Πολλές φορές, πρόσφατα και στο παρελθόν, έχουμε στηλιτεύσει την ανυπαρξία και αδιαφορία του Κράτους και υπηρεσιών του να επιτελέσουν τη συνταγματικά επιβεβλημένη κοινωνική αποστολή τους, ειδικά μάλιστα, όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν. Κι αυτό γιατί συχνά μερίδα κρατικών λειτουργών βολεμένων στις θεσούλες τους ή από ιδιοτέλεια και υπείκοντες σε πιέσεις και παρεμβάσεις συμφερόντων ισχυρών, άλλοτε δε οι πελατειακές σχέσεις επίορκων πολιτικών και καταφερτζήδων πολιτών, αποτρέπουν ή παρεμβάλλουν εμπόδια στο κράτος και τους λειτουργούς του να σταθούν αρωγοί και αλληλέγγυοι στους άγρια χειμαζόμενους πολίτες. Αυτή η απουσία και αδράνεια, αδιάφορο αν είναι σκόπιμη ή μη, έχει οδηγήσει άπειρες φορές στην απώλεια ανθρώπινων υπάρξεων και την καταστροφή τεράστιων περιουσιών, ιδιωτικών και δημοσίων, γιατί τα στοιχεία της φύσης δεν τιθασεύονται ούτε αστειεύονται, όταν ελλείπουν στοιχειώδεις και βασικές υποδομές.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που η Ελλάδα θρήνησε τον τραγικό και αδόκητο χαμό 23 συνανθρώπων μας στη Μάνδρα Αττικής και την καταστροφή των σπιτιών και περιουσιών των κατοίκων της απ’ τη σαρωτική θεομηνία που έπληξε την περιοχή. Συχνά οι Έλληνες δοκιμάζονται από τα άγρια ξεσπάσματα της φύσης και έχουν πληγεί αμέτρητες φορές από πλημμύρες, σεισμούς και πυρκαγιές. Έχουμε πληρώσει, ως χώρα, ακριβά τα ξεσπάσματα αυτά που πλήττουν βαρύτατα τις τοπικές και την εθνική οικονομία. Πληγές όμως και καταστροφές που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η επίσημη πολιτεία ενδιαφερόταν, έκανε το καθήκον της και λάμβανε εγκαίρως τα αναγκαία μέτρα.
Στην περίπτωση όμως της Μάνδρας επανειλημμένα καταγγέλθηκε, από αρκετούς φορείς- δημόσιους και ιδιωτικούς- και ιδιώτες, πως το επίσημο κράτος και η περιφέρεια ήταν απόντες στις κρίσιμες ώρες της τραγωδίας και τις ημέρες που ακολούθησαν, υπήρξε έλλειψη βασικών υποδομών στη μείζονα περιοχή, αισθητή καθυστέρηση στην επέμβαση του κρατικού μηχανισμού και- το τραγικότερο- υπήρξαν παρεμβάσεις στον περιβάλλοντα χώρο, που συνέβαλαν- αποφασιστικά- στη μεγιστοποίηση των τραγικών συνεπειών της θεομηνίας!
Το πιο εξοργιστικό όμως και προσβλητικό, για κάθε σύγχρονη κοινωνία και την πολιτεία, ήταν το φαινόμενο των πληγέντων δημοτών, οι οποίοι επί εβδομάδες μετά (την τραγωδία) καθάριζαν, μόνοι τους όλη την ημέρα, τις γεμάτες με λασπόνερα και λύματα οικίες τους, ενώ τις νύχτες φύλαγαν σκοπιά για να προστατεύσουν απ’ τους πλιατσικολόγους των γύρω περιοχών ό,τι χρήσιμο τους είχε απομείνει υποκαθιστώντας, δυστυχώς, στα καθήκοντά της την υπόχρεη αλλά επιδεικτικά απούσα, και πάλι, Πολιτεία!
Και οι σκληρά φορολογούμενοι πολίτες, ορθά αναρωτιούνται οργισμένοι. Γιατί η Πολιτεία δεν ενήργησε έγκαιρα για να προφθάσει ή, έστω, να ελαχιστοποιήσει το κακό; Έχει η Κυβέρνηση και διαθέτει, σχεδόν καθημερινά, ανά την επικράτεια, ολόκληρες διμοιρίες των ΜΑΤ για να προστατεύσουν τη διενέργεια των πλειστηριασμών της 1ης κατοικίας και να ικανοποιήσει τους τραπεζίτες και την τρόικα• είχε να διαθέσει 3.000 αστυνομικούς για να φυλάσσουν, στην Αθήνα και την Κομοτηνή- πριν από λίγες μέρες – τον Ερντογάν που ιταμά κι ανερυθρίαστα μας προσέβαλε, μέσα στον τόπο μας, σαν λαό και έθνος και δεν μπορούσε να διαθέσει έστω δυο περιπολικά για να προστατεύσουν τις νύχτες στη Μάνδρα, απ’ τους «απάχηδες», το ελάχιστο βιος που είχε απομείνει στους ξεσπιτωμένους και καταστρεμμένους βιοπαλαιστές δημότες της;
Επιτέλους ζούμε σε ένα εθνικά κυρίαρχο και περήφανο κράτος με τους πολίτες να απολαμβάνουν τη θαλπωρή του και την αυτονόητη προστασία των δικαιωμάτων τους, ή σε μια χώρα δεσμώτη και ολωσδιόλου εξαρτώμενη από τους πιστωτές της και τις αρπαχτικές ορέξεις των οχληρών γειτόνων της;
Ο Πρωθυπουργός και οι κυβερνητικοί εταίροι του, προεκλογικά και μέχρι σήμερα, έδιναν αφειδώς υποσχέσεις στον λαό για την προστασία της 1ης κατοικίας, της πολύτεκνης οικογένειας, του εισοδήματος των συνταξιούχων των αγροτών και των αδυνάμων τάξεων, για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, σκίσιμο των μνημονίων, ανάπτυξη της απασχόλησης και της οικονομίας και σύντομη έξοδο της χώρας στην ελεύθερη αγορά! Ατυχώς εξαπάτησαν, για άλλη μια φορά εν γνώσει τους, τον λαό αφού τις υποσχέσεις τους αυτές, όπως και πολλές άλλες, πολύ νωρίς τις ξέχασαν και τον άφησαν απροστάτευτο να παλεύει μόνος του με τα στοιχεία της φύσης και με το κράτος να παρακολουθεί, από μακριά, σαν απλός θεατής!
Βέβαια, αργά ή γρήγορα, θα γίνουν εκλογές. Και τότε ο προδομένος αυτός λαός θα τους δώσει το οριστικό διαβατήριο της εξόδου τους από την εξουσία. Μέχρι τότε, όμως, ωφέλιμο και χρήσιμο θα ήταν για τους ίδιους, τους πολίτες και για το μέλλον της Ελλάδας γενικότερα, να θυμούνται τη σοφή συμβουλή του Ερρίκου Χάινε (γερμανού λυρικού ποιητή), πως «Το κράτος υπάρχει για να αναπτύσσει τη ζωή των ατόμων και όχι τα άτομα να αναπτύσσουν το κράτος».
*Ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης είναι δικηγόρος ε.τ.