Ποιος δεν θυμάται, ακόμη και σήμερα, με μεγάλη συγκίνηση το αγαπημένο ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑΡΙΟ της Α’ Δημοτικού, των περασμένων χρόνων!
Η κάθε μία και ο καθένας, ίσως να θυμάται, τότε που πάτησε, με τα μικρά του ποδαράκια, ίσως τρεμάμενα, ίσως όχι, την αυλή του σχολείου, είτε κλαίγοντας, είτε γελώντας και κάθισε στο θρανίο, ξεφυλλίζοντάς μόνον, αφού γράμματα δεν ήξερε, το πρώτο του βιβλίο, αυτό που του έδωσε η δασκάλα ή ο δάσκαλος και με πόση χαρά και λαχτάρα το… «άρπαξε»!
Πόσες συγκινητικές αναμνηστικές ιστοριούλες έχει σήμερα να διηγηθεί η κάθε μια και ο καθένας, αλλά και πόσες γλυκές αναμνηστικές παιδικές στιγμές, που έζησε, με το διπλανό του, στο θρανίο, ξεφυλλίζοντας και σχολιάζοντας την κάθε του σελίδα!
Πόσο περίεργα φαινόταν όλα εκείνα τα «μαύρα κουλουράκια» (τα γράμματα), οι γραμμούλες, τα φρούτα, και τόσα άλλα που περιείχε!
Πόσα παρελθοντικά γεγονότα ανακαλεί ο καθένας σήμερα στη μνήμη του, από τις υπέροχες και ανεπανάληπτες εκείνες παιδικές αλλά διδακτικές φωτογραφίες, θα μου επιτρέψετε να ονομάσω, εκείνο το «ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ»!
Σήμερα σε όλους, που είχαν την τύχη, ως μικρά παιδάκια, να το ξεφυλλίζουν και άλλοτε να γελούν, άλλοτε να θαυμάζουν το κάθε εικονιζόμενο, δάκρυα χαράς βρέχουν το πρόσωπό τους!
Το «ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ»! ΝΑΙ! Γιατί Ευαγγέλιο, κατά την ομηρικήν έννοια σημαίνει την χαρμόσυνη αγγελία. Είναι δυνατόν λοιπόν να μην θεωρείται ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, αφού, από αυτό και μόνον από αυτό, πήρε, η κάθε μια και ο καθένας, την αμοιβή της πρώτης του Ανάγνωσης, άρα και της μάθησης της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ»; «Μπράβο Αννούλα, Μπράβο Βασιλάκη!».
Μπράβο: Η πρώτη αμοιβή! Πέρασαν όμως τα χρόνια και σήμερα μια γλυκιά ανάμνηση έχει αφήσει, που δεν θα σβήσει ποτέ, το Αγαπημένο ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑΡΙΟ ΤΗΣ Α’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ, ΠΟΥ ΦΕΤΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ, απο την πρώτη του έκδοση. Σήμερα κοιτάζοντας το εξώφυλλό του, το μόνον που μπορεί η καθεμιά και ο καθένας να ψελλίσει, με χαρμολύπη, είναι: ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΣ!