Την είχαμε δώσει την υπόσχεση στα παιδιά που ζωγράφιζαν δίπλα στη θάλασσα.
Οι καμβάδες με τα επτά προβατάκια θα στολίσουν τα δωμάτια των παιδιών στην Παιδοαιματολογική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου.
Μαζέψαμε τους πολύχρωμους καμβάδες πήραμε και άλλα ζωάκια με τη μορφή μπισκότου και ζαχαρόπαστας πακεταρισμένα σε διάφανο σελοφάν και πήγαμε εκεί που κατοικούν οι δυνατοί αυτής της ζωής. Οι δυνατοί που ξεχωρίζουν από τις αντοχές τους και τους ισχυρούς δεσμούς της υπομονής!
Ευχόμασταν κάνεις να μην ήταν εκεί, κάνεις να μη μας ανοίξει, να λείπουν όλοι σε θάλασσες και ήλιους και ασπρογάλαζά νησιά, παιδιά και νοσηλευτές.
Τόσα έχει καταφέρει ο άνθρωπος, κοιτάει τα άστρα με το μεταφυσικό τηλεσκόπιο James Webb δισεκατομμύρια χρόνια πίσω και δεν μπορεί τα τραυματισμένα αστέρια αυτής της γης να γιάνει,να τα ξαναστείλει πίσω ατόφια στους επίγειους ουρανούς τους;
Εκεί ήταν στο Β’ κτίριο της Παιδοαιματολογικής με παιδιά νοσηλευτές και γιατρούς να ζουν και να χαμογελάνε σε μια κανονικότητα ίδια με τη δική μας και τόσο κοντινή που αυτό το τηλεσκόπιο με τις υπερφυσικές δυνάμεις δεν μπορεί να δει.
Επισκεφτήκαμε τα δωμάτια των παιδιών και τα αφήναμε να επιλέξουν ποιο από τα προβατάκια θα στολίσει το δωμάτιο τους, ποιο ζαχαρωτό θα τα κάνει να χαμογελάσουν πιο πολύ.
Τα κρατήσαμε αυτά τα εύθραυστα χαμόγελα διαθέσιμα για την επιστροφή.
Ποτέ δεν φεύγεις ίδιος από το σπίτι των δυνατών, ένα σφίξιμο στο στομάχι έχει σερβιριστεί στο σώμα σου και μια προσευχή στα χείλη και τότε βγάζεις εκείνα τα εύθραυστα χαμόγελα τα διαθέσιμα για την επιστροφή… και χαλαρώνει το σφίξιμο και δυναμώνει η προσευχή.
Κι εσύ μέσα από την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης βάζεις το χέρι σου στο ευαγγέλιο της ζωής σου και υπόσχεσαι ότι δε θα γκρινιάζεις στα παιδιά σου για τα παπούτσια που αφήνουν στο σαλόνι, για το καπάκι της οδοντόκρεμας που χάνουν.
Υπόσχεσαι ότι μόνο ευγνωμοσύνη θα νιώθεις για όλα αυτά τα ασήμαντα τα μικρά και τα τόσο σπουδαία τελικά.
Και σα δεύτερη φωνή επαναλαμβάνεις τα λόγια που άκουγες την μητέρα σου να ψιθυρίζει κάθε βράδυ, κάθε βράδυ στην προσευχή της.
“Να είναι καλά όλου του κόσμου τα παιδιά και εμένα τα παιδιά μου”.
Όλου του κόσμου τα παιδιά!
Όλου του κόσμου τα παιδιά!
Από σήμερα τα επτά περίεργα προβατάκια του παραμυθιού “Ο Ορφέας και το Φεγγαρωμεγάλωμα “ με φράουλες, φωτογραφικές μηχανές που χορεύουν χιπ χοπ και κόβουν αστέρια, συντροφεύουν παιδιά ,γονείς,γιατρούς και νοσηλευτές στο σπουδαίο αγώνα τους.
Με αυτήν την επίσκεψη τηρήσαμε την υπόσχεση που έδωσε ο Π.Σ.Καμινίων ,ο κ. Βαγγέλης Παπαγγελής και η κ.Μαρία Φραγκούλη στα παιδιά που ζωγράφισαν στο Φεστιβάλ “ Τα Καραβόλια”.
Ευχαριστούμε θερμά την κ. Ευτυχία Στειακάκη που μας επέτρεψε να μοιράσουμε χρώματα χαμόγελα και ευχές!