Τις τελευταίες μέρες ήρθε για ψήφιση και εφαρμογή το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για οριζόντια φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών το οποίο ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και διαδηλώσεων, ειδικά στο χώρο της πρωτεύουσας. Ανάλογες ήταν οι δηλώσεις των εμπλεκομένων, φορολογουμένων και στελεχών του υπουργείου, με καλή θα έλεγα πρόθεση και από τις δύο πλευρές.
Όμως το κρίσιμο στοιχείο βρίσκεται αλλού! Σύμφωνα με δηλώσεις του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας, το ποσό της φοροδιαφυγής σε ετήσια βάση, ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισεκατομμυρίων ευρώ. Ένα δυσθεώρατο κυριολεκτικά ποσό, το οποίο εάν δηλωνόταν στην εφορία, οι φόροι του θα μπορούσαν να καλύψουν βασικές ανάγκες μερικών κρίσιμων για την κοινωνία υπουργείων, όπως επί παραδείγματι της Υγείας και της Παιδείας.
Όμως η υιοθέτησή του από την κυβέρνηση στην ουσία υπαινίσσεται ότι αδυνατεί, ή το πιθανότερο φοβάται, να φέρει στην καθημερινή πρακτική ένα άλλο σοβαρότερο, που είναι με απλά λόγια ένα δίκαιο και αποτελεσματικό σύστημα στο οποίο θα δηλώνονται όλα τα ποσά, με τα ανάλογα κίνητρα για όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές. Έτσι το επίσημο κράτος παραδέχεται μεν την γενόμενη φοροδιαφυγή και ταυτόχρονα ότι δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει, και αντί όλων αυτών απλώς βρίσκει την ευκολότερη λύση ενός πρόχειρου συμβιβασμού που θυμίζει κάποιες πτυχές της διαχείρισης περιπτέρου.
Με τον τρόπο αυτό και το κράτος κάτι εξοικονομεί, κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ δηλώνουν τα στελέχη του υπουργείου, οι φορολογούμενοι στην πλειονότητά τους παραδέχονται ότι φοροδιαφεύγουν και πληρώνουν κατιτί, αντί να δηλώνουν όσα κέρδισαν, οι φασαρίες και αντιρρήσεις και αντεγκλήσεις αποφεύγονται και όλα και όλοι συνεχίζουν την πορεία τους, όπως φυσικά και πριν, και το βασικότερο με τους φοροφυγάδες να συνεχίζουν την προτέρα συνήθεια τους εις βάρος όλων των υπόλοιπων πολιτών.
Δεν μπορώ να εικάσω, ούτε και να φαντασθώ ότι οι υπεύθυνοι του υπουργείου δεν γνωρίζουν αποτελεσματικότερες τακτικές, αν είναι δυνατόν! Απλώς φοβούνται το πολιτικό κόστος και προχωρούν με βήμα σημειωτόν και κυρίως παρατηρώντας και εξετάζοντας τις ανάλογες αντιδράσεις. Και έτσι όλα βαίνουν για όλους καλά!
Πριν από πολύ καιρό, στην πρώτη θητεία της κυβέρνησης, ακούσαμε για πανεπιστημιακή αστυνομία, η οποία όπως έλεγαν, εάν αντιμετωπίζει προβλήματα ασφάλειας στο εσωτερικό των πανεπιστημιακών σχολών απλώς θα καλεί την άλλη αστυνομία την ‘κανονική’. Παγκόσμια πρωτοτυπία ή ημίμετρο; Μάλλον κάτι άλλο, που εγγίζει δυστυχώς τα σύνορα επιθεώρησης! Λίγους μήνες πριν, ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Υγείας τα καινούργια κριτήρια επιλογής διοικητών στα νοσοκομεία της χώρας, τα οποία όπως ευελπιστούν θα εφαρμοστούν στην πράξη κάποια στιγμή.
Τα κριτήρια δηλώνουν οι κύριοι του εν λόγω υπουργείου θα είναι αντικειμενικά και ανοιχτά σε όλους τους ενδιαφερόμενους, αλλά στην τελική επιλογή θα προβαίνει ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός! Ας πούμε ότι όλα είναι ωραία μέχρις εδώ! Κανένας όμως δεν σκέφτηκε ότι κάπου υπάρχουν σχολές ειδικές στην διαχείριση νοσοκομείων στις οποίες θα μπορούσαν να κατευθυνθούν κάποια στελέχη όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών κομμάτων, ώστε να είναι ικανά να προφέρουν τις γνώσεις τους. Κι’ ακόμα δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται το σχετικό υπουργείο ότι τις τελευταίες δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις, από καταβολής ΕΣΥ, χρησιμοποιούν τους γιατρούς ωσάν εξιλαστήρια θύματα και εμπαίζουν το ιατρικό σώμα με όλα αυτά που όλοι γνωρίζουν.
Και τελικά ουδόλως φαίνεται να λαμβάνει υπ’ όψιν του ότι το σύστημα είναι τελειωμένο ως έχει, και έχει καταρρεύσει, και δεν έχει την τόλμη να βγει και να το δηλώσει δημοσίως. Στην ιατρική θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το κάθε ιατρικό πρόβλημα δεν απαιτεί συμπτωματική, αλλά αιτιολογική θεραπεία και αντιμετώπιση. Ο πυρετός μπορεί να πέσει με αντιπυρετικά για να το κάνω απλό και πιστευτό, αλλά οφείλεται κάπου αλλού και εκεί κυρίως πρέπει να στραφεί η προσοχή! Όλα τα άλλα είναι απλώς ημίμετρα! Ίσως σε δεδομένη στιγμή να αποκαλούνται μεταρρυθμίσεις, αλλά η ελληνική γλώσσα αρκετά συχνά είναι δύσκολη στην ερμηνεία της.
Ημίμετρα είναι όλα αυτά κύριοι! Ημίμετρα φοβισμένων πολιτικών! Αν ζούσε ο Τζίμης Πανούσης, σήμερα, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι δεν θα αναφωνούσε: «Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού/και τα μυαλά στα κάγκελα/του αόρατου εχθρού», αλλά το πιθανότερο, ‘ημίμετρα, ημίμετρα παντού’!
* Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής – συγγραφέας