Για το ρόλο της Ινδίας και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στην Ελλάδα από τη σχέση της με αυτή τη μεγάλη χώρα, αναφερθήκαμε από τις σελίδες ετούτης της εφημερίδας παλιότερα («Η Ινδία μας αφορά». Εφημερίδα Πατρίς. 14 Μαΐου, 2024).
Η συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, φαίνεται πως ξεκαθαρίζει κάποιες λεπτομέρειες και παραμέτρους αυτής της πολύπλευρης διαμάχης, δίνοντας αφορμή για πολλαπλές εικασίες όσον αφορά τις βαθύτερες αιτίες της που φυσικά δεν αφορούν μόνον τις άμεσα εμπλεκόμενες, στη σύρραξη, χώρες.
Παράλληλα έρχεται στο προσκήνιο ολοένα και περισσότερο η φημολογία για αλλαγή των συνόρων των χωρών της περιοχής η οποία θα φέρει εις πέρας τον πόλεμο, που άρχισε όπως καλά ενθυμούμεθα με την τρομοκρατική ενέργεια της Χαμάς κατά ισραηλινών πολιτών, την οποία αναγκαστικά διαδέχτηκε η αναμενόμενη, ούτως ή άλλως, απάντηση του Ισραήλ.
Η βίαια ενέργεια της Χαμάς, αναμφίβολα εξέθεσε τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, αφήνοντας παράλληλα πολλά ερωτηματικά για το γεγονός αυτό καθ’ εαυτό! Στον διεθνή Τύπο, αναφέρθηκε επανειλημμένα ότι η Χαμάς επιτέθηκε για να μην προχωρήσει η θρυλούμενη σύμπλευση του Ισραήλ με τις χώρες του Κόλπου, στις γνωστές ‘’Συμφωνίες του Αβραάμ’’, και επιπλέον για να μην ολοκληρωθεί η δρομολογημένη οδός ‘’Ινδία-Σαουδική Αραβία-Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα-Ευρώπη’’, γνωστή διεθνώς με το όνομα ‘’India–Middle East–Europe Economic Corridor’’ (IMEC), η οποία έχει τις ευλογίες των ΗΠΑ.
Αυτή βρίσκεται, σημειωτέον, σε άμεσο ανταγωνισμό με εκείνη του Κινεζικού Δρόμου του Μεταξιού, η οποία εξυπηρετεί την Κίνα και τις χώρες από τις οποίες διέρχεται, μεταξύ των οποίων το Ιράν και την Τουρκία. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ο IMEC παρακάμπτει και τις δύο αυτές χώρες, οι οποίες έχουν κάθε λόγο να τον ακυρώσουν.
Έτσι η συγκεκριμένη σύγκρουση μάλλον έχει ως υπόβαθρο την διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, παρά τις χώρες της περιοχής της Μέσης Ανατολής. Αντιπαράθεση όχι μετωπική, αλλά που γίνεται μέσω αντιπροσώπων στην συγκεκριμένη, για την ώρα, περιοχή. Βεβαίως όλοι αναγνωρίζουν την πολύχρονη αντιπαράθεση των δύο υπερδυνάμεων, η οποία τελευταία κορυφώνεται ποικιλοτρόπως, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στα οικονομικά τους συμφέροντα.
Είναι προφανές, όμως, ότι ο πόλεμος αλλάζει μορφή στις μέρες μας και προτιμάται εκείνος μέσω αντιπροσώπων, για ευνόητους λόγους. Το πιθανότερο είναι τώρα ότι η σύρραξη στη Μέση Ανατολή δεν θα οδηγηθεί στο τέρμα της, αν η Αμερική και το Ισραήλ δεν πετύχουν τους στόχους τους, οι οποίοι περιλαμβάνουν την δημιουργία μιας αυτόνομης κουρδικής περιοχής, για την ώρα εκτός της Τουρκίας, κάτι που η τελευταία χώρα απεύχεται, δεδομένου ότι οι Κούρδοι διάκεινται ευμενώς προς το Ισραήλ, και επιπλέον γιατί αυτό το συγκεκριμένο μόρφωμα θα βρίσκεται γεωγραφικά πάνω στον Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού και μπορεί να τον απενεργοποιήσει λειτουργικά.
Μέσα σε όλα αυτά το Ισραήλ κρίνει σκόπιμο την ανατροπή του καθεστώτος του Ιράν ως αναγκαία προϋπόθεση για την επιβίωσή του, με παράλληλη προσέγγισή του με τις φιλικές προς τις Η.Π.Α αραβικές χώρες οι οποίες εμπλέκονται από τις γνωστές Συμφωνίες του Αβραάμ. Φυσικά για να επιτευχθεί μακροχρόνια ηρεμία απαιτείται και η δημιουργία και αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, κάτι που το Ισραήλ γνωρίζει καλά, αλλά για την ώρα το τοποθετεί σε δεύτερη προτεραιότητα.
Η Ελλάδα στην πραγματικότητα παίρνει το μέρος των Η.Π.Α-Ισραήλ με διάφορους τρόπους και κρατώντας χαμηλά τις δηλώσεις, γιατί το συμφέρον της είναι να καταστεί πύλη της Ινδίας στην Ευρώπη με την σύμφωνη γνώμη των Η.Π.Α. Εκεί εντάσσονται και οι πολλαπλές συναντήσεις των πολιτικών μας με τους ομολόγους της Ινδίας, όπως πρόσφατα παρατηρήθηκε στην 79η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, την τελευταία για τον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.
Η εμπλοκή αυτή της Ελλάδας, θα δώσει γένεση στην περαιτέρω αναβάθμιση των λιμανιών μας, ειδικά του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης, από τον προαναφερόμενο εμπορικό δρόμο που αφορά κατά κύριο λόγο την Ινδία και δευτερευόντως τις χώρες από τις οποίες θα διέρχεται και οι οποίες αναφέρθηκαν παραπάνω.
Σήμερα κρίνεται ως ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος για ανάσχεση και παράκαμψη του Νέου Δρόμου του Μεταξιού (Belt and Road Initiative, BRI) η οποία θα επηρεάσει δυσμενώς την οικονομία της Κίνας, κάτι φυσικά που επιθυμούν σφόδρα οι Η.Π.Α.
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής και συγγραφέας