Όλοι συμφωνούμε πως 400 χρόνια σκλαβιάς κάποια κουσούρια μας άφησαν. Μπροστά σ’ αυτά, τι είναι τα τρία χρόνια κορωνοϊού; Και οι πολέμιοι του εμβολίου πήγαν να μας πουν, πως όσοι τολμήσουμε να εμβολιαστούμε θα βγάλουμε βυζιά. Για ένα νούμερο μεγαλύτερο σουτιέν, δεν το λες ότι φταίει το πέμπτο –επικαιροποιημένο- εμβόλιο. Εγώ το έκανα –καμία παρενέργεια. Από το περασμένο φθινόπωρο φοράω το ίδιο νούμενο σουτιέν. Είπαν ότι το σουτιέν αποτελεί σύμβολο της δημοκρατίας, επειδή χωρίζει τη δεξιά από την αριστερά, συγκρατεί τις μάζες, ελκύει το λαό και ξεσηκώνει τα πλήθη –άντε τώρα να βγάλεις συμπέρασμα . . .
Ένας γιατρός μου είπε εμπιστευτικά: «Επικίνδυνη μετάλλαξη η Δ. Ειδικά αν έχει μπροστά και το Ν». . . Κάποιος ακούστηκε να λέει: «Μη μας βρίζετε εμάς που δεν θα κάνουμε το εμβόλιο… Κάποιος πρέπει να μένει πίσω για να σας ανάβει τα καντήλιά»… Ύστερα, «που παθαίνει – μαθαίνει». Τρεις φορές την ημέρα, από τρεις σκελίδες σκόρδο, μπορεί να μην κάνει θαύματα, όμως το σίγουρο είναι πως δεν σε πλησιάζει κανείς στα πέντε μέτρα και άντε να σου πούνε ότι κόλλησες μέσα στο πλήθος ! Τώρα που ανοίγει ο καιρός και μαζί με την αναβροχιά αρχίζει να έρχεται και ο τουρισμός, να θυμόμαστε την πορεία της εξέλιξης του ιού: όπως όλοι ξέρουμε, ο κορωνοϊός γεννήθηκε στην Κίνα, μεγάλωσε στην Ιταλία, σπούδασε στην Αγγλία, έκαμε διδακτορικό στην Αμερική και σκέφτεται να κάνει διακοπές στην Ελλάδα.
Το νου μας, λοιπόν ! Ευτυχώς που τα καφέ και οι καφετέριες συνεχώς πληθαίνουν. Λέγεται, λοιπόν, ότι το «είμαι εμβολιασμένος. Πάμε για καφέ;» θα είναι το καινούργιο «Έχω και κότερο. Πάμε μια βόλτα;»… Αν αντί των τεστ για τον κορωνοϊό γινόταν τεστ ηλιθιότητας, θα βλέπαμε πραγματικά τι σημαίνει Πανδημία! Φαντάσου, όμως, να είσαι διασωληνωμένος στη ΜΕΘ και να περνά από κάτω η Πρωτοψάλτη και να σου τραγουδά «Μην περνάς απ’ το σπίτι … Ακούς, στο θεό να με πας»! . . . Εμβολιασμένοι – μη εμβολιασμένοι, Καπνίζοντες – μη καπνίζοντες. Πάρτε όλους τους συνδυασμούς και άντε να βρεις παρέα να βγεις για φαγητό… Και απ’ ό,τι μας λέει μια μεγάλη λαϊκή σταρ, «Αρνιτής» δεν είναι εκείνος που δεν θέλει να κάνει το εμβόλιο, αλλά εκείνος που … δεν τρώει αρνί. Πάντως, ο καιρός περνά και δεν ξαναγυρνά.
