Στη γνωστή τραγωδία του Ευριπίδη, «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», η προς θυσία Ιφιγένεια στην Αυλίδα, ενώ ετοιμάζεται να θυσιαστεί για την πατρίδα προκειμένου να αποπλεύσει ο ελληνικός στόλος για την Τροία, σώζεται την τελευταία στιγμή.
Ο ρόλος αυτός της «Ιφιγένειας», μιας θνητής δηλαδή που προσφέρεται για θυσία στους θεούς προκειμένου να τους εξευμενίσει, σώζοντας μια κατάσταση, αλλά που στο τέλος σώζεται και η ίδια, έχει δώσει «ιδέες» για βολικά σενάρια και σε σύγχρονες τραγωδίες, μικρές ή μεγάλες, οι περισσότερες από τις οποίες διαδραματίζονται στο χώρο της πολιτικής.
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και ως «Ιφιγένειες», τους «αναλώσιμους» πολιτικούς που κατά καιρούς οδηγούνται την κατάλληλη στιγμή στο «βωμό της εξιλέωσης», προκειμένου να γλυτώσουν τα χειρότερα κάποιοι άλλοι «κρατούντες» που βρίσκονται πάνω από αυτούς.Η «θυσίες των αναλώσιμων» πολιτικών αναπαρίστανται συνήθως με τις παραιτήσεις τους. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις αυτές δεν παραιτούνται οι ίδιοι, αλλά τους εξαναγκάζουν σε παραίτηση οι «κρατούντες».
Τι να κάνουν όμως κι εκείνοι, θα πρέπει να πειθαρχήσουν, αλλιώς θα τους φάει η κομματική «μαρμάγκα»! Και η Ιφιγένεια στην Αυλίδα δεν πήγε με χαρά στο βωμό του θυσιαστηρίου, αλλά την οδήγησαν άλλοι εκεί… Μετά και την καταψήφιση της πρόσφατης πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης από την ολομέλεια του κοινοβουλίου μας, η πολιτική μας ζωή συνεχίζεται και πάλι κανονικά και όλα βαίνουν καλώς σε τούτο τον τόπο!
Όλα όσα ακούστηκαν στη Βουλή κατά την τριήμερη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας, ήταν ασύστολα ψεύδη, συκοφαντίες και θεωρίες συνομωσίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Μόνο η πλευρά της κυβέρνησης διαισθάνθηκε τον πραγματικό κίνδυνο. Την τεράστια απειλή δηλαδή από τα μεγάλα οργανωμένα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα του τόπου, που αφού πρώτα διεπλάκησαν με το ΠΑΣΟΚ, επιτέθηκαν στη συνέχεια με σφοδρότητα κατά της κυβέρνησης με σκοπό να την «ρίξουν» και να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα! Ευτυχώς όμως η κυβέρνηση άντεξε, η δημοκρατίας μας νίκησε και η χώρα είναι τώρα πιο σταθερή από ποτέ!
