Η ταφή του ποιητή
Πιάνομε απόψε πένα και χαρτί
ποίημα να γράψομε για τον Ποιητή
Εκείνος κάτι προσπαθεί να πει
μα εμείς ξερά του γνέφομε «Σιωπή,
ξέρομε εμεις να γράφομε για Σένα»
Και έτσι χάνομε την επαφή
ο Ταπεινός οδεύει στην ταφή
χολή και λόγχη το μελάνι μας και η πένα
Γ. Λεμπιδάκη: «Ες αγοράν πλήθουσαν» 2015
Μεγάλη θλίψη, όπως και όσους τον γνώριζαν, με κατέλαβε όταν μου τηλεφώνησαν τη δυσάρεστη είδηση του θανάτου του καλού μου συμμαθητή στο «Παγκρήτιον Εκπαιδευτήριον» και αγαπητού μου φίλου Γιώργου. Συγκινήθηκα βαθύτατα καθώς θυμήθηκα τη μαθητική μας ζωή όταν δωδεκάχρονα παιδιά ρουφούσαμε σαν σφουγγάρια τη γνώση από τους εξαιρετικούς καθηγητές μας, τους εκλεκτούς συνεργάτες του κ. Νίκου Κοπιδάκη (διευθυντή του «Παγκρητίου Εκπαιδευτηρίου»).
Ο Γιώργος, άριστος μαθητής και ηθοποιός από τότε, ικανότητα που την αξιοποίησε αρκετά στα νεανικά του χρόνια ως φοιτητής της Νομικής Αθηνών, ήταν ένα ήσυχο, ευγενικό αλλά και δυναμικό αγόρι που ξεχώριζε.
Όταν στην ώριμή μας πια ηλικία συναντιόμασταν στις κοινές παρέες με χαρά μου διαπίστωνα κάθε φορά την έντονη προσωπικότητά του, τη θρησκευτική του ευλάβεια, την πνευματικότητά του που μαζί με την προσήνειά του και το γελαστό του πρόσωπο συνέθεταν έναν ξεχωριστό άνθρωπο.
Οι συζητήσεις μας ήταν πάντα υψηλού επιπέδου προβληματισμοί για φιλοσοφικά, υπαρξιακά, λογοτεχνικά κ.λ.π. θέματα και όχι ρηχές συνηθισμένες κουβέντες. Ζητούσε συχνά τη γνώμη μου για τα λογοτεχνήματά του, αλλά η ποιητική του διάνοια και η λογοτεχνική του επάρκεια ξεπερνούσε κατά πολύ τη δική μου, μάλλον, πιο επιφανειακή γνώση.
Θα ήθελα, πάντως, να σταθώ λίγο περισσότερο στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Δικηγορικός Σύλλογος Ηρακλείου και το Λύκειο Ελληνίδων πριν τέσσερα χρόνια , το 2016, για να τιμηθεί το έργο του, αναγνωρισμένο πια απ’ όλους, αλλά και να παρουσιαστεί η ποιητική του Συλλογή «Ες αγοράν πλήθουσαν».
Το ακροατήριο ήταν πυκνότατο στην αίθουσα της οδού Ανδρόγεω και έδειξε την αγάπη του και την αναγνώριση του έργου του. Οι παρουσιαστές ήταν εξαιρετικοί ομιλητές γιατί τον γνώριζαν και αποτύπωσαν πολύ εύστοχα τη λογοτεχνική του παραγωγή και ιδιαίτερα την προαναφερθείσα Συλλογή.
Στην Συλλογή του αυτή διακρίνει ο αναγνώστης επιρροές από την αρχαιομάθειά του (εξ ου και ο τίτλος της Συλλογής) αλλά και από νεότερους ποιητές π.χ. από τα αρχαιοπρεπή και ελεγειακά ποιήματα του Κάλβου, τα φιλοσοφικά και ερωτικά του Καβάφη και από τα μελαγχολικά του Καρυωτάκη.
Μ’ αυτές τις σκέψεις θα τον θυμάμαι πάντα και πιστεύω και όλοι εκείνοι που τον γνώρισαν.
Συλλυπούμαι θερμότατα την αφοσιωμένη σύζυγό του Βασιλεία και της εύχομαι την εξ ύψους παρηγορίαν.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
*Η Στέλλα Κουσκουμπεκάκη είναι φιλόλογος