Λοιπόν, προσοχή! … Ημιανάπαυσις! (μου έχει μείνει από το στρατό)! Ποιος ξέρει που βρίσκεται η Σρι Λάνκα; (είναι ένα νησί, νοτιοανατολικά των Ινδιών, με έκταση, όσο η μισή Ελλάδα). Όταν πήγαινα σχολείο, στο χάρτη διαβάζαμε Κεϋλάνη. Αυτό το όνομα έχει διασωθεί ως σήμερα, όταν αναφερόμαστε στο ποιοτικό τσάι, κύριο προϊόν του νησιού. Γιατί και πότε άλλαξε όνομα; …και τι μας ενδιαφέρει, θα ρωτήσουμε.
Μήπως θα την αγοράσουμε; … Ανατολικά των Ινδιών, διαβάζαμε στο χάρτη «Ανατολικό Πακιστάν». Σήμερα λέγεται Μπανγκλαντές. Έτσι μας το είπανε, έτσι τους αποκαλούμε, χωρίς να εξετάζουμε το τι, το πότε και το γιατί. Εκτός, βέβαια, αν κάποιος κάνει ιστορική διατριβή για τη χώρα, οπότε τα πράγματα αλλάζουν… Λίγο πιο ανατολικά βρίσκεται η Ταϊλάνδη (χώρα των Τάι), που όταν ήμασταν μικροί, την ξέραμε ως Σιάμ. Πού να ψάχνουμε το πώς και το γιατί. Έτσι μας είπαν πως θέλουν να τους ξέρουμε κι εμείς δεν έχουμε καμία αντίρρηση…
Ακόμα πιο ανατολικά βρίσκεται η Μιανμάρ, η οποία στα παιδικά μας χρόνια λεγόταν Βιρμανία. Εμείς, γιατί να προβληματιζόμαστε ή να ψάχνουμε τους λόγους που οδήγησαν στη μετονομασία αυτή; Μιανμάρ θέλετε; Μιανμάρ, θα σας αποκαλούμε… Δίδαγμα: με ό,τι όνομα μας συστηθεί κάποιος, με αυτό τον αποκαλούμε!
Κάπου στα Βαλκάνια (τι είν’ αυτό; Τρώγεται; …θα διερωτηθεί ο Αφρικανός από το Μπουρούντι, ο Ασιάτης από το Λάος, ο Νοτιοαμερικανός από την Παραγουάη ή ο Ινδονήσιος), εκεί όπου μια χώρα που λεγόταν Γιουγκοσλαβία, όταν διασπάστηκε, ξεπετάχτηκαν κάποια μικρότερα κρατίδια. Ένα απ’ αυτά, δήλωσε πως ονομάζεται Μακεδονία.
Όπως στα παραπάνω παραδείγματα, έτσι κι εδώ, 140 χώρες με τις οποίες συναλλάσσεται το γειτονικό μας κρατίδιο, την αναγνώρισαν με το Συνταγματικό της όνομα, δηλ. Δημοκρατία της Μακεδονίας, που είναι και «πιασάρικο» και εντυπωσιάζει. Βέβαια, η Ελλάδα θεωρώντας ότι το όνομα μας ανήκει από αρχαιοτάτων χρόνων, είχαν ένσταση κι έτσι η νέα μικρή δημοκρατία εγγράφτηκε στον ΟΗΕ με το χαρακτηρισμό (όχι όνομα) FYROM από τα αρχικά Former Yugoslav Republic Of Macedonia. To περίεργο είναι ότι ανάμεσα στα 193 μέλη του ΟΗΕ η FYROM δεν κατατάσσεται αλφαβητικά στο γράμμα F, λόγω αντίρρησης της γείτονος, ούτε και στο Μ, λόγω αντίρρησης της Ελλάδας, αλλά στο Τ (The Former Yugoslav Republic Of Macedonia).
Ακόμα, το όνομα Μακεδονία –κατά περίεργο τρόπο- είναι γνωστό και από τη γαστρονομία. Έτσι, σε όλη την Ευρώπη, αλλά και αλλού, η φρουτοσαλάτα είναι γνωστή ως macédoine de fruits, ενώ αυτό που εμείς ονομάζουμε «ρώσικη σαλάτα», στους ευρωπαϊκούς γαστρονομικούς καταλόγους ονομάζεται macédoine de legumes, δηλ. Μακεδονικά λαχανικά.
Από τα χρόνια του Μεγαλέξανδρου, η Μακεδονία ήταν γνωστή για την πανσπερμία των λαών της. Κι ακόμα, ένα σύνολο από ετερόκλητα και ανομοιογενή κείμενα, ονομάζεται macédoine littéraire. Το συμπέρασμα είναι ότι και το σημερινό πρόβλημα στην περιοχή, είναι μια τέλεια Μακεδονική … σαλάτα!
Στις συζητήσεις που γίνονται, αυτό που φαίνεται να συμφωνούν όλα τα κόμματα είναι να εξευρεθεί μια ονομασία, “erga omnes”, όπως λένε οι διπλωμάτες, δηλ. ονομασία κοινή «έναντι όλων». Ο θεός (της Ελλάδος) να βάλλει το χέρι του! Διότι, αν δεν το βάλλει, μετά από άλλα 25 χρόνια, (αν όχι πολύ σύντομα), η εικόνα θα είναι η εξής: Η FYROM θα είναι μέλος της ΕΕ, θα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, που ακόμα κι αν θα συνεχίσουμε τα veto, θα μας παρακάμψουν υπό το πρόσχημα μιας «ειδικής σύνδεσης».
