Του Μαρίνου Παττακού
Είναι ο τίτλος από το ομώνυμο βιβλίο του Τόμας Χάρις που δημοσιεύτηκε αρχικά το 1988 και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε σε ένα πασίγνωστο κινηματογραφικό θρίλερ το έτος 1991, για να κερδίσει στη τελετή Όσκαρ του 1992 το βραβείο της καλύτερης ταινίας. Διανύουμε την περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδας και της Κυριακής του Πάσχα, όπου με ιδιαίτερη θρησκευτική κατάνυξη αναμένεται να εορτασθεί και φέτος σε όλες τις χριστιανικές κοινωνίες το μεγαλύτερο γεγονός της χριστιανικής πίστης η Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Αποκορύφωμα όλων των εορταστικών εκδηλώσεων μετά τη 40ήμερη νηστεία – κάθαρση, την προσευχή και τη μετάνοια, είναι το ίδιο πατροπαράδοτο έθιμο του πασχαλινού οβελία την Κυριακή του Πάσχα.
Γνωρίζουμε όλοι ότι τα ήθη και τα έθιμα του λαού παραμένουν πάντα στο «απυρόβλητο», όμως προκαλεί εντύπωση το γεγονός πώς είναι δυνατόν να συνδυαστεί ο πανηγυρισμός για την Ανάσταση του Χριστού με την μαζική προβατογενοκτονία σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα ίδια ερωτήματα και απορίες έχουν εκφραστεί παλαιότερα σε παρόμοιο σχόλιό μας στην ίδια εφημερίδα, τα οποία εξακολουθούν να παραμένουν σταθερά και αναπάντητα.
Οι απορίες αυτές δεν προέρχονται από ανθρώπους ιδεολογικά φανατικούς φιλόζωους ή χορτοφάγους, αλλά από εκείνους που εκπλήσσονται από αυτή την απίστευτη προβατοθυσία στην εορτή της Ανάστασης, της ελπίδας, της αγάπης και της ειρηνικής ζωής. Σε αυτά τα ίδια ερωτήματα που εξακολουθούν να παραμένουν αναπάντητα, αναζητώντας κάποια λογική εξήγηση σάς παραθέτουμε τα παρακάτω:
- Μήπως το πρόβατο ένα είδος συνυφασμένο με την αθωότητα και τη γαλήνη, συμβολίζει τη θυσία του Ιησού που οδηγήθηκε σιωπηλά, χωρίς κραυγές, χωρίς αντιδράσεις στο Γολγοθά και στη Σταύρωση, από τους Ρωμαίους στρατιώτες;
- Μήπως το έθιμο της μαζικής σφαγής επιβεβαιώνει την ακόρεστη βουλιμία του ανθρώπινου είδους, με τη συνέχιση της πλέον ήσυχης και βολικής θυσίας όλων των εποχών;
- Μήπως το φαινόμενο αυτό εντάσσεται στους φυσικούς κανόνες της ανθρώπινης επιβίωσης ή στην ανάγκη για τη διατήρηση της ισορροπίας του οικοσυστήματος, επιβεβαιώνοντας τη γνωστή ρήση ότι η φύση είναι σκληρή και ανελέητη;
- Ή μήπως πρόκειται για τη συνέχιση της ίδιας ανθρώπινης πανάρχαιας συμπεριφοράς, όπου πάντα το αίμα ενός αθώου αμνού εξευμένιζε τους θεούς και σφράγιζε γεγονότα, όπως ή ιστορία μαρτυρεί αδιαμφισβήτητα;
Όπως και να έχουν τα πράγματα εκείνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι και φέτος τα πρόβατα τις παραμονές του Πάσχα θα οδηγηθούν σιωπηλά κι αδιαμαρτύρητα σ’ αυτήν τη θυσία που υφίστανται αιώνες και θα συνεχίσουν να υφίστανται, σε ένα νομοτελειακό προορισμό στο αναπόδραστο πεπρωμένο. Κάποιοι από τους αναγνώστες του σχολίου δίκαια θα διερωτηθούν: πώς είναι δυνατόν να απασχολήσει την ανθρωπότητα η θυσία των προβάτων, όταν κανείς σήμερα δεν ασχολείται σοβαρά με τις συνεχιζόμενες ανθρώπινες θυσίες χιλιάδων προσφύγων στα νερά της Μεσογείου, των ανθρώπων που πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα, την τρομοκρατία και τους άδικους πολέμους των λαών της γης;
Γι’ αυτό μάταια θα συνεχίσουμε να αναρωτιόμαστε εάν έχουν καταγραφεί στη συλλογική μνήμη του ανθρώπινου είδους οι συνεχιζόμενες θυσίες, ώστε να κάνουν κάτι στο μέλλον για να σταματήσει το άδικο.
Με την ελπίδα που συμβολίζει η Ανάσταση σε μια μελλοντική ζωή καλύτερη απ’ αυτή που ζούμε σήμερα, έτσι σαν ενδεικτική σημειολογία συμπαράστασης στους Έλληνες, που έζησαν τα τελευταία χρόνια τη μακρόχρονη οικονομική «ανθρωποθυσία», να ευχηθούμε να έρθει σύντομα η ώρα να… σπάσουν τη σιωπή των αμνών και βέβαια με όλη τη σημασία της ευχής Καλή Ανάσταση σε όλους μας.