Λοιπόν:
1. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού»
2 . «Αν δεν κλάψει το παιδί δεν το ταΐζει η μάννα»
29 Μαΐου 2003 (αν δεν με δουλεύει η μνήμη μου).
Μόλις πέντε μηνών δήμαρχος εγώ στο Οροπέδιο Λασιθίου. Πανομοιότυπη (ίσως και χειρότερη) η εικόνα των πατατοχώραφων στο Λασίθι, όπως εδώ της φωτό. Απελπισμένοι οι άνθρωποι της περιοχής με την απειλούμενη καταστροφή των καλλιεργειών (δηλαδή της μονοκαλλιέργειας πατάτας). Πήγα αργά το βράδυ στην Περιφέρεια Κρήτης, αναζητώντας τον Περιφερειάρχη να αποσπάσω κάποια υπόσχεση (Θανάσης ΚΑΡΟΥΝΤΖΟΣ και στεγαζόταν τότε εκεί που σήμερα είναι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση). Δεν τον βρήκα και ανηφόρισα στα στενά εκεί στον Άγιο Δημήτριο σκεπτικός και προβληματισμένος. Άκουσα μια φωνή δίπλα μου:
-Δήμαρχε!
Γύρισα και είδα τον συνάδελφο (αστυνομικό) Μανώλη Καροφυλάκη που συνόδευε το Βουλευτή Βασίλη Κεγκέρογλου και μια μεγαλύτερη παρέα , στην οποία ήταν και ο Περιφερειάρχης Θ.Καρούντζος. Μου σύστησαν τον άγνωστο (φυσιογνωμικά) σε μένα υπουργό γεωργίας Βαγγέλη Αργύρη που ήταν στην παρέα και με κάλεσαν για μια ρακή σε διπλανό ρακάδικο που πήγαιναν.
Ο υπουργός είχε κατέβει λόγω των μεγάλων καταστροφών σε θερμοκήπια της Ιεράπετρας (από την ίδια κακοκαιρία που έπληξε τότε και το Οροπέδιο) και θα πραγματοποιούσαν την επόμενη το πρωί αυτοψία στην περιοχή για εκτιμήσεις ζημιών κ.λπ.
Άρπαξα την ευκαιρία. Άπειρος δήμαρχος μα έμπειρος στη δημόσια διοίκηση και τις πολιτικές πρακτικές… (τον επόμενο χρόνο 2004 είχαμε εκλογές). Έπεισα (είχα συνηγόρους…) τον υπουργό να περάσει, από Λασίθι πριν πάει στην Ιεράπετρα. Έτσι έγινε. Έμπειρος στα αγροτικά ο υπουργός (αγρότης γαρ, ήξερε “τι δεντρί κάνει το στάρι”). Με συνοπτικές διαδικασίες, κουβεντιάσαμε οι δυό μας στο γραφείο μου.
-Λέγε μου δήμαρχε, αποζημίωση ή επαναφύτευση;
Δεν πολυκατάλαβα, αλλά με φώτισε ο θεός και του απάντησα μονολεκτικά:
-Αποζημίωση
Φύγανε γιατί βιαζόταν. Στην επιστροφή από Ιεράπετρα το απόγευμα, ο περιφερειάρχης μαζί με τον βουλευτή τότε Λασιθίου Μιχάλη Καρχιμάκη, ξαναπέρασαν από το Λασίθι για να κάνουν ακριβέστερες αυτοψίες και εκτιμήσεις.
Είχε νυχτώσει όταν τελειώσαμε την αυτοψία στα πλημμυρισμένα χωράφια του Λασιθίου. Πρότεινα στη παρέα μια ρακή στο σπίτι μου στο Ψυχρό για «να συνέλθουμε»… (μα είχα το σκοπό μου).
Ο τόπος είχε καλυφθεί από πυκνή ομίχλη που δεν έβλεπες τη μύτη σου.
Κάτι οι ρακές, κάτι οι μεζέδες και η κουβέντα κράτησε την παρέα σπίτι μου μέχρι αργά το βράδυ…
Φεύγοντας ο περιφερειάρχης μου τηλεφώνησε από το πέρασμα της Αμπέλου όπου το μαχαίρι δεν έκοβε την ομίχλη:
-Ρε δήμαρχε πάθαμε «βέρτικο» εδώ πέρα. Τι ναι τούτο το πράμα; Έλα απο το γραφείο μου αύριο. Πήγα. Σε δεκαπέντε μέρες ήρθε συνεργείο μηχανολόγων και άρχισαν τη μελέτη. Λίγους μήνες μετά άρχισε η εκτέλεση του έργου φωτισμού της Αμπέλου. Ένα χρόνο μετά, παραμονές Πάσχα που άναψαν τα φώτα πήγαμε με το γιατρό Γιάννη Μακαρόνα και μια παρέα από το Τζερμιάδω και κάψαμε τα βεγγαλικά του Μακαρόνα που είχε φέρει για το Πάσχα.
Τα χρήματα που ήρθαν για τις αποζημιώσεις στις καταστροφικές πλημμύρες τότε στο Οροπέδιο ήταν κοντά στο ενάμισυ εκατομμύριο ευρώ. Την χρησιμότητα και τις ωφέλειες από το φωτισμό της Αμπέλου συνεχίζουμε να τις ζούμε κάθε βράδυ από τότε, ιδιαίτερα τις δύσκολες νύχτες…
Σήμερα οι συνθήκες είναι σχεδόν οι ίδιες στο Λασίθι. Ας το έχουν υπ όψη τους οι αρμόδιοι…
ΥΓ: Δεν είμαι ούτε θα είμαι υποψήφιος δήμαρχος.
Ήμουν δήμαρχος.