Η επιλογή, η άποψη και η θέση μου αυτή τη στιγμή, ως Ηρακλειώτη 56 χρόνια, είναι σαφέστατη, αμετακίνητη και στηριγμένη σε συγκεκριμένα στοιχεία και αρχές. Θα ψηφίσω Λαμπρινό. Δεν του χρωστώ. Καλά-καλά, δεν με ξέρει κι ούτε ζητώ την εύνοιά του στηρίζοντάς τον. Απλά πιστεύω την πλευρά του με λόγους.
Τον ψηφίζω για την ψυχή, την ουσία της πόλης και τους ψιθύρους της, που κάποτε ως παιδί άκουγα στ’ αυτιά μου, πολεμώντας με ξύλινα σπαθιά και παίζοντας ανηλεώς μπάλα στα σοκάκια της.
Στην πόλη που με ξέρει και την ξέρω, που πιο πολύ της χρωστώ και δεν μου χρωστά. Σ’ αυτήν που κάποτε ερωτεύτηκα, τσακώθηκα, έκλαψα, γέλασα, έτρεξα.
Στην πόλη που δεν μου έκανε καμιά χάρη κι ούτε ήθελα χάρες απ’ αυτήν, επειδή τα δανεικά δεν αρέσουν σ’ αυτήν ούτε σ’εμένα, μα κι επειδή το συναίσθημα δίνεται, δεν δανείζεται.
Αναλαμβάνω την ευθύνη της άποψης και της επιλογής μου. Ψηφίζω τον άνθρωπο που από τότε που πρωτάκουσα το όνομά του, συνοδευόταν από τη δύσκολη και σκαλισμένη λέξη “ήθος”.
Μου λέει κάποιος: “Μην γράψεις λόγια, ποιον, τι θα ψηφίσεις κι άλλα, θα κάνεις εχθρούς, ίσως τώρα, ίσως κι αργότερα…”. “Τι εχθρούς;” απορώ. Αν γίνει κάποιος εχθρός μου γιατί επιλέγω με λόγους κάποιον που πιστεύω κατάλληλο για την πόλη μου και το λέω δημόσια, τότε νομίζω ότι αυτός πρέπει να είναι εχθρός όλων μας. Η έχθρα είναι ανοησία, όπως και η κακία και ειδικά αυτήν την ώρα που μια πόλη θα ορίσει την πορεία της.
Δεν πιέζω κανέναν κι ούτε θα πω σε κανέναν τι θα ψηφίσει. Ας το κρίνει ο ίδιος. Την καθαρή και φανερή άποψή μου και τα “πιστεύω” μου λέω και στηρίζω κι όποιος συμπολίτης νομίζει, ας καταθέσει κι αυτός τη δική του άποψη. Αυτό ονομάζεται Δημοκρατία κι όπως η Ελευθερία, θέλει Αρετή και Τόλμη.
Ο αντίθετος σε τούτο το κίνητρο είναι, αλήθεια, εχθρός μου. Εχθρός της πόλης, της Δημοκρατίας, της ίδιας της ύπαρξής μας. Και όχι, κανείς ποτέ δεν θα με δει με κομματικές φιλοδοξίες κι ούτε να ζητώ κάτι απ’ την πόλη αυτή και την όποια Αρχή της ή οτιδήποτε πέραν του αυτονόητου που ζητά ένας πολίτης από τον ενίοτε “αρχηγό” της. Στον οποίο οφείλω πάντα να του θυμίζω, όποιος κι αν είναι, τα λόγια του Λουντέμη: “Όποιος αγαπά τη χώρα του, γίνεται υπηρέτης της και όχι αρχηγός της”.
Και η συγκεκριμένη επιλογή μου, νομίζω ότι γνωρίζει καλά αυτή τη φράση. Πολύ καλά…