Σύμφωνα με το μύθο, για να καταφέρει ο Περσέας να θανατώσει τη Μέδουσα, το τρομερό τέρας με τις μπούκλες-φίδια, δεν έπρεπε να την κοιτάξει κατάματα, γιατί αν το έκανε θα γινόταν πέτρα. Έτσι, χρησιμοποίησε την θεόσταλτη ασπίδα του, ως καθρέπτη. Όταν κατάφερε να τη σκοτώσει, αναδύθηκε από το θάνατο αυτό, το λευκό, φτερωτό άλογο, ο Πήγασος.
Οι μπούκλες της Μέδουσας υποδηλώνουν τα αρνητικά συναισθήματα.
Οι μπούκλες είναι πολλές, έτσι, τα αρνητικά συναισθήματα είναι πολλαπλά: θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.
Αν κοιτάξουμε το τέρας κατάματα, αν δηλαδή ταυτιστούμε με αυτά, αν τους δώσουμε το τιμόνι του εαυτού μας, τότε ο νους μας πετρώνει και δεν μπορεί να λειτουργήσει, γιατί δε μπορεί να σκεφτεί καθαρά.
Σίγουρα, θα έχετε όλοι παρατηρήσει πόσο διαφοροποιείται η σκέψη μας και κατά συνέπεια η συμπεριφορά μας, υπό την επίδραση των αρνητικών συναισθημάτων.
Έτσι, ο θυμός που προκύπτει από την αντιπαράθεση ή τα παράπονα δεν μας αφήνει να δούμε τη θετική πλευρά των άλλων, ούτε το δικό μας μερίδιο ευθύνης. Η σκέψη μας εγκλωβίζεται μέσα στο θυμό και δεν μπορεί να κινηθεί πέρα από αυτόν.
Με τον ίδιο τρόπο πετρώνει η σκέψη μας, από το μαύρο πέπλο της θλίψης, και μπορεί να παράγει μόνο μαύρες σκέψεις. Αντίστοιχα στενεύει τους ορίζοντές μας και ο φόβος, και δεν μας αφήνει να κινηθούμε εσωτερικά και να δούμε μια διαφορετική προοπτική.
Ο Περσέας θανάτωσε τη Μέδουσα βλέποντας την μέσα από κάτοπτρο, συμβολισμός που υποδηλώνει ότι για να νικήσουμε στη δύσκολη πάλη ενάντια στα αρνητικά συναισθήματα χρειάζεται να τα παρατηρήσουμε, να αποστασιοποιηθούμε, να μην ταυτιζόμαστε και να μην λειτουργούμε μέσα από αυτά.
Έρχονται στο εσωτερικό μας πεδίο σαν κύματα, αλλά δεν είμαστε εμείς. Έτσι, θα αποδεχτούμε την πιθανότητα να αρχίσουμε να λειτουργούμε με ένα τρόπο διαφορετικό, χωρίς να επαναλαμβάνουμε τα ίδια παράπονα, τους ίδιους φόβους, κ.λπ., να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε επιλογή, ότι μπορούμε να αντιδράσουμε συναισθηματικά με τρόπο διαφορετικό.
Απελευθερώνοντας τον εαυτό μας από την αυτόματη επανάληψη των αρνητικών συναισθημάτων, αναδύεται εσωτερικά ο λευκός φτερωτός Πήγασος.
Τα φτερά υποδηλώνουν τη δυνατότητα εξύψωσης, εσωτερικής αναβάθμισης, ένα είδος κάθετης ανέλιξης στην κλίμακα του Είναι. Το λευκό συμβολίζει την αγνότητα, την απουσία μόλυνσης από τη ρυπαρότητα των αρνητικών συναισθημάτων.
Η εξύψωση αυτή δεν αφορά μόνο στην εσωτερική ανάπτυξη, αλλά και στην ποιότητα της ζωής. Το πώς νιώθουμε, πώς είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους, τι διεκδικούμε στη ζωή μας και τι ανεχόμαστε, όλα αυτά καθορίζονται από τα συναισθήματά μας.
Η Γιάννα Χουρδάκη είναι ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος