«Η πραγματικότητα δείχνει πως όσο λιγότερους ήρωες έχει μια χώρα, τόσο καλύτερα πορεύεται, διαχρονικά…». Αυτή ήταν η τελευταία πρόταση του προηγούμενου άρθρου του Εποχούμενου Περιπατητή, που αναφερόταν στην επέτειο από τη Μάχη της Κρήτης…
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι κάτι τέτοιο, ακούγεται σαν αιρετική διαπίστωση και μπορεί να προκαλεί σχόλια από πολλούς, καθώς και δικαιολογημένη αντίδραση.
Στο βάθος, όμως, η πρόταση δεν υπονοεί -με κανένα τρόπο- την τήρηση παθητικής στάσης σε οποιαδήποτε έξωθεν πρόκληση. Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Αυτή είναι η εξέταση της πορείας και η συνέχιση της ζωής σε χώρες, όπου τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς τα μεγεθυμένα πορτραίτα ηρώων, στους τοίχους των τάξεων του σχολείου (Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Φεραίος, Καραϊσκάκης κ.ά.), όπως συνέβη στους δικούς μας καιρούς. Παραδείγματα:
Ελβετία, η χώρα της σοκολάτας, των χιονισμένων κορυφών των Άλπεων, όπως το Μάτερχορν, των σουγιάδων που ονειρευόμασταν ως πρόσκοποι, η χώρα των ρολογιών ακριβείας. Είναι η χώρα με τις τέσσερις (4) επίσημες γλώσσες (γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και τα rhaeto-romantsch, μια γλώσσα με πλούσιες λατινικές ρίζες).
Επίσης, είναι η χώρα των Δημοψηφισμάτων, μόλις συγκεντρωθεί ένας αριθμός υπογραφών για ένα τρέχον ζήτημα. Είναι η χώρα της ουδετερότητας. Έχει να εμπλακεί σε πόλεμο πάνω από 200 χρόνια. Δεν είναι καν μέλος των Ηνωμένων Εθνών! Αυτό την καθιστά τόσο ουδέτερη, που σε όποιον περισσεύει το χρήμα, φροντίζει να το εναποθέσει εκεί και μάλιστα, αντί να εισπράττει τόκους, πληρώνει για φύλακτρα!!! Βέβαια, «το καλό κοστίζει».
Έτσι, η ζωή στην Ελβετία είναι από ακριβή… έως πανάκριβη και η τάξη σε όλους τους τομείς της ζωής από δημόσιες υπηρεσίες, ως τα μέσα μεταφοράς είναι υποδειγματική … έως εκνευριστική! Αντίθετα από εμάς, όπου οι «ώρες κοινής ησυχίας» είναι μια έννοια θολή, αμφιλεγόμενη και θεωρητικά –μόνο- ελεγχόμενη από τους αρμόδιους, όπου οι πολίτες πάσχουν από τα διανυκτερεύονται ξενυχτάδικα, ο κανονισμός μιας λαϊκής πολυκατοικίας, στην Ελβετία, απαγορεύει στον ένοικο να χρησιμοποιεί το … καζανάκιστην τουαλέτα, τη νύχτα –έτσι, ακριβώς- για να μην ενοχληθεί ο γείτονας! Με τα παραπάνω χαρακτηριστικά και «προσόντα», η Ελβετία συγκαταλέγεται στις τρεις πρώτες χώρες, με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο…
Παραμένει ένας λαϊκός θρύλος και ήρωας θεατρικού έργου του Σίλερ… Για να μη μείνουμε, όμως, με την απορία του τι έκανε αυτός ο μοναδικός ήρωας, που υπήρξε και δεν υπήρξε, αναφέρουμε: ήταν από τους καλύτερους τοξότες της εποχής του.
Ο νέος ηγεμόνας του τόπου (κάτι σαν δικτάτορας, δηλαδή), έστησε στη μέση της πλατείας, πάνω σ’ ένα στύλο, το καπέλο του και διαλάλησε, ότι όποιος περαστικός δεν σταματήσει να υποκλιθεί σ’ αυτό, θα εκτελείται… Ο Τέλλος δεν υποκλίθηκε και τον συνέλαβαν. Τότε, ο ηγεμόνας του είπε ότι θα μπορούσε να του χαρίσει τη ζωή, αν πετύχαινε από απόσταση, ένα μήλο τοποθετημένο πάνω στο κεφάλι του παιδιού του.
