Η πανδημία του κοροναϊού δημιούργησε μεγάλη οικονομική κρίση στο ανθρώπινο γένος. Όλες οι χώρες υποφέρουν οικονομικά και κοντά σ’ αυτές κι η δική μας, η Ελλάδα μας. Οι χώρες που δεν είχαν οικονομική κρίση προ της πανδημίας υποφέρουν σήμερα λιγότερο. Η χώρα μας που είχε, το πληρώνει πολύ ακριβά. Η φτώχεια όμως στην πατρίδα μας είναι αδικαιολόγητη. Είναι από τα πλουσιότερα κράτη του κόσμου σε υπόγειο και επίγειο πλούτο. Είναι το σταυροδρόμι των Ηπείρων, με τους θησαυρούς του πολιτισμού και της ένδοξης ιστορίας.
Μ’ έξυπνους ανθρώπους και πρωτοπορία στην Εμπορική Ναυτιλία. Τι φταίει στην οικονομική κρίση των Ελλήνων; Ασφαλώς δεν φταίει ο πρωτογενής παράγοντας, γεωργία, κτηνοτροφία, κι αλιεία γιατί δεν έχει καταστραφεί. Ούτε ο δευτερογενής φταίει γιατί δεν έχομε έλλειψη πηγών ενέργειας ή πρώτων υλών. Ο τριτογενής παράγοντας φταίει λένε, οι αναλυτές. Στις υπηρεσίες και την κακή λειτουργία των συστημάτων.
Στην απληστία ορισμένων στελεχών των συστημάτων. Στη μεγαλύτερη διαφθορά οφείλεται η οικονομική κρίση, επιμένουν οι αναλυτές. Στις μεγάλες κομπίνες σ’ ενέργειες, συναλλαγές και δραστηριότητες που έχουν σχέση με την κοινωνία και πολιτεία. Στους αδύναμους θεσμούς και την αδύναμη δημόσια διοίκηση. Γι’ αυτό βλέπομε ευυπόληπτους πολίτες να μετέχουν σε κυκλώματα παρανομίας. Συνταγογραφήσεις σε φάρμακα νεκρών. Χιλιάδες παράνομες συντάξεις. Ανάπηροι χωρίς αναπηρία. Συντάξεις νεκρών και παράνομες επιδοτήσεις.
“Σ’ αυτή τη ζωή πετυχαίνουν αυτοί που δραστηριοποιούνται και ψάχνουν για τις κατάλληλες περιστάσεις. Αν δεν τις βρουν τις φθιάχνουν”
(Μπέρναντ Σω)
Οι νόμοι υπήρχαν, οι παράνομοι όμως είχαν τα κυκλώματα ατιμωρησίας. Συνδικαλιστές και τοπικοί άρχοντες υποδαυλίζουν εξεγέρσεις για να διατηρήσουν θέσεις κι αξιώματα. Δεν αφήνουν να ορθοποδήσει η χώρα μας, οι πολιτικοί, τα κόμματα και τα συμφέροντά τους. Για να διορθώσουμε τα λάθη μας και να πάμε μπροστά πρέπει να διαδαχτούμε από τα λάθη μας. Να μη λέμε πως φταίνε οι άλλοι. Εμείς φταίμε. Επί Σημίτη, έγινε πρόταση για μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό που υπόφερε όπως υποφέρει μέχρι σήμερα. Ξεσηκώθηκαν αυτοί που δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτε και το απότρεψαν.
Τα ΜΜΕ λειτουργούν με την αρχή “Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”. Ποτέ δεν συζητούμε αν το ελλειμματικό μας κράτος αντέχει άλλες σπατάλες κι άλλα χρέη. Σε κάθε προσπάθεια να μπει κάποια τάξη δεν υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων. Ναι σε όλα λέει η εκάστοτε κυβέρνηση και όχι σε όλα η εκάστοτε αντιπολίτευση. Για να διοριστεί ένας εκπαιδευτικός χρειάζονται 15-20 χρόνια. Εκλιπαρεί για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι άλλοι και χωρίς τα τυπικά προσόντα διορίζονται με τους πλάγιους τρόπους. Η πρόσληψη των υπαλλήλων της Βουλής έγινε σχεδόν ρουσφετολογικά. Σήμερα στη Βουλή υπηρετούν τουλάχιστον 593 μόνιμοι και 609 με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου. Υπάρχουν και 590 επιστημονικοί συνεργάτες των βουλευτών. Η πατρίδα μας ανάλογα με τον πληθυσμό της έχει τα περισσότερα ανώτερα κι ανώτατα πνευματικά ιδρύματα και τους περισσότερους φοιτητές στον κόσμο που εισάγονται στις σχολές με βαθμούς πολύ κάτω της βάσης.
Μένουν άνεργοι στην ημεδαπή ή φεύγουν στην αλλοδαπή. Ο φορολογούμενος λαός μας πληρώνει τα σπασμένα. Ο μεγάλος πόλεμος αντιπαραθέσεων γίνεται στις ιδιωτικοποιήσεις με ξένους επενδυτές. Η εκάστοτε αντιπολίτευση θεωρεί την κάθε ιδιωτικοποίηση ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και υπόσχεται όταν έρθει στην εξουσία να την καταργήσει. Προειδοποιεί δε τους επενδυτές πως αν επενδύσουν θα χάσουν τα λεφτά τους.