Όσο για τα «μπαγιάτικα Τέμπη» και τις ευθύνες που «μπαζώθηκαν» κι αυτές μαζί με τα ενοχοποιητικά στοιχεία του τόπου της τραγωδίας, τα είπε όλα ο ανεκδιήγητος υπουργός Δικαιοσύνης: «Όσοι μιλούν ακόμα για μπάζωμα (δηλαδή το 80% του ελληνικού λαού), είναι για τα μπάζα». Η κυβέρνηση πάντως προσβλέπει στη λήθη, ενθυμούμενη τα λόγια ενός αείμνηστου πρώην πρωθυπουργού της χώρας, σπλάχνο της συντηρητικής παράταξης – που ίσως να γνώριζε κάτι παραπάνω – ότι «σε λίγα χρόνια δεν θα θυμάται κανένας τίποτα!».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αμέσως μετά την καταψήφιση της πρότασης μομφής, έσπευσε να διαβεβαιώσει τους Έλληνες ότι, η δημοκρατία μας που συμπληρώνει φέτος 50 χρόνια, είναι τώρα πιο ισχυρή από ποτέ και ότι εγγυάται μαζί με την κυβέρνηση την πορεία της χώρας προς τα εμπρός. Είπε όμως και κάτι άλλο ο κ. Μαρινάκης. Συγκρίνοντας το δικό του κόμμα με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, αναγνώρισε την υπεροχή του δικού του πολιτικού χώρου σε θέματα ευθιξίας. «Εμείς, όταν κάνουμε κάποιο λάθος έχουμε το θάρρος και παραιτούμαστε», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Πράγματι αυτό ισχύει και παρά-ισχύει, σε βαθμό μάλιστα που εύλογα αναρωτιόμαστε: Είτε τα λάθη που γίνονται από αυτήν την πλευρά είναι πάρα πολλά, είτε ο δρόμος της παραίτησης, αποτελεί πλέον τακτική αποποίησης ουσιαστικότερων ευθυνών για την κυβερνητική παράταξη; Γιατί οι παραιτήσεις είναι ανεξήγητα πάρα πολλές! Έχουμε και λέμε: Ας ξεκινήσουμε από τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις με δύο ηχηρές αποχωρήσεις, «αναλώσιμων» του Μαξίμου και στενών συνεργατών του πρωθυπουργού. Αναφερόμαστε βεβαίως στις παραιτήσεις του υπουργού Επικρατείας κ. Σ. Παπασταύρου και του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Γ. Μπρατάκου, που υποβλήθηκαν προς τον πρωθυπουργό και έγιναν άμεσα αποδεκτές, λίγα μόλις λεπτά πριν από την ομιλία του τελευταίου στη βουλή για την πρόταση δυσπιστίας.
Οι παραιτήσεις ήρθαν ως συνέπεια της αποκάλυψης πως, το βράδυ της Κυριακής οι δύο στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού βρέθηκαν σε κοινωνική εκδήλωση του επιχειρηματία Ευάγγελου Μαρινάκη, ενώ είχε προηγηθεί το δημοσίευμα του «Βήματος», το οποίο είχε προκαλέσει ουσιαστικά και την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης. Ναι, καλά διαβάσατε! Οι στενότεροι συνεργάτες του πρωθυπουργού, αγνοώντας μάλλον ότι «σήμερα κυβερνά ο κυρίαρχος λαός και όχι τα φουσκωμένα πορτοφόλια», όπως δήλωνε αργότερα ο πρωθυπουργός τους από το βήμα της Βουλής, παρευρέθηκαν – προφανώς εν γνώσει του κ. Μητσοτάκη – σε εκδήλωση «του εκδότη και μεγαλοεπιχειρηματία, που έχει πολιτικές βλέψεις» και προκλήθηκε από τον ίδιο τον πρόεδρο της κυβέρνησης «να εμφανιστεί ανοιχτά».
Δηλαδή, ο «εντολέας» θυσίασε τους «αγγελιοφόρους» του για να μην σπιλωθεί ο ίδιος. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι, ο κ. Μπρατάκος αντικατέστησε τον ανιψιό του πρωθυπουργού κ. Γρηγόρη Δημητριάδη το καλοκαίρι του 2022, όταν ο δεύτερος «θυσιάστηκε» στο «βωμό των παράνομων παρακολουθήσεων», άλλη μια υπόθεση που μάλλον κανένας δεν θυμάται σήμερα… Κατά την αντιπολίτευση, η «τακτική των παραιτήσεων» στην κυβέρνηση, επιβεβαιώνει την πάγια τακτική του πρωθυπουργού να μεταθέτει τις ευθύνες στους εξ απορρήτων του, όταν βρίσκεται ο ίδιος έκθετος.
