Αναφερθήκαμε πολλάκις, ότι ετούτη η κυβέρνηση ανέβηκε στην εξουσία έχοντας κατά νου και μοιράζοντας πολλές ελπίδες στους πολίτες της χώρας. Το ίδιο, απ’ όσο θυμάμαι, ισχύει και για την νεοεκλεγείσα δημοτική αρχή, σε κάθε μικρή ή μεγαλύτερη πόλη.
Μια απ’ αυτές ήταν η έμμεση, φυσικά, αναφορά στη νομιμότητα όλων, έστω των περισσότερων, σε στοιχειώδεις νόμους και αρχές, όπως αυτές γίνονται αντιληπτές από τον μέσο και σώφρονα πολίτη. Υποσχέθηκε την τήρηση των βασικών αρχών συμπεριφοράς απέναντι σε κτήρια που βρίσκονταν υπό κατάληψη, μια έκφραση ομολογουμένως εντυπωσιακή η οποία βρίσκεται στα χείλη πολλών Ελλήνων για δεκαετίες, στους δρόμους, σε πλατείες, σε παράδρομους, κοκ.
Από τις μέχρις τώρα επιτυχίες τους θα μπορούσαμε σε γενικές γραμμές να είμαστε ευχαριστημένοι. Όμως ένα σεβαστό ποσοστό κατοίκων στην καθημερινή πρακτική, βιώνουν άλλα προβλήματα. Τα τελευταία, στην πλειονότητα των περιπτώσεων αφορούν την παραβατική συμπεριφορά συμπολιτών οι οποίοι αδιαφορούν προκλητικά για ορισμένες στοιχειώδεις υποχρεώσεις απέναντι στους συνανθρώπους τους, και ειδικά πάνω στο δύστροπο κυκλοφορικό πρόβλημα που ταλανίζει πολλούς.
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι έχει πάψει να ενοχλεί αισθητικά σχεδόν την πλειονότητα των πολιτών. Αναφέρομαι στο πάρκινγκ των αυτοκινήτων και δικύκλων σε σημεία όπου επιθυμεί ο κάθε κάτοχος και οδηγός, σε πεζοδρόμια, εισόδους και εξόδους χώρων, γωνίες δρόμων και τόσα άλλα μέρη, αδιαφορώντας στην ουσία για τα παράπλευρα προβλήματα που μάλλον θα προκαλέσει και μάλιστα σύντομα.
Οι δρόμοι των πόλων, και εν προκειμένω του Ηρακλείου, είναι γεμάτοι από πινακίδες που αφορούν την κυκλοφορική συμπεριφορά των οδηγών μέσα στην πόλη. Δυστυχώς ουδείς ακολουθεί τους σχετικούς νόμους!
Είναι λυπηρό να βλέπει ο πεζός που προσπαθεί να περάσει ένα μέρος να βρίσκεται αυτοκίνητο παράνομα παρκαρισμένο, ή ένα αστικό λεωφορείο να αδυνατεί να γυρίσει την πορεία του σε ένα σταυροδρόμι. Το πρόβλημα φυσικά έχει μεγαλύτερη ισχύ για τους αναξιοπαθούντες, για οποιοδήποτε λόγο και αιτία, όπως και για τους ηλικιωμένους συμπολίτες μας.
Ειδικότερα τις νυχτερινές ώρες, η κατάσταση εκτραχύνεται έτι περαιτέρω. Κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι έχουν ασχοληθεί φιλότιμα με το φαινόμενο έως τώρα, αλλά οι όποιες προσπάθειες έγιναν κατά καιρούς δεν απέδωσαν σε μακροχρόνια βάση, όπως γίνεται άλλωστε και με τα υπόλοιπα μέτρα, τα οποία αμέσως μετά από λίγο χρονικό διάστημα, ατονούν και ξεχνιούνται απ’ όλους παντελώς, δυστυχώς.
Φυσικά είναι δύσκολο να δρομολογηθεί κάποιου είδους μορφή πολιτισμού και κουλτούρας σε όσους προβαίνουν σε σχετικές παραβάσεις ή να υποκαταστήσουν αναδρομικά όσα έπρεπε, ήδη, να έχει πράξει κάποτε η οικογένειά τους, με αποτέλεσμα η ‘κουλτούρα του πεντάλεπτου’, έτσι ισχυρίζονται οι παρανομούντες, να ζει και να βασιλεύει, ανεξέλεγκτη!
Οι Κινέζοι είχαν μια σοφή παροιμία σύμφωνα με την οποία εάν, ως κοινωνία, επιθυμούμε απτά αποτελέσματα σε αυτό τον τομέα, πρέπει να αρχίσουμε τώρα και να περιμένουμε τρεις γενιές, οπότε κι η όλη συζήτηση είναι και φαντάζει άνευ νοήματος για έναν λαό που αρέσκεται σε άμεσες λύσεις συναισθηματικού χαρακτήρα, και το σπουδαιότερο χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που θα διαρκεί.
Η πόλη που εμείς ζούμε, είναι γεμάτη από μισοκαταστραμμένες πινακίδες, άλλες γερμένες σε κάποιο βαθμό, άλλες να θυμίζουν άλλα πράγματα, άλλες με δυσνόητες οδηγίες για πεζούς και οδηγούς. Κι ακόμα, μισοκαταστραμμένα πεζοδρόμια γεμάτα λακκούβες, κάπου ανύπαρκτα, και όλα εκείνα που όλοι γνωρίζουμε.
Και βέβαια για όλα αυτά δεν ευθύνεται αποκλειστικώς η δημοτική αρχή, ας είμαστε τουλάχιστον δίκαιοι. Αλήθεια, σκέφτηκαν ποτέ οι υπεύθυνοι της πολεοδομίας, του Δήμου, της Τροχαίας, οι όποιοι υπεύθυνοι τέλος πάντων, μήπως θα ήταν καλύτερα να τις ξύλωναν παντελώς;
Τουλάχιστον θα μείωναν το κόστος από τη δημιουργία τους από τη μια μεριά, και από την άλλη δεν θα ενοχλούσαν αισθητικά μερικούς στους οποίους έχει απομείνει και υπάρχει ακόμα κάποια σπίθα ωραίου και στοιχειώδους νομιμότητας!