Τα γνωστά γεγονότα που άρχισαν πριν 30 χρόνια και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, έχουν σημαδέψει την παγκόσμια κοινότητα, που με τις διενέξεις των εμφυλίων και θρησκευτικών πόλεμων έφεραν την τρομοκρατία, την εγκληματικότητα, την καταστροφή και την παγκόσμια ανασφάλεια στην οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και οι δορυφόροι της που ήταν οι χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, η κατάρρευση του Ιράκ, καθώς και αυτή της Λιβύης με την Αραβική Άνοιξη, το εν ενεργεία εδώ και αρκετές δεκαετίες ηφαίστειο της Μέσης Ανατολής (Ιράν – Ιράκ – Σαουδική Αραβία – Ισραήλ – Τουρκία – Αίγυπτος – Αραβικά Εμιράτα) και οι χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Αφρικής, όπως η Σομαλία, το Βόρειο και Νότιο Σουδάν που σπαράζονται από τους εμφυλίους πολέμους.
Προσθέτοντας σε όλα αυτά τα παραπάνω και την κλιματική αλλαγή έχουμε τη σημερινή μεγάλη έκρηξη της παγκόσμιας μετανάστευσης, που καμιά άλλη δεν έχει καταγραφεί από τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Δεν θα αναφερθώ σε αριθμούς που σοκάρουν σχετικά με τα εκατομμύρια των μεταναστών και προσφύγων νομίμων και παράνομων, τόσο για την παγκόσμια μετανάστευση όσο και για αυτήν της Ευρώπης, ούτε για τις νέες ροές εκατομμυρίων που προβλέπονται την προσεχή δεκαετία.
Η Ευρώπη με τα λάθη και τις παραλείψεις της και με την προχειρότητα που έδειξε στη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης την περίοδο 2015 – 2016 έχει το βάρος της ευθύνης για όλα τα δυσάρεστα που έχουν συμβεί.
Τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης με τις ακροδεξιές κυβερνήσεις (Αυστρία, Ουγγαρία, Πολώνια, Τσεχία, Σλοβακία, Κρρατία) με τη φασιστική τους νοοτροπία που τους διέπει, όχι μόνο δεν τήρησαν τη συμφωνία των ποσοστώσεων ανάλογα με τον πληθυσμό κάθε χώρας, αλλά αντιθέτως έκλεισαν τα σύνορα με συρματοπλέγματα και ύψωσαν τείχη, με αποτέλεσμα να φορτωθεί όλος ο πληθυσμός των μεταναστών στις πλάτες της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Αν αυτή είναι η Ευρώπη των λαών, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και των αξιών, θα πρέπει να τρίζουν τα κόκκαλα των ιδρυτών της Jean Monnet και Robert Schuman, που σηματοδότησαν την πορεία προς μία ενωμένη Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της σταθερότητας, της δημοκρατίας, των αξιών και της κοινωνικής συνοχής.
Η Ευρώπη λόγω του μεγάλου δημογραφικού προβλήματος (γήρανση πληθυσμού, μείωση γεννήσεων) έχει μεγάλη ανάγκη τους μετανάστες για να μπορέσει να αναπτύξει την οικονομία της και να αναπληρώσει τον πληθυσμό της.
Το πρόβλημα όμως είναι αν έχει η Ευρώπη τη δυνατότητα να συνεχίσει να δέχεται τα αναμενόμενα εκατομμύρια των μεταναστών ή έχει καλύψει τα όριά της. Είναι ένα θέμα. Η άπληστη και αμαρτωλή ολιγαρχία που έχει το 80% του παγκοσμίου πλούτου δεν είναι άμοιρη ευθυνών αυτών των γεγονότων. Χρέος της είναι να συμβάλει οικονομικά (αν και όφειλε να το προνοήσει πριν 50 χρόνια).
Έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε μεγάλες επενδύσεις για να αναπτυχθούν οι οικονομίες.τους, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και θα επικρατήσει ειρήνη και ασφάλεια σε αυτές τις δύστυχες περιοχές και να επιστρέφουν αυτοί οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι στις εστίες τους, όπως το επιθυμούν, διότι κανείς δεν εγκαταλείπει οικειοθελώς την πατρίδα του. Σε διαφορετική περίπτωση δεν πρέπει να είναι κανείς μάντης κακών για να μην γνωρίζει τι περιμένει την ανθρωπότητα αν δεν δοθεί ένα τέλος σε αυτή τραγωδία.
Κλείνω το κείμενό μου με τη ρήση του Αισώπου: «Στις αλλαγές των περιστάσεων και οι πιο δυνατοί έχουν την ανάγκη των πιο αδυνάτων”.