Αναρωτιέμαι πότε φτάσαμε από το «Έλα, ρε, νέος είσαι, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου», στο «… να σου πω, καλά κρατιέσαι για την ηλικία σου». Κι εγώ είμαι σε ηλικία που τα κόκκαλά μου κάνουν καλύτερη πρόβλεψη καιρού από τη meteo . . . Ένας γείτονάς μου έχει τρία λυκόσκυλα μπροστά στην εξώπορτά του και ένα σημείωμα κολλημένο με σελοτέϊπ στο τζάμι της πόρτας. Γράφει: «Αγαπητή πεθερά, το κλειδί είναι κάτω απ’ το πατάκι». . . Μάταια προσπαθώ να εξακριβώσω πού ανήκει ο γείτονάς μου. Οι στατιστικές λένε πως μετά το σεξ, το 2% των ανδρών το ρίχνει στο φαγητό, το 3% καπνίζει, το 4% ότι κάνουν ντους, το 5% το ρίχνουν στον ύπνο και το 86% γυρνάνε στο σπίτι, στη γυναίκα τους… Πάντως, η γυναίκα του γείτονα είναι ξανθιά και πριν καιρό είχε πέσει θύμα ληστείας: Μασκοφόρος ληστής: «Χέρια ψηλά» … και η ξανθιά: «Ω, Θεέ μου, Χατζηγιάννη, εσύ;»! Στο σχολείο είχα και κάτι μπλεξίματα με τον αδικαιολόγητα αυστηρό φιλόλογό μας. Μπορεί να φταίει ότι έκανα λάθος στον τονισμό, όταν μου είπε να κλίνω το ρήμα «πτωχεύω». Εγώ είπα: Εγώ πτωχεύω, εσύ κερδίζεις, αυτός πλουτίζει, εμείς πεινάμε, εσείς τα τρώτε κι αυτοί κοιτάνε! Λάθος;
Και καθώς πλησιάζει το Πάσχα, διάβασα πως ο μέσος Ιάπωνας τρώει ετησίως το βάρος του σε σούσι κι ο Έλληνας τρώει το μέσο Ιάπωνα την Κυριακή του Πάσχα… Εγώ, πάλι, όλη τη μέρα μόνο δυο πράγματα σκέφτομαι: 1) πώς να αδυνατίσω και 2) τι να φάω! … Καμιά φορά σκέφτομαι μεγαλοφώνως. Μια φορά μου φαίνεται πως είπα: «Ήσουν καλό παγωτάκι, γι’ αυτό σ’ έκανα μια χαψιά. Δες τα τι φρόνιμα κάθονται τα φασολάκια στον καταψύκτη, δίπλα στις μπάμιες, σούζα»! . . . Προχθές έφαγα τρεις μερίδες παστίτσιο, για να πάρω το φάρμακό μου. Τι φάρμακο; Σταγόνες για το αυτί. . . Ο γείτονάς μου είπε ότι δεν τρώει κρέας. Είναι, λέει βετζετέριαν. Αυτό δεν είναι τίποτα. Ο απεναντινός μας είναι «τα-παντα-φαγέριαν». . .
Τις προάλλες μιλούσα με έναν παππού, που έχει κάνει 26 εκδρομές μέσα σ’ ένα χρόνο με το ΚΑΠΗ και μου λέει: «Δε βαριέσαι, για εσάς τους νέους είναι η ζωή». Δεν ξέρω αν θέλω να κλάψω ή να εγγραφώ στο ΚΑΠΗ. . . Ρωτάω τη γυναίκα μου: «Τι φαϊ έχουμε σήμερα;». «Τίποτα», λέει εκείνη. «Μα το ίδιο είχαμε και χθες». «Είχα μαγειρέψει για δυο μέρες», μου λέει. . . «Ευτυχώς που υπάρχει και η Κυριακή, που δεν δουλεύεις και μπορείς να κάτσεις και συ μια μέρα, σαν άνθρωπος, να σκουπίσεις, να σφουγγαρίσεις, να βάλεις πλυντήριο, να απλώσεις, να σιδερώσεις» . . . Και όπου να ‘ναι πλησιάζει και το Πάσχα. Αφήστε το «Καλό καλοκαίρι». «Καλή επιβίωση» να λέτε!