Έτσι, με μία κίνηση «ματ» την κατάλληλη στιγμή τους μετατρέπει σε «Ιφιγένειες» εν τη… «αυλή» του. Μόνο ένας πολιτικός άνδρας φαίνεται να κρατά σφιχτά στα χέρια του «το σκήπτρο της ασυλίας» και χαίρει άκρας προστασίας από τον πρωθυπουργό, ως «ιερή αγελάδα» της παράταξης. Ο Κώστας Αχιλλέα Καραμανλής, ο οποίος μάλιστα καταχειροκροτήθηκε στη Βουλή από τους βουλευτές του κόμματός του… Λίγες μέρες νωρίτερα από το «σκάνδαλο της μονταζιέρας», θυσιάστηκαν στον «βωμό» του «σκανδάλου της διαρροής» των προσωπικών δεδομένων των αποδήμων Ελλήνων από το υπουργείο Εσωτερικών προς την ευρωβουλευτή της ΝΔ κ. Ασημακοπούλου, η κ. Ασημακοπούλου, ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΣ και ο γραμματέας αποδήμων της ΝΔ, μεταθέτοντας πάλι τις πολιτικές ευθύνες από την πολιτική προϊστάμενο του ΥΠΕΣ κ. Κεραμέως – που διαθέτει επίσης το χάρισμα της ασυλίας στην Δεξιά παράταξη – προς τους «αναλώσιμους» θυσιασθέντες δεύτερης και τρίτης γραμμής.
Να θυμηθούμε όμως επίσης ότι και στο (ξεχασμένο) σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου στην Ελλάδα της Ευρωζώνης, βρέθηκε παρακολουθούμενο το μισό υπουργικό συμβούλιο και ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, δεν έγινε απολύτως τίποτα. Αντί να έχουμε απαντήσεις για το μέγιστο αυτό σκάνδαλο, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έβαλε στο στόχαστρο τον Πρόεδρο της ΑΔΑΕ τον κ. Ράμμο, γιατί απλά έκανε τη δουλειά του, αλλάζοντας τη σύνθεση της ΑΔΑΕ, λίγο πριν από τη συνεδρίαση που θα εξέταζε τις ευθύνες, τόσο της ΕΥΠ, όσο και της κυβέρνησης. Στις παραπάνω «θυσίες» θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και δύο κρυφές παραιτήσεις που σχετίζονται άμεσα με το έγκλημα στα Τέμπη. Η μία αφορά την Ουρανία Σαγιάκου, που ορίστηκε αντιπρόεδρος του ΟΣΕ μετά το δυστύχημα στα Τέμπη και η άλλη τον Αθανάσιο Μπίνη, πρόεδρο του Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων.
Και οι δύο παραιτήθηκαν χωρίς να γνωρίζουμε τους λόγους των παραιτήσεων. Όλα αυτά τα πολιτικά τερτίπια αποποίησης ευθυνών δεν υποτιμούν μόνο την νοημοσύνη μας, αλλά και την ίδια την δημοκρατία μας, που την θυμήθηκαν όλοι τώρα ξαφνικά στην επέτειο των 50 χρόνων της και την επικαλούνται στις αντεγκλήσεις τους. Η είδηση όμως των ημερών δεν είναι ούτε η «δυσπιστία», ούτε τα «μπαζώματα», ούτε οι «μονταζιέρες». Η είδηση που ενδιαφέρει πραγματικά τον κόσμο είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 780 στα 830 ευρώ μικτά, ήτοι από τα 667 στα 706 καθαρά. Δηλαδή 39 ολόκληρα ευρώ περισσότερα, όσο περίπου κοστίζει και μία καθημερινή επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ.
Όσο για τις πρόσφατες παραιτήσεις, το «ξήλωμα» βγήκε απ’ τον «παράδεισο» του Μαξίμου, αλλά κανένας δεν γνωρίζει τίποτα. Ο Μπρατάκος κοιτούσε τον Παπασταύρου… «που κοιτούσε την Γιαδικιάρογλου, που κοιτούσε την Πετροπούλου, που κοιτούσε την Πετροβασίλη»…