Το ότι ζούμε πια σ’ ένα παγκόσμιο «χωριό» αποδεικνύεται αυτόν τον καιρό μ’ έναν δραματικό τρόπο. Οι εκατόμβες νεκρών καθημερινά από το νέο κορωνοϊό ανά την υφήλιο, οι περιορισμοί των μετακινήσεων παγκοσμίως, ο φόβος της νόσου και του θανάτου καθώς οι ειδικοί προτείνουν να θεωρούμε τον εαυτό μας ως νοσούντα ώστε να προστατευόμαστε και να προστατεύουμε και τους συνανθρώπους μας, αλλά και οι σκέψεις για τις πιθανές επιπτώσεις ψυχολογικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθέτουν την καθημερινότητα μας.
Ο αρχαίος Αθηναίος ρήτορας Ισοκράτης έλεγε: «Μηδενί συμφοράν ονειδίσεις. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον» (μην κοροϊδέψεις καμιά συμφορά γιατί η τύχη είναι κοινή για όλους και το μέλλον άγνωστο).
Οι πιο πολλοί αυτές τις μέρες προβληματιζόμαστε, κάνομε διαλογισμό, μας έρχονται στο μυαλό διάφορες αξιακές και υπαρξιακές αναζητήσεις. Η ραγδαία μετάδοση της νέας επάρατης λοίμωξης σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα μας δείχνει ξεκάθαρα πόσο ευάλωτοι και αδύναμοι είμαστε όλοι μας ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, κοινωνικής θέσης, οικονομικής κατάστασης, μόρφωσης και άλλων χαρακτηριστικών και ιδιαιτεροτήτων που έχουν οι άνθρωποι.
Σε ατομικό επίπεδο συνειδητοποιούμε πόσο μάταιο είναι να επιζητούμε μανιωδώς την απόκτηση υλικών αγαθών, τίτλων υπεροχής και επίσης πόσο αλαζονικοί και τοξικοί γινόμαστε πολλές φορές με τις μικροκακίες μας προς το συνάνθρωπό μας προσπαθώντας να υπερισχύσουμε. Πόσο διαφορετικοί και πόσο όμοιοι είμαστε τελικά. Γι’ αυτό πρέπει να ζήσουμε ομονοώντας στο εξής.
Αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο αναρωτιόμαστε μήπως η τεχνολογία μας δείχνει τώρα και το αρνητικό της πρόσωπο που το έχουμε, βέβαια, διαπιστώσει και σ’ άλλες δραστηριότητες, καθώς η υπερανάπτυξή της οδήγησε και στην ταχυτητα μεταφοράς της νόσου λόγω των όλο και πιο γρήγορων τρόπων μετακίνησης των ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο.
Θέλαμε να γίνουμε θεοί πριν ακόμα γίνουμε άνθρωποι.
Από την άλλη μεριά, όμως, είναι ελπιδοφόρο πόσο δυνατά αντανακλαστικά αλληλεγγύης δείχνουν οι πολίτες με τις δωρεές τους και τις δομές βοήθειας που οργανώνουν.
Αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο οι χώρες βοηθούν η μια την άλλη. Αρνητική, βέβαια, κρίνεται η στάση μερικών βορειοευρωπαϊκών κυβερνήσεων που αντιδρούν στο να προσφέρουν βοήθεια μέσω ενός ευρωομολόγου. Οι ηγέτιδες αυτές δυνάμεις διακατέχονται, ακόμα και στην κρίσιμη αυτή περίοδο που διανύουμε, από την αλαζονεία της δύναμης λόγω της οικονομικής και τεχνολογικής τους υπεροχής.
Δείχνουν να μη συγκινούνται ιδιαίτερα από το γεγονός ότι όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες μαστίζονται σκληρά από τη νέα πραγματικότητα και χρειάζονται κοινοτική βοήθεια. Σκέφτονται, ακόμα, και την ύστατη αυτή ώρα το «εγώ» τους, την «πάρτη» τους, όχι το «εμείς», θέτοντας σε κίνδυνο τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ιδρύθηκε στα πρότυπα των αρχαίων ελληνικών αμφικτιονιών.
Η πατρίδα μας, όμως, ο «πρώην αποδιοπομπαίος τράγος» της Ευρώπης δείχνει μια παραδειγματική στάση φιλανθρωπίας και προσήλωσης στον ιερό σκοπό της επιβίωσης των Ελλήνων. Είναι εντυπωσιακή η συστράτευση όλου του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, συλλόγων, οργανώσεων και μεμονωμένων ατόμων που εργάζονται για το σκοπό αυτό. Τους αξίζουν τα θερμότατα συγχαρητήριά μας.
Η έγκαιρη αντιμετώπιση της απειλής από την Πολιτεία αλλά και η συμμόρφωση των περισσοτέρων πολιτών ξανανεβάζουν την Ελλάδα μας στο βάθρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Έχουμε ως φυλή μεγάλη δύναμη, όταν ομονοούμε. Δικαιούμαστε να υπερηφανευόμαστε πάλι. Γι’ αυτό δεν πρέπει να χαλαρώσουμε, πρέπει να δείξουμε υπομονή λίγο καιρό ακόμη για να εξακολουθήσουμε να διατηρούμε τα πρωτεία στην ανθρωπιά, στα λιγότερα κρούσματα και τη μειωμένη θνητότητα από την νόσο.
Ας μην ξεχνούμε, όμως, ότι η άνοιξη, η ελληνική άνοιξη, η κρητική άνοιξη είναι εδώ με τη μεθυστική και γοητευτική της χλωρίδα και μας περιμένει να την απολαύσουμε έστω και καθυστερημένα. Γι’ αυτό ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ. Έχουμε πολλούς λόγους για να βγούμε νικητές και σ’ αυτόν τον αγώνα (ίσως το Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο, τον πόλεμο, τον τόσο διαφορετικό που έλαχε στη γενιά μας). Εμείς οι Έλληνες ξέρουμε από αγώνες.
Και κατά την ευχή των Αρχαίων Ελλήνων
ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ
(να είστε υγιείς και ευτυχισμένοι)
* Η κ. Στ. Κουσκουμπεκάκη είναι φιλόλογος.