Στο λιμάνι του Πειραιά έχουν επενδύσει οι Κινέζοι. Θεωρείται από τα πιο αναπτυσσόμενα του κόσμου. Με τις επενδύσεις που έχουν γίνει θεωρείται σήμερα το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου. Η επένδυση χαρακτηρίστηκε τότε “καταστροφική, απαράδεκτη κι ανεύθυνη” από την αντιπολίτευση. Αργότερα, άλλη αντιπολίτευση δικήρυσσε πως θα ξανάστελνε το λιμάνι στο δημόσιο. Σε παλαιότερες έρευνες, υπάλληλοι και προϊστάμενοι εφοριών κι άλλων υπηρεσιών βρέθηκαν με υπέρογκες καταθέσεις που δεν δικαιολογούσαν τα έσοδά τους.
Βρέθηκαν με ακίνητα και πολυτελή αυτοκίνητα. Το ίδιο και συνάδελφοί τους στην Πολεοδομία. Η μαύρη οικονομία όπως μας λένε οι αναλυτές φτάνει τα 70-80 δισεκατομμύρια. Η οικονομική κρίση στην πατρίδα μας είναι στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Μόνο στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τα έτη 2000-2004 η Ελλάδα ήταν η τρίτη αγοραστική δύναμη στον κόσμο μετά την Κίνα και Ινδία, σε αγορά συμβατικών όπλων. Οι παράνομες μεσιτιες σε όργια. Δεν αγοράστηκαν τα κατάλληλα οπλικά συστήματα ούτε τ’ αναγκαία και με παραπάνω χρήματα απ’ ότι άξιζαν (εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 12-6-2015). Τα εξοπλιστικά, 1998-2004, είχαν σκάνδαλα διεθνών διαστάσεων. Υπάρχουν αστρονομικές υπερβάσεις στα αρχικά συμβόλαια που ήταν 20 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ορισμένα ελικόπτερα τα πήραμε σε διπλή τιμή και τα δεξαμενόπλοια σε τριπλή τιμή από ό,τι στην αγορά (εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2005). Το δημόσιο χρέος της πατρίδας μας το 1981 ήταν 25% του ΑΕΠ. Το 1990 75% του ΑΕΠ και το 2000 110%. Η φοροδιαφυγή είναι σ’ έξαρση στη χώρα μας λόγω έλλειψης αποτελεσματικού ελέγχου. Οι φοροφυγάδες βρίσκουν τρόπους συναλλαγής με τους υπεύθυνους κι η φοροδιαφυγή στο απυρόβλητο.
Μεγάλη έλλειψη βιοτεχνίας στην πατρίδα μας. Η Πειραϊκή λειτουργούσε με εννέα εργοστάσια και με χιλιάδες θέσεις εργασίας. Κρατικοποιήθηκε όπως κι όλοι οι βιομηχανικοί τομείς. Όλα τα ονόμασαν “κοινωνικοποίηση”. Όλα όμως, ήταν ψέματα που σκοπό είχαν να ελέγχουν τη βιομηχανία. Έτσι διαλύθηκε αθόρυβα η βιομηχανία στην Ελλάδα και το πληρώνουμε πολύ ακριβά. Άλλο πρόβλημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους είναι η ιδεολογία της κατανάλωσης. Ασκεί μεγάλη πίεση να καταναλώνει ο άνθρωπος. Να ‘ναι καταναλωτής. Ν’ αγοράζει και να πετά προϊόντα. Η διαφήμιση κατευθύνει την κατανάλωση. Διαφημίζονται προϊόντα, ταξίδια, διασκεδάσεις.
Η διαφήμιση γεννά την ανάγκη κι επιθυμία να ζήσεις τα διαφημιζόμενα. Με την τηλεόραση και τ’ άλλα ΜΜΕ γίνονται θέαμα, ο πολιτισμός, αθλητισμός, τέχνες, θάλασσες και ξένες χώρες. Το σύνθημα της κατανάλωσης είναι: “Έχεις κάτι, είσαι κάτι”. Αυτό όμως είναι αποπλάνηση, παραμερισμός των αξιών κι απομάκρυνση από τους συνανθρώπους, όπως μας βεβαιώνουν κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι. Η κατανάλωση οδηγεί τον άνθρωπο στο δανεισμό και στη δουλεία των δανειστών. Έτσι η οικονομική κρίση έχει ως συνέπεια και την πολιτική κρίση. Αυτές οι κρίσεις είναι πνευμτικές κι απομακρύνουν τον άνθρωπο από το Θεό και τη χαρά της ζωής.
Οι δανειστές συνήθως καταρρέουν. Είναι τραγικό να δανειζόμασθε για πολυτελείς εκδρομές. Εκείνο που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι εγκράτεια κι αποφυγή υπερβολής. Στο βάθος όλα τα προβλήματα του ανθρώπου είναι πνευματικά. Είναι η περιφρόνηση των αρχών κι αξιών του Ευαγγελίου και του ίδιου το Χριστού. Η πραγματική διάσταση της οικομικής και πολιτικής κρίσης είναι στα λόγια του Θεανθρώπου: “Ελύληθεν το φως εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως· ην γαρ πονηρά τα έργα αυτών” (Ιωάν. 3,19).