Οσάκις κάποιος εκφράζεται δημοσίως, σχολιάζοντας ζητήματα, απόψεις και θέσεις κοινωνικές, πολιτικές, κ.λπ., προβληματίζεται ποικιλοτρόπως έως που μπορεί να φτάσει λεκτικά ή με υπονοούμενα. Κι ακόμα αν έχει τελικά νόημα όλη αυτή η διαδικασία. Με τον τίτλο ετούτου του σημειώματος θα μπορούσε να ξεκινά ένας μύθος, ένα παραμύθι, όπως εκείνα τα θεάρεστα και νοσταλγικά που γνωρίσαμε κάποτε στη μικρή μας ηλικία. Όμως προϊόντος του χρόνου και φτάνοντας στη σύγχρονη πραγματικότητα, η κατάσταση είναι απείρως σοβαρότερη.
Το γεγονός ότι η δημοσιογραφία, η αρθρογραφία, και όλα τα συναφή, είναι σύμφυτες ιδιότητες με την πολιτική ζωή κάθε χώρας, είναι παλιά γνώση και τεκμηριωμένη πρακτική. Όταν ειδικά η χώρα του γράφοντος έχει φτάσει σε σημείο ανυποψίαστο, σε προκλητικό κατήφορο σε διεθνή κλίμακα, τότε ίσως θεωρείται επιβεβλημένο.
Πριν από λίγες μέρες, λοιπόν, ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας, ήταν απολύτως κατηγορηματικός όσον αφορά την ηλεκτρική διασύνδεση της Ελλάδας με την Κύπρο και το Ισραήλ, διαβεβαιώνοντας δημόσια ότι θα γίνει.
Αίφνης η υλοποίηση του σχεδίου φαίνεται πως ανατρέπεται και αποστέλλεται στο μακρινό μέλλον, στις γνωστές και δημοφιλείς ελληνικές καλένδες, κάποια στιγμή, κάποτε! Προφανώς ενεργοποιήθηκαν εκ νέου οι πασίγνωστες σε όλους, πλέον, οσφυοκαμπτικές ιδιότητες του υπουργού και οι τουρκικές απειλές ότι θα ξαναστείλουν τις φρεγάτες και τα πολεμικά πλοία, οι οποίες είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα στην όλη επιχείρηση. Τουλάχιστον!
Είναι νομίζω περιττό να υπενθυμίσουμε και να επαναλάβουμε τι ισχύει στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο επιτρέπει σε κάθε κυρίαρχο κράτος να ποντίζει καλώδια, χωρίς ζητάει την όποια έγκριση του κράτους, στο οποίο ανήκει η ΑΟΖ.
Προκαλούν αφόρητα αλγεινή εντύπωση οι ανεξήγητες και άνευ νοήματος δηλώσεις του εν λόγω υπουργού, πριν και μετά το συγκεκριμένο περιστατικό ή καλύτερα το όλο σχέδιο στο οποίο είχε επικεντρωθεί για πολύ καιρό η χώρα, και που προσδοκούσε η ελληνική πλευρά, όπως βεβαίως και οι πολίτες των εμπλεκομένων χωρών.
Δήλωσε λοιπόν αμέσως μετά το λήξαν της υπόθεσης, ότι «δεν υπάρχει πάγος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», όπως επίσης ότι η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ είναι ένα θέμα ευρωπαϊκό, νόμιμη καθαρά ενέργεια και ως εκ τούτου κάποια στιγμή θα προχωρήσει.
Και συνέχισε, ότι υπάρχουν στις υπηρεσίες του όλα τα σενάρια για τις δυνατές εκδοχές, οπότε είναι απολύτως προετοιμασμένοι! Δεν μπορώ, ούτε είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν και κατά πόσο κατανοεί το βάθος και την ουσία των λεγόμενων στα οποία προέβη ο συγκεκριμένος υπουργός.
Δηλαδή με απλά λόγια, το προηγούμενο διάστημα των δηλώσεών του ότι όλα ήταν έτοιμα για την πόντιση του καλωδίου, δεν ήταν προετοιμασμένοι; Δεν ήταν έτοιμοι για ό,τι ήθελε προκύψει; Άλλωστε είχαμε διαβάσει για συναντήσεις μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού με το Ισραήλ, είχαμε ακούσει για navtex, για το γαλλικό αεροπλανοφόρο που έπλεε στα νότια της Κρήτης, και τόσα άλλα. Και τελικά που κατέληξαν όλα εκείνα;
Ας μην είμαστε αφελείς, όμως! Ούτε μπορούμε να πιστέψουμε ότι η πολυπόθητη ηλεκτρική διασύνδεση θα γίνει μετά από το θρυλούμενο και ολοένα αναβαλλόμενο Ανώτατο Συμβούλιο Ελλάδας και Τουρκίας. Ωστόσο, όλοι αναμένουν τις εντολές της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης.
Η ελληνική πλευρά προσπαθεί, αδύναμα βέβαια, να θολώσει την ατμόσφαιρα της κοινωνίας ότι τα τελευταία χρόνια με την πολιτική της έλαβαν τέλος οι παραβάσεις και παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, εξαλείφοντας τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου ή μεγάλης αεροπορικής κρίσης που πιθανόν να οδηγούσε σε ανεξέλεγκτα γεγονότα ανάμεσα στις δύο χώρες, αλλά δεν προβαίνει σε καμία αναφορά για τις ολοένα και αυξανόμενες θαλάσσιες διεκδικήσεις της γείτονος, οι οποίες αφορούν σχεδόν όλες τις περιοχές μας.
Όμως, ας μην είμαστε άδικοι με τον συγκεκριμένο υπουργό! Προφανώς και δεν ενεργεί κατά μόνας. Τέτοιες αποφάσεις, ενέργειες ή μη ενέργειες, αποτελούν κυβερνητικές αποφάσεις και φυσικά του ίδιου του πρωθυπουργού. Και φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι η ελληνική Κυβέρνηση του Κολωνακίου αναμένει αποφάσεις άλλων που αφορούν, όμως, τα δικά μας συμφέροντα και νόμιμα δίκαια.
Δίπλα στον τίτλο του παρόντος σημειώματος, ένας μικρός αναγνώστης θα μπορούσε να ρωτήσει αφελώς αν και τα σιντριβάνια του Συντάγματος έχουν ΑΟΖ, κι αν μπορεί να παίξει με τα παιχνίδια του σε αυτά!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας