Ο πρωθυπουργός μάς λέει ότι το 2019 είναι μια ιστορική χρονιά για εμάς. Βγάλαμε τη χώρα από τις συμπληγάδες των μνημονίων και το μαρτύριο της λιτότητας. Λύσαμε τα εθνικά προβλήματα με τους γείτονές μας. Έτσι μπαίνομε σε μια νέα εποχή. Υπερήφανοι και σεβαστοί προχωρούμε δυνατά σε μια ήρεμη διεθνή κοινότητα.
Βλέπει καθαρά στο τέλος μια άλλη χώρα που την ξεχρέωσε με υπερηφάνεια. Μακάρι να ήταν έτσι, ποιος δεν το θέλει; Όμως ας αναλύσομε ένα -ένα τους παράγοντες. Τα τελευταία χρόνια την παγκόσμια εξουσία αποτελούν μετριότητες. Αντί να οδηγούν τη διεθνή κοινότητα από το πρίσμα της ηθικής στη δημιουργία, καταλήγουν σε μια διεθνή αναρχία και πολύπλευρη κρίση. Η εθνική κυριαρχία και η οικονομική ανάπτυξη θεωρούνται αξίες ανώτερες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο τελευταίος Πρόεδρος των ΗΠΑ μεταβάλλει τη διεθνή τάξη πραγμάτων που είχαν επιβάλλει οι προηγούμενοι. Οι πολιτικοί της Αγγλίας αποφάσισαν ότι θέλουν να βγουν από την Ε.Ε. στην πορεία φαίνεται το μετάνιωσαν. Πλήρης αναρχία. Οι Ιταλοί μας μιμούνται. Σχημάτισαν κυβέρνηση από τους πιο άσχετους με την πολιτική.
Στην Γαλλία τα “κίτρινα γιλέκα” ετοιμάζουν κόμμα που μπορεί να περιορίσει τη Λεπέν όπως πιστεύει ο Μακρόν. Ο φόβος και το μίσος στους ξένους κυριαρχεί στην Ευρώπη. Τα περιθωριακά αποκόμματα ανέρχονται παντού στην Ευρώπη πολιτικές δυνάμεις εξουσίας. Στις Ευρωεκλογές του Μαΐου οι εθνικιστές και οι λαϊκιστές θα επιχειρήσουν να αλώσουν την ΕΕ και να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την ολοκλήρωσή της.
Μέσα λοιπόν σε αυτό το ρευστό περιβάλλον η χώρα μας απλώνει αβοήθητη τα πανιά της και αναμετράται με τα δικά της αδιέξοδα. Ένα κράτος διαλυμένο σε όλους τους τομείς. Όταν βρέχει πνιγόμαστε. Όταν φυσά αέρας καιγόμαστε. Όταν συζητάμε σφαζόμαστε. Τα πελατειακά ήθη και η χρόνια αντιμετώπιση του κράτους ως πειρατικό λάφυρο από όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν.
Η οικονομία τελευταία πρέπει να πούμε ισορρόπησε σε ένα χαμηλότερο κατά 30% επίπεδο, με πολλά σουβλατζίδικα και καφετέριες και λιγότερες υγιείς επιχειρήσεις. Ένας λαός κουρασμένος και θυμωμένος και μια πολιτική εξουσία ανήμπορη να αρθεί πάνω από τις ανούσιες αντιπαραθέσεις και να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Η πρώτη απόπειρα εξόδου στις αγορές έφερε επιτόκιο 3,6% ενώ οι τρεις άλλες χώρες που βγήκαν με μνημόνιο ενός έτους βγήκαν με επιτόκιο κάτω της μονάδας και τούτο διότι όλα τα κόμματα συνεργάστηκαν. Και προσπαθούμε να μαντέψομε το μέλλον της χώρας μας.
Αν πράγματι το παρόν εκχύνεται προς το μέλλον κα το σχηματίζει, στο βάθος ο καθρέπτης του χρόνου αμυδρά θα αντανακλά εμάς όλους που σχηματίζομε το παρόν. Πόσο μας άλλαξαν τα 10 χρόνια μνημονίων και λιτότητας; Τι αλλαγές βλέπομε στον εαυτόν μας που θα αλλάξουν την πορεία του μέλλοντος;
Όμως πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Φτάνει στον πάτο και τότε μόνο ξυπνά. Ενωμένη μεγαλουργεί.
Κτίζει Παρθενώνες που αφήνει τους Εγγλέζους να τους ληστέψουν. Δημιουργεί το Βυζάντιο με δεκάδες Παρθενώνες και το παραδίδει στους Τούρκους. Γεννά τον Μέγα Αλέξανδρο και τον αφήνει στους Σλάβους. Δημιουργεί ιστορία και την πουλά. Αυτός ο απρόβλεπτος λαός είμαστε οι Έλληνες.