Ο πρώτος «κύβος» ερρίφθη στα Σκόπια! Η Βουλή της ΠΓΔΜ άλλαξε το συνταγματικό όνομα της χώρας από «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας». Από την ολομέλεια της ίδιας Βουλής πέρασαν, με αυξημένη μάλιστα πλειοψηφία 81 θετικών ψήφων και άλλες τρεις συνταγματικές τροπολογίες, αλλά και ο εφαρμοστικός νόμος, όπως ακριβώς προέβλεπε η Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ αμέσως μετά την υπερψήφιση της συμφωνίας, ανάρτησε στο Twitter (πού αλλού;) πως «είναι περήφανος που βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Σημείωσε μάλιστα με νόημα: «Εμείς αποδείξαμε ότι είμαστε Ευρωπαίοι όχι μόνο στη γεωγραφία, αλλά και στις αξίες μας».
Ο έτερος «κύβος» αναμένεται να ριφθεί στην Αθήνα! Αυτός μάλιστα θα είναι και ο μοιραίος για την επικύρωση ή την ακύρωση της όλης Συμφωνίας.
Ο πρωθυπουργός της χώρας, ως ένας εκ των πρωταγωνιστών της Συμφωνίας των Πρεσπών, εμφανίζεται σταθερά προσηλωμένος στον στόχο του που δεν είναι άλλος από την υλοποίηση της Συμφωνίας με κάθε τρόπο! Το έχει δηλώσει άλλωστε και δημόσια ότι πρόκειται για την κορυφαία σημαντική στιγμή της πολιτικής του καριέρας.
Από την άλλη πλευρά, στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, υπακούοντας στα εθνικιστικά κελεύσματα των ενοίκων -και ιδιοκτητών πλέον- του «ρετιρέ» της «γαλάζιας πολυκατοικίας», εγκαταλείπουν τώρα άρον-άρον την λεγόμενη «ελληνική εθνική γραμμή του 2007-2018» που εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και την τότε υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη και αφορούσε στην διεκδίκηση μιας ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα ίσχυε έναντι όλων!
Ο κυριότερος λόγος που το Μακεδονικό ζήτημα παραμένει άλυτο, σχεδόν για τριάντα χρόνια, οφείλεται στο γεγονός πως οι εθνολαϊκιστές που έκαναν διαχρονικά αισθητή την παρουσία τους και στις δυο χώρες, εμπόδιζαν αλλά και ακύρωναν κάθε φιλότιμη προσπάθεια εξεύρεσης λύσης που κατά καιρούς εμφανίζονταν.
Η τελευταία Συμφωνία πάντως, όσον αφορά τουλάχιστον την ελληνική πλευρά, έχει μια ιδιαιτερότητα: Μπορεί μεν μπροστά στα «μαρμαρένια αλώνια» των τηλεοπτικών πάνελ να χρησιμοποιείται από κάποιους, ως «παντιέρα» κομματικού καιροσκοπισμού με «πατριωτικό περιτύλιγμα», όμως στο παρασκήνιο της πολιτικής αρένας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά:
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι η Συμφωνία που όλοι κατά βάθος επιθυμούν να επικυρωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο! Ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Πρώτη απ’ όλους βέβαια η κυβέρνηση, όπως είναι φυσικό και εργάζεται σθεναρά για να το πετύχει, με όλες τις δυσκολίες που της δημιούργησε το πρόσφατο συναινετικό «διαζύγιο» με τον μέχρι πρότινος κυβερνητικό της εταίρο!
Μετά έρχεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση που επιθυμεί, τόσο όσο τουλάχιστον και η κυβέρνηση την επικύρωσή της, αλλά χωρίς να χρεωθεί η ίδια το πολιτικό κόστος.
Φαντάζεστε να μην δοθεί η ψήφος εμπιστοσύνης προς την παρούσα κυβέρνηση και να διενεργηθούν οι εκλογές πριν από την κύρωση της Συμφωνίας;
Φαντάζεστε τον κύριο Μητσοτάκη να κερδίσει τις εκλογές αυτές και να κληθεί ό ίδιος στη συνέχεια να επικυρώσει ή να ακυρώσει την Συμφωνία;
Μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολή θα είναι τότε η θέση του προέδρου της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κρατώντας πλέον την «καυτή πατάτα» στα χέρια του, έχοντας απέναντί του τον ξένο παράγοντα, τον επικαλούμενο ευρωπαϊκό του προσανατολισμό, το αδελφό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, αλλά και την ελληνική κοινωνία που θα απαιτεί συνέπεια και συνέχεια λόγων και πράξεων;
Εκείνος πάντως, ούτε που θα ήθελε καν να το διανοηθεί!
Ακολουθούν τα κόμματα της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης, που χωρίς την επικύρωση της εν λόγω Συμφωνίας, δεν θα είχαν να αδράξουν της ευκαιρίας της προεκλογικής τους ηρωοποίησης ως όψιμοι «Μακεδονομάχοι», σώζοντας οτιδήποτε αν σώζεται, από τα ήδη πενιχρά μονοψήφια δημοσκοπικά τους ποσοστά!
Εκείνο που θα πρέπει να αναλογιστούν οι Έλληνες βουλευτές την συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι η τεράστια ιστορική ευθύνη που αναλογεί στον καθένα τους από τη στάση και τη θέση που θα κρατήσουν. Η όποια απόφασή τους θα αποτελέσει αναμφίβολα καταγεγραμμένη ιστορική πράξη μείζονος σημασίας για το μέλλον της χώρας μας, αλλά και για την θέση και τον ρόλο της στην περιοχή.
Είναι η κορυφαία στιγμή που καλούμαστε ως έθνος να αποφασίσουμε αν πραγματικά επιθυμούμε να επιλυθεί το χρονίζον «Μακεδονικό» ζήτημα, με ειλικρινές αίσθημα πατριωτισμού αλλά και με τον απαιτούμενο ρεαλισμό ή να συνεχίσει αυτό να παραμένει άλυτο.
Αν θα αξιοποιήσουμε την ευκαιρία που μας δίνεται τώρα να βρεθούμε από την ίδια πλευρά της ιστορίας με τους βόρειους γείτονές μας, υποστηρίζοντας ειρηνικά τα κοινά οικονομικά, εμπορικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα των δύο λαών.
Αν θα τολμήσουμε να οδηγήσουμε την Ελλάδα στο μέλλον της συν-ανάπτυξης των Βαλκανίων, σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει και εξελίσσεται ή αν θα την αφήσουμε να βυθίζεται σε μια ανώφελη και αναίτια εσωστρέφεια και απομόνωση.
Ιδού οι… Πρέσπες!