Πολλή συζήτηση και ζυμώσεις γίνονται τους τελευταίους μήνες, θέσεις και αντιθέσεις διατυπώνονται, σχετικά με την ηγεσία της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης στη χώρα.
Και είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των υποψηφίων του χώρου να προβάλλουν τις ευγενείς φιλοδοξίες τους, για την ανάληψη της ηγεσίας στις επικείμενες εκλογές.
Έτσι, οι πολιτικοί φίλοι και τα μέλη βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα της επιλογής του αξιότερου, γιατί όλοι είναι, εν δυνάμει, άξιοι.
Εξαρχής πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι δύσκολο να ορίσουμε ποιος είναι εκείνος που μπορεί να θεωρείται καλός ηγέτης, ώστε να τύχει της επιλογής και εκλογής από τους ψηφοφόρους.
Για το πρόσωπο του καλού ηγέτη έχουν αναπτυχθεί αρκετές θεωρίες ως προς τα προσόντα και τις ιδιότητές του. Ήδη, από τον Πλάτωνα, έχει δοθεί το πορτρέτο του. Ο αρχαίος φιλόσοφος, έχοντας βιώσει την αρχή του Περικλή αλλά και των δημαγωγών, απαιτεί ο πολιτικός να είναι “μνήμων, ευμαθής, μεγαλοπρεπής, εύχαρις, φίλος τε και συγγενής αληθείας, δικαιοσύνης, ανδρείας, σωφροσύνης” (Πλάτων, 487a, 4-5).
Όλα τα παραπάνω θεωρούνται, καθ’ υπερβολήν, φυσικά προσόντα του ηγέτη μιας ιδανικής πολιτείας, κατά το σκεπτικό του Πλάτωνα.
Κατά τον προηγούμενο αλλά και κατά τον τρέχοντα αιώνα μας μελετητικά σκιαγραφείται ως ικανός ηγέτης εκείνος ο οποίος είναι σταθερός, ικανός να διαχειρίζεται τα εμφανιζόμενα προβλήματα, διαθέτει ικανότητα επικοινωνίας, έχει αξιοπιστία και ικανότητα να υλοποιήσει προγράμματα, επιλέγει άξιους συνεργάτες και αναθέτει ρόλους. Επιπλέον, διαθέτει θάρρος, στοχασμό, εξυπνάδα, ανάληψη πρωτοβουλιών, αντίληψη και πλατιά σκέψη.
Εκτός από τα παραπάνω φυσικά προσόντα του, ο ηγέτης χρειάζεται να διαθέτει παιδεία στην πνευματική φαρέτρα του, μέσα από την οποία να διαφαίνονται οι ικανότητές του σε θέματα πνευματικά, πολιτισμού και ανθρωπισμού, κατά την άσκηση των καθηκόντων του.
Πολλή συζήτηση γίνεται εσχάτως στη χώρα μας από υποψήφιους και πρόσωπα του πολιτικού περιβάλλοντός τους, απρεπώς, αν θα πρέπει ο συνυποψήφιός τους να έχει εμπειρία ως βουλευτής ή Υπουργός ή αν σήμερα ασκεί τα καθήκοντά του ως βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Εκ πρώτης όψεως, θα λέγαμε ότι η σχετική πολιτική εμπειρία είναι όντως απαραίτητη στην άσκηση των μελλοντικών καθηκόντων του ηγέτη. Το παραπάνω προσόν, βέβαια, μπορεί να ήταν ή να είναι αναγκαίο, όταν ο πολιτικός ηγέτης είχε να διαχειριστεί θέματα που αφορούσαν στα στενά πλαίσια και περιορίζονταν στον ορίζοντα του εθνικού κράτους.
Στην εποχή μας, και ειδικά στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο ορίζοντας ενός πολιτικού ηγέτη είναι μεν εθνικός, ξεπερνά όμως τα εθνικά σύνορα, διευρύνεται και απλώνεται ως τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της παγκόσμιας πολυπολιτισμικής κοινότητας.
Και αυτό ήδη εμπράκτως έχει αποδειχθεί με ηγέτες κρατών της Δυτικής Ευρώπης, οι οποίοι, χωρίς να είναι μέλη του Εθνικού Κοινοβουλίου των χωρών τους, διεκδίκησαν και ανέλαβαν την ηγεσία των κρατών τους. Είτε γιατί είχαν εμπειρία στο Ευρωκοινοβούλιο είτε γιατί μαθήτευσαν κοντά στην ηγεσία της παράταξής τους.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι ο ηγέτης ο καλός διαθέτει, εν δυνάμει, τα πλατωνικά προσόντα, αλλά και όσα επιτάσσουν οι καιροί του παγκόσμιου πια “χωριού”, καθώς και τα πορίσματα της επιστήμης για τον αρχηγό ενός σύγχρονου κόμματος, ως προς τον τρόπο οργάνωσης, διεύρυνσης, διοίκησης και λειτουργίας του.
Από τους υποψηφίους για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, σήμερα, ο Νίκος Ανδρουλάκης, αφενός μεν διαθέτει τα φυσικά και πνευματικά προσόντα του ηγέτη, αφετέρου έχει θητεύσει επτά χρόνια στην Ευρωβουλή και έχει φέρει εις πέρας θέματα όχι μόνο εθνικά αλλά και πανευρωπαϊκά, εισηγήθηκε λύσεις διεθνούς ενδιαφέροντος και πολιτικής.
Υπήρξε, επιπλέον, Γραμματέας της παράταξής του, έχει ασκηθεί στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της πλησίον των ηγετών της, αλλά και από την εμπειρία τους.
Και το κυριότερο, στην παράταξη παρέμεινε σταθερός, έναντι άλλων συνυποψηφίων διασπαστών της, ακόμη και σε καιρούς χαλεπούς, καιροσκοπισμού και λεηλασίας του χώρου.
Θα λέγαμε, λοιπόν, στους φίλους της σοσιαλδημοκρατίας ότι υπάρχει ηγέτης, ικανός να την ανανεώσει και να την οδηγήσει μπροστά, με όραμα στο μέλλον και στα πλαίσια της ανερχόμενης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
* Ο Αντώνης Σανουδάκης είναι επίτ. καθηγητής Ιστορίας, συγγραφέας