Ο Τέλλος σκόπευσε και πέτυχε το μήλο, άρα θεωρητικά έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος. Όμως, ο ηγεμόνας παρατήρησε ότι ο Τέλλος είχε δύο βέλη στη φαρέτρα του και ρώτησε τι χρειαζόταν το δεύτερο. Τότε, ο ήρωας του απάντησε πως, αν αποτύγχανε, το δεύτερο βέλος θα στόχευε το στήθος του ηγεμόνα. Αντί για ελευθερία, ο Τέλλος οδηγήθηκε στη φυλακή, αλλά στο δρόμο κατόρθωσε να δραπετεύσει και –τελικά- να σκοτώσει τον άδικο ηγεμόνα…
Και για να συνδεθούμε με τη Μάχη της Κρήτης, αναφέρουμε ότι για τους Ελβετούς πολίτες ισχύει η υποχρεωτική στράτευση. Στη διάρκεια του Β! Π.Π. οι δαπάνες για την άμυνα εξαπλασιάστηκαν και οι Ελβετοί επένδυσαν στο Αλπικό τοπίο της χώρας, με σήραγγες και άλλες υποδομές, που απέτρεψαν τους Γερμανούς να επιχειρήσουν εισβολή, σε μια χώρα με την πλειοψηφία του πληθυσμού να είναι γερμανόφωνοι, καθώς επίσης, ήσαν απασχολημένοι σε άλλα μέτωπα.
Κατά παρέκκλιση της ουδετερότητας, επέτρεψαν στους Γερμανούς και στους Ιταλούς να χρησιμοποιούν το σιδηροδρομικό τους δίκτυο και να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας…
Μια άλλη χώρα, που είναι σήμερα υπόδειγμα για την αγάπη και το σεβασμό της για το περιβάλλον, καθώς και για την εκπαίδευση και το υψηλό βιοτικό της επίπεδο, είναι η Δανία. Η χώρα είναι εύφορη και … επίπεδη. Πρέπει να μας ανακοινώσει ο ξεναγός ότι βρισκόμαστε στην ψηλότερη κορυφή της Δανίας, την κορυφή Møllehøj, (Μούλεχογ), για να το πιστέψουμε.
Κάτι σαν το λόφο του Φιλοπάππου (171 μ.). Σε ένα τέτοιο τοπίο, τι πόλεμος, τι άμυνα και τι ανταρτοπόλεμος να γίνει; Ο στρατός της ήταν υποτυπώδης, καθώς είχε συνάψει σύμφωνο μη επίθεσης με το Χίτλερ και δεν ήθελε να προκαλέσει. Αλλά και να ήθελε, τι να κάμει μια χώρα των 4,5 εκατομ. μπροστά στα 80 εκατομ. της Γερμανίας; Μετά απ’ αυτά, τι περιμένεις; …
Ήταν η πιο σύντομη κατάληψη χώρας στον Β! Π.Π. Ο συσχετισμός δυνάμεων ήταν συντριπτικός υπέρ της Γερμανίας. Ο Βασιλιάς Χριστιανός ο Ι΄, δύο ώρες μετά την κήρυξη του πολέμου, διέταξε την παράδοση της χώρας, «διεκδικώντας» κάποια δικαιώματα αυτονομίας … δηλ. για το «θεαθήναι». Την επομένη, έκανε βόλτα με το άλογό του στους δρόμους της Κοπεγχάγης. Άλλοι καιροί, άλλα μυαλά, άλλος κόσμος. Με τέτοιες προδιαγραφές, τι πόλεμος να γίνει και τι ήρωες να αναδειχθούν…
Κάποτε τέλειωσε ο πόλεμος και οι χώρες αυτές, μαζί με άλλες, που μπόρεσαν να παραμείνουν ουδέτερες, συνέχισαν την πορεία τους … «στη σωστή πλευρά της ιστορίας» (για να μην ξεχνιόμαστε), χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Ούτε θύματα, ούτε εμφύλιοι, χωρίς ήρωες, χωρίς στεφάνια και ηρώα για τους πεσόντες, χωρίς παρελάσεις … για να κλείσουμε, αναφέροντας ότι «μια θεωρία, επιβεβαιώνεται εκ του αποτελέσματος»… Έτσι, για να το συνδέσουμε με την αρχική φράση του άρθρου!!!