στο μεδούλι τους και θα ενθυμούνται “έως συντελείας κόσμου” τη ρώμη και το θάρρος των Ελλήνων απ’ τον ξεσηκωμό του Γένους το 1821!

*Ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης είναι δικηγόρος επί τιμή