Ότινος το μυαλό γεννά κι η κλίση του πασχίζει
και θέλει με τα χέρια του τον κόσμο να πρεπίζει
τότες τολμά κι αγόγγυστα με μια χαρά μεγάλη
μεσ’ απ’ την τέχνη να δοθούν της κλίσης του τα κάλλη.
Για το ΜΑΚΡΑΚΗ θα σας πω ΜΑΡΙΝΟΣ τ’ όνομά του
με ξυλογλυπτική κεντά τα έργα τα δικά του.
Ευαισθησίας δείγματα, δημιουργίες τέχνης
σκορπά με χέρια άξια τούτος ο καλλιτέχνης.
Δίδει στα έργα του ζωή πριν να τα πελεκήσει
τ’ άψυχο ξύλο να γενεί χαρά να σε γεμίσει.
Και φτειάνει την εικόνα του πρώτα μες στο μυαλό του
και τη θωρεί ασύγκριτη στον κόσμο το δικό του.
Κι ύστερα τα σκαρπέλα του κι όλα τα εργαλεία
στ’ άψυχο ξύλο να δοθεί μορφή με σημασία.
Μια ρίζα που ν’ ασήμαντη στην άκρη πεταμένη
στα άξια τα χέρια του μορφή ζωντανεμένη.
Πρώτα κοιτάζει σύνολο πριν να το πελεκήσει
σαν ποια εικόνα θα μπορεί για να δημιουργήσει.
Και ταξιδεύει τότε ο νους στ’ αρχαία χρόνια πάει
ένα άσπρο ταύρο ασύγκριτο θωρεί σαν να πετάει
μες στη γαλάζια θάλασσα. Στη ράχη καθισμένη
μια καλλονή πρωτάκουστη ΕΥΡΩΠΗ η παινεμένη.
Ένα αεράκι δροσερό κινεί το φόρεμά της
τα πέπλα της τα διάφανα κι όλη την ομορφιά της.
Ο ταύρος είναι ο θεός ο ΔΙΑΣ με αξία
που την ΕΥΡΩΠΗ έκλεψε και τρέχει με μανία.
Κι η ρίζα η ασήμαντη η παραπεταμένη
εβγήκε από τα χέρια του ζωή ζωντανεμένη.
Με τέτοιο τρόπο πελεκά το ξύλο και τ’ ορίζει
με την πανώρια τέχνη του κάθε μορφή χαρίζει.
Πάντα του ναν’ ακούραστος στην τέχνη την ωραία
με δημιουργική χαρά και νίκη πιο σπουδαία.
Χαράς σ’ αυτόν που ο θεός έδωσε τέτοια αξία
να δημιουργούν τα χέρια του έργα με σημασία!!
Είναι ένα δώρο θεϊκό που οι τέχνες το χαρίζουν
και χαίροντ’ όσοι το ‘χουνε και όσοι το ορίζουν.
Ε. Τ.