Πλησιάζοντας τις αμερικανικές εκλογές, παρατηρούμε ότι το πρόγραμμα και η ιδεολογία του Βίκτωρος Όρμπαν βρίσκει μεγαλύτερη υποστήριξη μεταξύ των αποκαλούμενων «ακροδεξιών» ιδεολόγων στις ΗΠΑ, οι οποίοι θεωρούν το καθεστώς του ως πρότυπο για δεύτερη διακυβέρνηση Ντόναλντ Τραμπ, παρά ανάμεσα στους Ευρωπαίους πολιτικούς.
Στην Ευρώπη, σήμερα, διακαής πόθος του Όρμπαν είναι να αλώσει τις Βρυξέλλες. Ο μακροβιότερος ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης διακήρυξε την προσωπική του φιλοδοξία στις 15 Μαρτίου, την ημέρα τουτέστιν κατά την οποία οι Ούγγροι εορτάζουν την αποτυχημένη επανάσταση του 1848 κατά της αυτοκρατορίας των Αψβούργων.
Ο Όρμπαν συχνά παραλληλίζει την Ε.Ε. με προηγηθέντες ιμπεριαλισμούς, όπως τον οθωμανικό, των Αψβούργων, ή τον σοβιετικό, αλλά αντί να εγκαταλείψει το ευρωπαϊκό μπλοκ, ελπίζει να νικήσει τους ‘φιλελεύθερους μηδενιστές’ που υποτίθεται ότι ελέγχουν την Ε.Ε. και να την αναδιαμορφώσει στη συνέχεια εκ των έσω.
Η εκστρατεία του να εξελιχθεί σε ηγέτη με πανηπειρωτική σημασία, ξεκίνησε με την αποκαλούμενη προσφυγική κρίση του 2015, όταν εκατοντάδες χιλιάδες Σύριοι διέφευγαν από τα εδάφη τους λόγω του εμφυλίου πολέμου, εποχή στην οποία υποσχόμενος να αποκρούσει τους μουσουλμάνους εισβολείς, σύμφωνα με τη δική του ορολογία, έχτισε προστατευτικό φράχτη στα σύνορα της Ουγγαρίας με τη Σερβία.
Στην πραγματικότητα, λιγοστοί πρόσφυγες ήθελαν να παραμείνουν στην Ουγγαρία και τους οποίους ο Όρμπαν εξεδίωξε ευχαρίστως προς την κατεύθυνση της Αυστρίας και της Γερμανίας. Η μετέπειτα εμπλοκή και πολιτική του στο θέμα είναι γνωστή στους αιτούντες άσυλο.
Το 2023, η κυβέρνησή του πλημμύρισε επτά ευρωπαϊκές χώρες, τέσσερις από τις οποίες είχαν εκλογές, με διαδικτυακές διαφημίσεις που επαινούσαν την πρωτεύουσα της χώρας του, τη Βουδαπέστη, για την ικανοποιητική προστασία των συνόρων της Ε.Ε.
Η σκληρή του στάση στο μεταναστευτικό που ταλανίζει ειδικά σήμερα την Ε.Ε., είναι ένας από τους άξονες της ιδεολογίας την οποία ο Όρμπαν θέλει να αποκαλεί «Χριστιανική Δημοκρατία». Επικεντρώνεται στις παραδοσιακές αντιλήψεις για την οικογένεια παράλληλα με τον εθνικισμό, σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό, ο οποίος υποτίθεται ότι προωθεί την άναρχη ελευθερία.
Ο Όρμπαν αισθάνεται άνετα να χρησιμοποιεί αυτές τις αρχές για να περιορίζει τα δικαιώματα, αλλά επιμένει πως έχει τη λαϊκή εντολή, αφού το κόμμα του, ‘Φίντες’ (Fidesz) ή ‘Ουγγρική Συμμαχία Πολιτών’, κέρδισε την πλειοψηφία των δύο τρίτων στο κοινοβούλιο της Ουγγαρίας σε τέσσερις διαδοχικές εκλογές, αν και με πολλές, περισσότερο υπόγειες χειραγωγήσεις.
Για να προωθήσει τη «χριστιανική δημοκρατία» στην ήπειρο, ο Όρμπαν έχει εξαπολύσει μια μορφή «πνευματικής» επίθεσης. Η κυβέρνησή του διοχετεύει χρηματικά ποσά σε δεξαμενές σκέψης και φεστιβάλ που παρουσιάζουν την Ουγγαρία ως πρότυπο ευρωπαϊκού έθνους, ειδικά μετά την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την Ουγγαρία, τον Ιούλιο.
Η λέξη «προεδρία», ακούγεται μεγαλοπρεπέστερη από ό,τι είναι στην ουσία, δηλαδή ένα εθνικό εκτελεστικό όργανο που προεδρεύει στις συνεδριάσεις των κρατών-μελών και προτείνει θέματα προς συζήτηση, χωρίς όμως να ασκεί ουσιαστική ηγεσία, και το σπουδαιότερο, αλλάζει κάθε εξάμηνο.
Επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό του ως άνθρωπο της διεθνούς ειρήνης και υποσχόμενος να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, με την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε., ξεκίνησε αιφνιδιαστικές επισκέψεις σε Κίεβο, Μόσχα και Πεκίνο, ενώ ακολούθησε συνάντηση στη Φλόριντα με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες τρομοκρατήθηκαν από το μη εξουσιοδοτημένο σώου διπλωματίας του, ιδίως από την κατευναστική συνάντηση με τον Πούτιν, κι’ έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι ο Ούγγρος πολιτικός, σε υποτιθέμενη ειρηνευτική αποστολή, δεν μιλούσε επ’ ουδενί εκ μέρους της Ε.Ε. Κι’ έτσι ήταν πράγματι η κατάσταση!
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του Euronews, ο Όρμπαν είναι από τους πιο αντιδημοφιλείς ηγέτες στην Ευρώπη, αλλά ενώ το πρόγραμμά του έχει βρει ελάχιστη υποστήριξη μεταξύ των Ευρωπαίων, έχει τύχει ενθουσιώδους υποδοχής από τους «ακροδεξιούς» στις ΗΠΑ, οι οποίοι θεωρούν το καθεστώς του ως πρότυπο για νέα διακυβέρνηση Τραμπ.
Χάρη στις άοκνες προσπάθειες του Τάκερ Κάρλσον, η ιστορία του Όρμπαν είναι γνωστή από τις βορειοανατολικές έως τις μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ, όσο και στη γηραιά ήπειρο.
Ο Τάκερ Κάρλσον είναι τηλεπαρουσιαστής και πολιτικός σχολιαστής συντηρητικών αρχών και οικοδεσπότης δημοφιλέστατου νυχτερινού πολιτικού τοκ σόου στο Fox News, από το 2016.
Εικάζεται ότι επηρέασε βασικές πολιτικές αποφάσεις του Τραμπ, συμπεριλαμβανομένης της ακύρωσης της στρατιωτικής επίθεσης εναντίον του Ιράν το 2019, ενώ τα σχόλιά του για τη φυλή, τη μετανάστευση και τις γυναίκες έχουν περιγραφεί ως ρατσιστικά και σεξιστικά.
Το 1989, ο Όρμπαν, ένας νεαρός τότε επαρχιώτης μαχητής της ελευθερίας, είπε με γενναιότητα στους Σοβιετικούς να φύγουν από τη χώρα του. Αρχικά φιλελεύθερος, κάνει ένα σύντομο πέρασμα από την Οξφόρδη με έξοδα του Τζορτζ Σόρος, αλλά μεταστρέφεται στον συντηρητισμό και γίνεται πρωθυπουργός για πρώτη φορά το 1998 στην ηλικία των τριάντα πέντε μόλις ετών.
Είχε εισέλθει για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο της Ουγγαρίας ως μέλος της αντιπολίτευσης σε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση υπό την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών, και έξυπνα εντόπισε ένα ρήγμα στα δεξιά του πολιτικού εκκρεμούς όταν η δημοτικότητά τους μειώθηκε.
Αμέσως επανασχεδίασε τον εαυτό του ως χριστιανό πατριώτη, έχοντας προηγουμένως όμως χλευάσει τη θρησκεία κατά τη διάρκεια των φιλελεύθερων ημερών του. Η δυσαρέσκειά του το 2002, όταν έχασε τις βουλευτικές εκλογές από έναν συνασπισμό υπό την ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, δεν ήταν λιγότερο έντονη από εκείνη του Τραμπ, το 2020.
Ο Όρμπαν διακήρυξε ότι το ‘έθνος’ δεν μπορούσε να παραμένει στην αντιπολίτευση, που σήμαινε πως μόνο το ‘Φίντες’ εκπροσωπούσε τον ουγγρικό λαό, κι’ όλοι οι άλλοι διεκδικητές της εξουσίας ήταν ουσιαστικά παράνομοι.
Άλλωστε, μέχρι το τέλος της δεκαετίας, η κεντροαριστερή συμμαχία είχε απαξιωθεί μέσω της διαφθοράς και των καταστροφικών οικονομικών επιδόσεων.
Το 2010, ο Όρμπαν επέστρεψε θριαμβευτικά στην εξουσία, με επιθυμία για εκδίκηση και με ένα διαβολικό σχέδιο, να διαβρώσει τουτέστιν το δικαστικό σώμα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία κατηγορούσε για την ήττα του ‘Φίντες’, το 2002.
Με πλειοψηφία δύο τρίτων στο κοινοβούλιο, το κόμμα δημιούργησε ένα νέο σύνταγμα που, μεταξύ άλλων, απαγόρευε τον γάμο των ομοφυλοφίλων, αλλά οι όποιες περαιτέρω συνιστώσες του προγράμματός του, ήταν πλέον γνωστές και στις δύο ακτές του Ατλαντικού!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής-συγγραφέας