Μέρος 9ο
Είναι αλήθεια ότι η αδιάλειπτη προσευχή και η νηστεία ανέβασε στον τρίτο Ουρανό και τον Απόστολο Παύλο, που την απαρίθμησε ανάμεσα στα καυχήματα για τις θλίψεις του (Β’ Κορ. 11:27). Για όλες όμως τις αρετές, κορυφαίο τύπο και υπογραμμό έχουμε τον Ίδιο τον Κύριο. Ο Κύριος λοιπόν, μετά από νηστεία σαράντα ημερών, άρχισε το έργο Του εδώ στη Γη (Ματθ. 4:2).
Πρώτα οχύρωσε και εξόπλισε με νηστεία τη σάρκα, που πήρε για χάρη μας, κι ύστερα δέχθηκε τους πειρασμούς του διαβόλου. Παρόμοια κι εμείς, με νηστείες, ας ετοιμαζόμαστε κι ας προ- γυμναζόμαστε στους αγώνες εναντίον των πνευματικών αντιπάλων. Σε μιαν αμφίβολη πολεμική συμπλοκή, η παρουσία κάποιου συμμάχου στο πλευρό του ενός εμπολέμου προκαλεί την ήττα του άλλου. Λοιπόν, το πνεύμα και η σάρκα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Με ποιο θα συμμαχήσεις;
Αν συμμαχήσεις με τη σάρκα, θα εξασθενήσεις το πνεύμα. Ενώ αν συμμαχήσεις με το πνεύμα θα υποδουλώσεις τη σάρκα. Αφού θέλεις να ισχυροποιήσεις το πνεύμα σου, δάμασε τη σάρκα με τη νηστεία. Ο Απόστολος Παύλος γράφει: “Οσο ο εξωτερικός άνθρωπος (δηλαδή η σάρκα) φθείρεται, τόσο ο εσωτερικός (δηλαδή το πνεύμα) ανανεώνεται” (Β’ Κορ. 4:16).
Ο Μωυσής, για να πάρει τη νομοθεσία για δεύτερη φορά, χρειάστηκε και δεύτερη νηστεία (Εξ. 34:28). Οι Νινευϊτες, αν δεν είχαν νηστέψει οι ίδιοι και τα ζώα τους, δεν θα είχαν γλυτώσει την καταστροφή (Ιωάν. 3:4-10). Αλλά και τον Ησαύ, τι ήταν εκείνο που τον εξευτέλισε και τον έκανε δούλο του αδελφού του;
Δεν ήταν ένα φαγητό; Γι’ αυτό και μόνο πούλησε τα πρωτοτόκιά του. Ποιοι, πάλι άφησαν τα πτώματά τους στην έρημο; Δεν τ άφησαν εκείνοι που επιζήτησαν την κρεοφαγία και την καλοπέραση της Αιγύπτου (Αριθ. 11:33-34). Όσο δηλαδή οι Ισραηλίτες έμεναν ικανοποιημένοι μόνο με το Μάννα, νικούσαν τους εχθρούς τους και κανείς τους δεν αρρώσταινε. (Συνεχίζεται)