Οπότε; Θα συναντιόμαστε στις συσκέψεις του ΝΑΤΟ, ή στο Ευροκοινοβούλιο και ενώ όλοι θα τους αποκαλούν Macedonia, εμείς θα αστυνομεύουμε την ονομασία τους, θα κάνουμε ενστάσεις για τη λάθος (κατά τη δική μας άποψη) προσφώνηση και θα αναλωνόμαστε να εξηγούμε στους άλλους τα ανεξήγητα, δηλ. πώς ξεκινήσαμε, από τη Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου κ.λπ. που δεν ενδιαφέρουν τους πιο πολλούς και ανάλογα με τη μεταδοτικότητα του εξηγούντος, θα εισπράττουμε –το πολύ- από ένα συγκαταβατικό νεύμα, έως ένα αδιάφορο ανασήκωμα των ώμων…
Έπειτα … πολύς λόγος και για τον αλυτρωτισμό, όπως αυτός εκφράζεται στο Σύνταγμά τους. Ίσως, κατά την ίδρυσή τους, ως κράτος, να γράφτηκαν σε στιγμές ενθουσιασμού, από ακραία στοιχεία της εποχής, διάφορα, όπως η Μακεδονία (τους) εκτείνεται ως τη Θεσσαλονίκη κ.λπ. Κάθε χώρα, «εν τη γενέσει» της, έχει ανάγκη από ένα μύθο …
Τι έχουμε να φοβηθούμε, εμείς η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων από ένα κρατίδιο των 2 εκατομμυρίων; Να φοβόμαστε την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων, το καταλαβαίνω… Εμείς, όταν λέμε για τη Βόρεια Ήπειρο, δεν εννοούμε ότι η νότια Αλβανία είναι … ελληνική; Όταν λέμε ότι «η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική», δεν εννοούμε ότι και η FYROM, μας ανήκει, μια που αποτελεί το 40% της Μακεδονίας, γεωγραφικά;
Όταν λέμε: «Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θα ‘ναι», για την Πόλη, τι εννοούμε; Δεν είναι όλες αυτές εκφράσεις αλυτρωτισμού – εκ μέρους μας; Κι έτσι προχωρούμε, κολλημένοι στην αρχαία ιστορία, με «γυρισμένη την πλάτη στο μέλλον», ξεχνώντας πως από τα χρόνια του Μεγαλέξαντρου έχουν παρεμβληθεί η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο και η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Λογαριάζουμε «χωρίς τον ξενοδόχο», με ουτοπιστικές θέσεις, όπως να ονομαστούν οι γείτονές μας Δακία, Παιονία, Βαρντάρσκα κ.λπ. Όλα αυτά, καθώς και η αναθεώρηση του Συντάγματός τους, είναι το ό,τι πιο ταπεινωτικό για ένα λαό• αν ήμασταν εμείς, θα είχαμε προ πολλού απαντήσει αρνητικά.
Ξεχνούμε ότι οι σημερινοί κάτοικοι της FYROM γεννήθηκαν η μεγάλωσαν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας (τους), ονομασία για την οποία όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις κώφευσαν, από το 1945, όσο αυτή ήταν κομμάτι της Γιουγκοσλαβίας. Το ίδιο και για τη «Μακεδονική» γλώσσα, για την οποία όταν γίνονταν συζητήσεις στη Νέα Υόρκη, 1992-94, η Ελλάδα δεν είχε συμμετάσχει με αντιπρόσωπό της. Λοιπόν;
Η σημαία τους, από το 1992 ως το 1995 ήταν ο Ήλιος της Βεργίνας. Μετά από τις πιέσεις μας, άλλαξε ώστε να μοιάζει με τη σημαία της Ιαπωνίας, πριν τον πόλεμο, αλλά με άλλα χρώματα! Αν μπορέσουμε να τους επιβάλλουμε και τις μάλλον ταπεινωτικές γι’ αυτούς και λυτρωτικές για μας αλλαγές στο Σύνταγμα και στην ονομασία της χώρας, θα είναι ένα μικρό ή μεγάλο πολιτικό θαύμα. Όσοι ντύνονται Έλβις Πρίσλεϋ, λατρεύουν το βασιλιά Έλβις.
Όσες κυρίες έκαναν το χτένισμα της Νταϊάνα, λάτρευαν την αδικοχαμένη πριγκίπισσα. Δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς να ταυτίσει το θαυμαστή με το ίνδαλμά του! Με το να θέλουν να ονομάζονται οι γείτονές μας, από το γεωγραφικό όνομα της περιοχής τους, κάποια… ψήγματα αγάπης θα έχουν κι αυτοί για τη χώρα τους και για τη Μακεδονία… Κι αν συμβιβαστούν σε ένα όνομα της αρεσκείας μας, τόσο το καλύτερο.
Είναι μια χώρα μικρή, από την οποία δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε, που ποτέ δεν μας προκάλεσε, που συναλλάσσεται οικονομικά με τη χώρα μας, που μας θαυμάζει και που σύντομα θα είναι σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ και εταίρος μας στην Ε.Ε., (είτε το θέλουμε, είτε όχι), ενώ εμείς υιοθετούμε σκληρές και άκαμπτες θέσεις εναντίον τους. Γιατί προσπαθούμε, επίμονα, να δημιουργήσουμε ένα κακό παρελθόν, μπροστά σε ένα προδιαγεγραμμένο και αμοιβαίου συμφέροντος μέλλον;