Το ότι διανύουμε προεκλογική περίοδο είναι σε όλους γνωστό. Κανένας όμως δεν γνωρίζει τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αφού εξακολουθεί να παραμένει άγνωστη η ημερομηνία των εκλογών.
Η παρούσα κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να εξαντλήσει την νόμιμη τετραετία διακυβέρνησης της χώρας και καλώς εχόντων των πραγμάτων, εκείνος που νομιμοποιείται να ορίσει την ημερομηνία των εκλογών είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Ετούτη όμως η χρονική «ασάφεια» φαίνεται πως δημιουργεί «παρενέργειες» στο πολιτικό μας σύστημα, με κύριο χαρακτηριστικό τον εκνευρισμό και την απώλεια ελέγχου στους κόλπους του. Μόνο το κυβερνών κόμμα μπορεί ενδεχομένως να ευνοείται από μια τέτοια «εκκρεμότητα», διασύροντας τους πολιτικούς του αντιπάλους στη φθορά της αβεβαιότητας και της παρατεταμένης αναμονής, χωρίς όμως βεβαίως να αποκλείεται και το στρατηγικό πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, οποιαδήποτε στιγμή!
Η κρίση προκάλεσε, εκτός από βαθιές αναταράξεις και αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας, το οποίο εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να τελεί υπό κατάσταση διαμόρφωσης. Αυτό, με πολιτικούς όρους σημαίνει, μετακινήσεις προσώπων, διεύρυνση και αναδιαμόρφωση κομματικών χώρων, ιδιαίτερα αυτών που εμφανίζονται ως κόμματα εξουσίας. Η διαδικασία αυτή της πολιτικής «κινητικότητας» θα συνεχιστεί έως και τις εκλογές.
Προϊόν των παραπάνω εξελίξεων αποτέλεσε και ο πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που, αν μη τι άλλο, έχει αποδείξει στην πράξη την ικανότητά της να διευρύνεται αμφίπλευρα και προς την παραδοσιακή κεντροαριστερά αλλά και την κεντροδεξιά! Πρόκειται σίγουρα για «επίτευγμα» του ίδιου του πρωθυπουργού, αν και δεν συμφωνούν με την ιδέα αυτού του τύπου διεύρυνσης, αρκετά στελέχη της κυβερνητικής παράταξης.
Το γεγονός αυτό φυσικά, δεν μπορεί παρά να προκαλεί τεράστιο άγχος και αμηχανία στην πλευρά της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα τον ευτελισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης και τον διασυρμό της, μέσα από αδόκιμη ποδοσφαιρική ορολογία και ποταπή πεζοδρομιακή φρασεολογία.
Στην πολιτική, ως γνωστόν, εκεί που τελειώνουν τα επιχειρήματα, αρχίζουν οι χαρακτηρισμοί! Ακριβώς σε αυτό το σημείο φαίνεται πως βρισκόμαστε σήμερα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση και ο πρόεδρός της, δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ακόμα πως έχουν υπερβεί πλέον το όριο της γραφικότητας, επαναλαμβάνοντας απελπιστικά, ως «πολιτικοί επαίτες», το αίτημά τους για άμεση προσφυγή στις κάλπες! Έχουν μεν κάθε δικαίωμα να προτάσσουν το συγκεκριμένο αίτημα, ως πρώτιστο μάλιστα, στην ατζέντα της πολιτικής τους αντιπαράθεσης, όμως δεν μπορεί και να εξαντλείται μέσα από αυτό και το σύνολο της πολιτικής τους επιχειρηματολογίας, που υποτίθεται θα πείσει την κοινωνία πως εκείνοι θα είναι καλύτεροι από τους άλλους στη διακυβέρνηση του τόπου!
Αν πραγματικά θα είναι καλύτεροι, θα πρέπει να το αποδείξουν αυτό στο εκλογικό σώμα, πριν από τις εκλογές, με συγκεκριμένες θέσεις, προτάσεις, πολιτικές και να εξηγήσουν γιατί αυτές θα είναι καλύτερες από εκείνες των πολιτικών τους αντιπάλων. Γι αυτό και υπάρχει ο ωφέλιμος πολιτικός χρόνος της προεκλογικής περιόδου. Να τον αδράξουν με επιχειρήματα και όχι να τον σπαταλάνε με μηδενιστικά συνθήματα. Χαρακτηρισμοί του τύπου: «Η κυβέρνηση κουρελού καταρρέει και μαζί με αυτήν τελειώνει η φαρσοκωμωδία, την ημερομηνία των εκλογών», μάλλον πως, στη συνείδηση της κοινωνίας, λειτουργούν αντίστροφα απ’ ό,τι ελπίζουν και προσδοκούν οι εμπνευστές τους.
Ενώ, χαρακτηρίζοντας ως «βοηθούς κηπουρούς του ΠΑΣΟΚ», τα πρώην πλέον στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛΛ που ενσωματώθηκαν στη νέα κυβέρνηση, υποτιμούν και προσβάλουν παράφορα, εκτός από τους συμπαθέστατους κηπουρούς και αυτήν ακόμα τη νοημοσύνη των πολιτών!
Όλη αυτή βέβαια η κακόγουστη πολιτική φρασεολογία, αναπαράγεται καθημερινά αναλλοίωτη, με βασανιστικό μάλιστα κυνισμό, σε όλα τα πρωτοσέλιδα των φιλοδεξιών εφημερίδων, που υπερτερούν αριθμητικά πλέον σήμερα στην έντυπη «ενημέρωση»!
Η υπουργοποίηση των κυρίων Μωραΐτη και Τόλκα κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, ανάγκασε, όπως ήταν φυσικό, το ΚΙΝ.ΑΛΛ. να αντιδράσει δημόσια με ανακοίνωσή του, η οποία όμως αποτέλεσε πιστή αντιγραφή, ως προς το ύφος αλλά και το ήθος, με εκείνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Η επιχείρηση Τσίπρα για λεηλασία της παράταξής μας πέφτει στο κενό, εκφυλίζεται σε παράγκα Γ’ εθνικής», ανέφερε μεταξύ άλλων η ανακοίνωση.
Σε κάθε δημόσια παρέμβασή της η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν παραλείπει να προβάλλει το άγχος και τον πανικό που τη διακατέχει, ανεβάζοντας υπερβολικά τους τόνους της αντίδρασής της κατά της κυβέρνησης, με κραυγές απαξίωσης, αλαλαγμούς και καταγγελτικά συνθήματα.
Θα πρέπει όμως η ίδια η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. να αντιληφθεί κάποτε πως, ίσως οφείλει να ανησυχεί περισσότερο και από την απώλεια στελεχών της παράταξής της, για αυτή καθεαυτή την απώλεια της εμπιστοσύνης των κομματικών της ψηφοφόρων, από την απόφασή της να συνεχίσει να εφαρμόζει την πολιτική του προκατόχου της, για σύμπλευση της κεντροαριστερής (κάποτε) παράταξής τους με τη Ν.Δ. Αυτήν της την επιλογή δεν θα τη συγχωρήσει, μετά βεβαιότητας, κανένας από τους παλαιούς ψηφοφόρους και ιδεολογικά ταχθέντες στον χώρο του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ.
Και οι ψηφοφόροι αυτοί δεν θα «λεηλατηθούν» αυτή τη φορά από την κομματική «παράγκα» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από την ίδια την πολιτική αμετροέπεια του μεταλλαγμένου πλέον ΠΑΣΟΚ. Μια αμετροέπεια που στην πολιτική, δημιουργεί σύγχυση και προδίδει πανικό, που όπως γνωρίζουμε, είναι ο χειρότερος σύμβουλος.
Στον δρόμο για την κάλπη, εμείς οι πολίτες, παραμένοντας παθητικοί θεατές σε μια στείρα και χωρίς φαντασία πολιτική αντιπαράθεση, ευελπιστούμε να αναλάβουν κάποτε οι πολιτικοί μας τις ευθύνες τους και να μας δώσουν δείγματα του όποιου πολιτικού πολιτισμού έχει απομείνει. Η αντιπαράθεση οφείλει να πραγματοποιείται με όρους πολιτικούς σε θέσεις, ιδέες και προτάσεις.
Η πολιτική πράξη, μπορεί μεν να προσβλέπει και να αποσκοπεί στον μέλλοντα χρόνο, όμως συντελείται στον ενεστώτα και λογοδοτεί στο παρόν!
Από κραυγές απελπισίας, μηδενισμού και αντεκδίκησης έχουμε χορτάσει.
Ας ακούσουμε τώρα και τα επιχειρήματα. Αν υπάρχουν τέτοια…